Raport SportoweFakty.pl: "Złoci chłopcy" reprezentacji Polski - czyim śladem podąży Arkadiusz Milik?

Arkadiusz Milik

Ledwie 20-letni Milik jest w wizji Adama Nawałki podstawowym zawodnikiem reprezentacji Polski. Tak młody piłkarz nie miał tak silnej pozycji w naszej narodowej drużynie od ponad dwóch dekad, gdy do kadry A szerokim strumieniem weszli srebrni medaliści IO 1992 z Wojciechem Kowalczykiem na czele. [ad=rectangle]

Wychowanek Rozwoju Katowice zadebiutował w reprezentacji w październiku 2012 roku. Waldemar Fornalik wpuścił go do gry w towarzyskim meczu z RPA, ale w el. MŚ 2014 Milik na boisku spędził tylko 66 minut w dwóch meczach. Podstawowym kadrowiczem stał się dopiero u Adama Nawałki, który wcześniej postawił na niego też w Górniku Zabrze.

Dziś bilans Milika w kadrze to 13 występów i pięć bramek, w tym trzy w trzech ostatnich meczach el. Euro 2016. W powojennej historii reprezentacji Polski lepszy dorobek w wieku 20 lat mieli tylko Włodzimierz Lubański (12) i Gerard Cieślik (7).

Milik nie jest pierwszym "złotym chłopcem" w historii polskiej piłki. Wybraliśmy dziesięciu innych ofensywnych graczy, którzy debiutowali w kadrze naprawdę wcześnie, z którymi wiązano olbrzymie nadzieje, jak dziś z Milikiem albo już w wieku 20 lat byli reprezentantami pełną gębą. Czyim śladem podąży Milik?

Arkadiusz Milik w reprezentacji Polski:

Robert Lewandowski

"Lewy" nie zadebiutował w kadrze jako nastolatek, ale być może dlatego jest dziś w tym miejscu, w którym jest. Droga na szczyt 26-latka z Leszna była kręta i pełna zakrętów, a na prostą wyszedł latem 2008 roku. Jako król strzelców I ligi przeniósł się ze Znicza Pruszków do Lecha Poznań i trafił do siatki w swoim debiucie w barwach Kolejorza, pokonując bramkarza z Kazara Lenkoran w el. Ligi Europejskiej. Również w premierowym występie w T-Mobile Ekstraklasie wpisał się na listę strzelców - ligowym kibicom przedstawił się, trafiając do bramki GKS-u Bełchatów efektowną "piętką". [ad=rectangle] W ledwie 33 dni po debiucie w ekstraklasie zaliczył premierowy występ w reprezentacji Polski - w meczu el. MŚ 2010 z San Marino wszedł do gry jako zmiennik i zgodnie z tradycją zdobył swoją debiutancką bramkę. Co ciekawe, "Lewy" w ogóle nie grał w juniorskich reprezentacjach Polski, a w "młodzieżówce" wystąpił tylko w trzech meczach towarzyskich. Na "international level" wprowadził go Leo Beenhakker - Holendra nie interesowało to, że postawił na chłopaka, który w momencie otrzymania powołania miał na koncie tylko występy na szczeblu ekstraklasy.

Robert Lewandowski w reprezentacji Polski:

Marek Saganowski

Karierą, która jest dziś udziałem Roberta Lewandowskiego czy Arkadiusza Milika, miał żyć Marek Saganowski. "Sagan" zadebiutował w polskiej ekstraklasie, mając niespełna 17 lat, a w sezonie przed ukończeniem 18. roku życia zdobył 11 bramek w 29 meczach - to dorobek jaki dziś nie śni się nawet juniorom będącym w kadrach klubów T-ME. [ad=rectangle] Świetnym wejściem do ekstraklasy wywalczył sobie debiut w reprezentacji Polski, który zaliczył 1 maja 1996 roku, mając 17 lat i 182 dni - jest drugim najmłodszym reprezentantem Polski po Włodzimierzu Lubańskim. Sezon 1996/1997 spędził w Hamburgerze SV i Feyenoordzie Rotterdam, ale miał problem z regularną grą w I zespołach i przed rozgrywkami 1997/1998 wrócił do Łódzkiego Klubu Sportowego i tym samym do reprezentacji Polski. Wiosną 1998 roku uległ jednak wypadkowi motocyklowemu, po którym pauzował przez kilka miesięcy, a w reprezentacji Polski zagrał ponownie dopiero w 2003 roku.

