Raport SportoweFakty.pl: Czekają przy karuzeli - trenerzy do wzięcia

Czesław Michniewicz  poza ekstraklasą od: października 2013

Pierwszy, ale nie ostatni, w tym zestawieniu mistrz Polski. Zdobył ten tytuł z Zagłębiem Lubin w szalonym sezonie 2006/2007. W październiku 2007 roku stracił pracę w Lubinie, choć w tabeli ekstraklasy obejmującej całą jego kadencję w Zagłębiu, Miedziowi nie mieli sobie równych w lidze. Wcześniej z Lechem zdobył Puchar Polski, a pamiętajmy, że to nie był ten dzisiejszy Lech spod znaku Amiki, tylko biedny jak mysz kościelna Kolejorz. [ad=rectangle] Michniewicz ma na karku dopiero 45 lat, a już pracował w siedmiu klubach T-ME.Ostatnim jego przystankiem było Podbeskidzie Bielsko-Biała, które w sezonie 2012/2013 w świetnym stylu poprowadził do utrzymania w lidze. Po słabszym, ale nie katastrofalnym początku kolejnych rozgrywek, pod Klimczokiem zastąpił go Leszek Ojrzyński, a "Polski Mourinho" od tego czasu pozostaje bez klubu.

Czesław Michniewicz w T-ME:

Jacek Zieliński  poza ekstraklasą od: września 2013

Kolejny mistrz Polski, który pozostaje bez zatrudnienia. Zieliński zdobył tytuł z Lechem Poznań w sezonie 2009/2010, na ostatniej prostej przeskakując w tabeli ekstraklasy Wisłę Kraków. Szturm na Ligę Mistrzów mu się nie udał, ale do Ligi Europy Kolejorza wprowadził. Mimo to w połowie rundy jesiennej stracił posadę przy Bułgarskiej, choć - jak w przypadku Zagłębia Michniewicza - Lech w całym okresie jego pracy był najlepszy w lidze.

Zieliński zresztą wszędzie miał świetne wyniki. W 2003 roku awansował do ekstraklasy z Górnikiem Łęczna i spokojnie utrzymał go w lidze. Z przeciętną przecież Odrą Wodzisław Śląski miał średnią 1,87 pkt. na mecz! Z kolei z Groclinem Grodzisk Wlkp. zdobył 60 "oczek" w 30 spotkaniach - tu obliczenia są proste. Niewiele gorzej było w toksycznej Polonii Warszawa, gdzie spośród wszystkich trenerów ery "Józefa Wojciechowskiego" osiągał najlepsze wyniki.

Skazą na jego CV może być tylko ostatnia praca w Ruchu Chorzów, z którym de facto spadł z T-ME, ale Niebiescy zostali w elicie przez wycofanie się z rozgrywek Polonii Warszawa.

Jacek Zieliński w T-ME:

Dariusz Wdowczyk  poza ekstraklasą od: października 2014

Trzeci w tym zestawieniu trener, który może się pochwalić mistrzowskim medalem, a nawet dwoma - zdobył je z Polonią Warszawa (2000) i Legią Warszawa (2006). Pracę szkoleniową zaczął u boku Jerzego Engela przy Konwiktorskiej i od razu sięgnął po tytuł.

Później był słaby epizod w Płocku i bardzo dobry czas w Widzewie Łódź. Bardzo dobry, bo targani problemami łodzianie spokojnie utrzymali się w ekstraklasie. Jesienią 2002 roku związał się z Koroną Kielce i umoczył się w korupcji, co później zahamowało jego karierę trenerską. Nim jednak nadeszła dyskwalifikacja, z Legią zdobył mistrzostwo Polski, a średnia 2,02 pkt/mecz robi wrażenie.

W 2009 roku został zdyskwalifikowany przez PZPN, a na ławkę trenerską wrócił dopiero w marcu 2013 roku, przejmując Pogoń Szczecin. Wykręcił z Portowcami całkiem przyzwoity wynik, bo najpierw utrzymał ich w ekstraklasie, choć po pracy Artura Skowronka to wcale nie było takie pewne, a w minionym sezonie zajął z nimi 7. miejsce. W październiku minionego roku po słabym wejściu w rundę jesienną w Szczecinie zastąpił go Jan Kocian.

Dariusz Wdowczyk w T-ME:

Jan Urban  poza ekstraklasą od: grudnia 2013

Czwarty i ostatni mistrz Polski w naszym zestawieniu. Urban sięgnął po tytuł w sezonie 2012/2013 z Legią Warszawa, ale ma też udział w mistrzostwie wywalczonym przez Wojskowych rok później, bowiem władze klubu podziękowały mu za współpracę, gdy w połowie sezonu zespół był liderem T-ME.

Urban zaczął pracę w T-ME stosunkowo późno, bo dopiero w wieku 45 lat. Przed sezonem 2007/2008 miał objąć Wisłę Kraków, ale Biała Gwiazda ostatecznie zdecydowała się na Macieja Skorżę, a były reprezentant Polski wylądował przy Łazienkowskiej. Miał pecha, bo mimo świetnych wyników w dwóch pierwszych sezonach, ani razu nie udało mu się zdobyć mistrzostwa, ponieważ jeszcze lepsze wykręciła Wisła Skorży.

Po zwolnieniu z Legii (marzec 2010) wylądował w Polonii Bytom, którą prowadził w końcówce rundy jesiennej, a w rok po odejściu z Łazienkowskiej przejął Zagłębie Lubin. Wiosną 2011 roku w dobrym stylu utrzymał Miedziowych w T-ME, ale potem formuła się wyczerpała i w październiku tego samego roku stracił pracę.

Latem 2012 roku wrócił do Legii, zastępując w niej Skorżę i tym razem już w pierwszym sezonie zdobył mistrzostwo Polski. Walka o Ligę Mistrzów zakończyła się niepowodzeniem, a w Lidze Europy Legia się skompromitowała, więc władze klubu powierzyły misję budowania eksportowej drużyny Henningowi Bergowi - jak widać dziś, zastąpienie osiągającego świetne wyniki w lidze Urbana Norwegiem było strzałem w "10".

Urban od lipca do lutego pracował w Osasunie Pampeluna. Poprowadził ją w 26 ligowych meczach (8-6-12), a w momencie jego zwolnienia ekipa z Navarry miała cztery punkty przewagi nad strefą spadkową.

Jan Urban w T-ME:

Rafał Ulatowski  poza ekstraklasą od: grudzień 2011

Gdy latem 2010 roku obejmował Cracovię, mówił w żartach, że jest "trenerem na piątkę", ponieważ trzy wcześniejsze sezony w Zagłębiu Lubin i GKS-ie Bełchatów kończył na 5. miejscu w T-ME. Przy Kałuży 1 dał jednak sobie złamać kręgosłup