"Sagan" dziś cieszy się świetnym zdrowiem, choć urazy go nie oszczędzały i mimo że jest w Klubie 100, ma na koncie mistrzostwa Polski, przyzwoitą grę na Zachodzie i występy w Lidze Mistrzów, to idealnie wypełnia definicję niespełnionego talentu polskiej piłki.

Marek Saganowski w reprezentacji Polski:

Marcin Kuźba

W połowie ostatniej dekady XX wieku w polskiej ekstraklasie łokciami rozpychało się obok Marka Saganowskiego jeszcze kilku innych nastoletnich napastników. Jednym z nich był Marcin Kuźba, który zadebiutował w kadrze już rok przed "Saganem". Pojawił się na boisku w kończącym el. Euro 1996 wyjazdowym meczu z Azerbejdżanem, ale nie był to początek choćby przyzwoitej kariery reprezentacyjnej. [ad=rectangle] W 1998 roku Kuźba zdecydował się na transfer do AJ Auxerre. Przed wyjazdem do Francji zdobył 31 bramek w 81 ligowych występach, ale nad Sekwaną sobie nie poradził. Legendarny Guy Roux skorzystał z jego usług tylko pięć razy i oddał do szwajcarskiego Lausanne-Sports, gdzie Kuźba znów strzelał jak na zawołanie, ale było to za mało nie tylko na powrót do Auxerre, ale też na powołanie do kadry. Jerzy Engel w walce o awans na MŚ 2002 postawił na innych graczy i nikt nie miał do niego o to pretensji.

Latem 2002 roku Kuźba niespodziewanie wrócił do Polski i związał się z "kasperczakowską Wisłą", gdzie stworzył z Maciejem Żurawskim diablo skuteczny duet napastników. Spisał się tak dobrze, że wrócił do reprezentacji Polski, a przed sezonem 2003/2004 sięgnął po niego Olympiakos Pireus. Początek w Grecji miał wyborny, ale jego rozwój zahamowała kontuzja kolana i wrócił najpierw do Wisły, a następnie do Górnika. Karierę zakończył po rundzie jesiennej sezonu 2006/2007, mając ledwie 29 lat.

Marcin Kuźba w reprezentacji Polski:

Wojciech Kowalczyk

"Kowal" jeszcze jesienią 1990 roku występował w IV-ligowym Polonezie Warszawa, a w sierpniu 1991 roku zadebiutował w reprezentacji Polski, w międzyczasie przedstawiając się europejskiej publiczności dwiema bramkami strzelonymi potężnej wówczas Sampdorii Genua w 1/4 finału Pucharu Zdobywców Pucharów. [ad=rectangle] Kowalczyk stosunkowo późno trafił do olimpijskiej kadry Janusza Wójcika, ale debiut w pierwszej reprezentacji zaliczył jako pierwszy z "olimpijczyków". W dniu meczu ze Szwecją liczył sobie 19 lat i 210 dni, a jeszcze przed Igrzyskami w Barcelonie zagrał w kadrze A pięć razy, by potem stać się etatowym reprezentantem.

Jego reprezentacyjny dorobek nie oddaje skali jego talentu, ale też sam jest temu winien. Dwukrotnie rezygnował z gry w narodowych barwach, a po sezonie 1998/1999 zrobił sobie dwuletnią przerwę w karierze - w wieku 27 lat!

Wojciech Kowalczyk w reprezentacji Polski:

Dariusz Dziekanowski

"Kolorowy ptak" polskiej piłki czasów PRL też zadebiutował w kadrze, mając z przodu jedynkę. Mało tego - jako jeden z nielicznych w historii polskiej piłki zadebiutował w reprezentacji jako gracz klubu zaplecza ekstraklasy! Antoni Piechniczek sięgnął po niego, gdy ten grał w ówczesnej II lidze w barwach Gwardii Warszawa. [ad=rectangle] Na mundial do Hiszpanii nie pojechał, ale rok później za rekordową wówczas kwotę 21 ml zł trafił do Widzewa. Łodzi serdecznie nienawidził z wzajemnością i po dwóch latach przeniósł się do wymarzonej Legii Warszawa, gdzie jego talent eksplodował. Jako legionista zagrał w kadrze 26 razy, w tym czterokrotnie na MŚ w Meksyku.

W 1989 przeniósł się z Legii do Celtiku Glasgow. Szkoci go pokochali, ale w kadrze nie szło mu tak dobrze. Karierę reprezentacyjną zakończył już w 1990 roku, mając tylko 28 lat.

Dariusz Dziekanowski w reprezentacji Polski:

Andrzej Pałasz

Filigranowy wychowanek Górnika Zabrze w ekstraklasie zadebiutował już w wieku 17 lat. Dwa lata później zdobył z młodzieżową reprezentacją Polski wicemistrzostwo świata, z pięcioma golami zostając trzecim najlepszym strzelcem turnieju zaraz po Ramonie Diazie (8) i samym Diego Maradonie  (6). [ad=rectangle] W kadrze A zadebiutował w 1980 roku w wieku 20 lat i z miejsca stał się etatowym reprezentantem. W 1982 roku znalazł się w kadrze na MŚ 1982. Na hiszpańskich boiskach zaliczył dwa występy z Kamerunem i Włochami.

Jego przygoda z kadrą trwała tylko pięć lat. Po raz ostatni w narodowych barwach wystąpił w grudniu 1985 roku, choć jeszcze pół roku później Antoni Piechniczek  zabrał go na mundial do Meksyku.

Andrzej Pałasz w reprezentacji Polski:

Andrzej Iwan

"Ajwen" to jeden z najbardziej niespełnionych talentów w historii polskiego futbolu, którego kariera najpierw została storpedowana przez kontuzje, a potem przez hazard i uzależnienie od alkoholu. [ad=rectangle] Wychowanek krakowskiej Wandy zadebiutował w ekstraklasie, mając niespełna 17 lat, w barwach Wisły. W 1978 roku w wieku 19 lat był jednym z liderów Białej Gwiazdy, która sięgnęła po mistrzostwo Polski i gwiazdą reprezentacji U-19, która wywalczyła brązowy medal ME. W tym samym Jacek Gmoch zabrał młokosa na mundial do Argentyny i umożliwił mu debiut w meczu fazy grupowej z Tunezją. Iwan do dziś jest jedynym polskim piłkarzem, którzy zadebiutował w jej barwach w meczu mistrzostw świata!

Cztery lata później przed mundialem w Hiszpanii był już podstawowym graczem drużyny Antoniego Piechniczka, ale pojechał na turniej z kontuzją mięśniową, która w czasie MŚ tylko się pogłębiła i na dobrą sprawę zniszczyła Iwanowi karierę. Blisko rok poświęcił na dojście do zdrowia, ale dawnej dyspozycji już nie odzyskał. Po raz ostatni w kadrze zagrał w wieku 28 lat.

Andrzej Iwan w reprezentacji Polski:

Mirosław Okoński

"Okonia" dopadły te same demony, co Iwana., a choć był absolutną gwiazdą polskiej ekstraklasy (Lech Poznań), niemieckiej Bundesligi (Hamburger SV) i ligi greckiej (AEK Ateny), w reprezentacji Polski nigdy nie odegrał znaczącej roli.

Na 29 występów z orłem na piersi tylko cztery zaliczył w meczach o stawkę. Zabrakło go na MŚ w 1978, choć miał już wówczas status reprezentanta, bowiem zadebiutował w kadrze parę miesięcy przed mundialem w Argentynie - na 17 dni przed 19. urodzinami. Nie pojechał też na MŚ 1982 i 1986.

Mirosław Okoński w reprezentacji Polski:

Zbigniew Boniek

Jeden z najwybitniejszych polskich piłkarzy zadebiutował w kadrze w wieku 20 lat, ale z miejsca stał się jej ważnym ogniwem, a już po dwóch latach był jej absolutnym liderem. Reprezentował Polskę na MŚ 1978, 1982 i 1986. Wystąpił w 16 meczach MŚ, zdobywając sześć bramek - więcej trafień na mundialach dla Polski zaliczyli tylko Grzegorz Lato (10) i Andrzej Szarmach (7).

Zajmuje 8. miejsce wśród reprezentantów z największą liczbą występów w kadrze (80) i jest siódmym najlepszym strzelcem reprezentacji Polski w historii (24). Jego dorobek być może byłby większy, ale zakończył karierę piłkarską już po sezonie 1987/1988 w wieku 32 lat. Niemal do końca grał w narodowych barwach.

Zbigniew Boniek w reprezentacji Polski:

Włodzimierz Lubański

Według wielu najlepszy polski piłkarz w historii. To, czy jest lepszy od Kazimierza Deyny, Zbigniewa Bońka czy lepszy od niego będzie Robert Lewandowski jest kwestią nie do rozstrzygnięcia. Faktem jednak jest, że Lubański jest najmłodszym w historii reprezentantem Polski - z orłem na piersi zagrał już w wieku 16 lat i 188 dni i już w premierowym występie w kadrze zdobył swojego pierwszego gola, co czyni go od razu najmłodszym zdobywcą bramki w historii reprezentacji Polski. [ad=rectangle] Lubański jest też strzeleckim rekordzistą wszech czasów polskiej kadry - w 75 występach zdobył aż 48 bramek! Do niego też należy rekord goli strzelonych w jednym meczu: w 1970 roku ustrzelił pięciopak w meczu el. MŚ 1970 z Luksemburgiem - jest jednym z dwóch Polaków obok Ernesta Pohla, któremu udała się ta sztuka. Pięć lat wcześniej, mając ledwie 18 lat, czterokrotnie pokonał bramkarza reprezentacji Finlandii w meczu el. MŚ 1966.

Dzierży wspaniałe rekordy, ale kto wie, czy jego kariera nie byłaby jeszcze bogatsza, gdyby nie paskudny uraz kolana, którego doznał w czerwcu 1973 roku w meczu el. MŚ 1974 z Anglią w Chorzowie (2:0). Zdobył wtedy drugą z bramek dla Polski, ale murawę opuścił przed końcowym gwizdkiem po faulu Roya McFarlanda.

Być może, gdyby Kazimierz Górski w czasie mundialu w RFN miał do dyspozycji właśnie Lubańskiego, Polacy przywieźliby z Niemiec nie srebrny, a złoty medal? Tego już się nie dowiemy, bo gwiazdor Górnika Zabrze Weltmeisterschaft oglądał tylko w telewizji w czasie rehabilitacji.

O powrót do zdrowia walczył dwa lata - na boisku nie było go w sumie przez 655 dni! - ale nigdy już nie odzyskał dawnej formy. W reprezentacji Polski zagrał potem jeszcze tylko 13 razy, zdobywając cztery bramki.

Włodzimierz Lubański w reprezentacji Polski:

Reprezentacyjny bilans "złotych chłopców" w drużynie narodowej" w wieku Arkadiusza Milika i ogólny:

* - występy / bramki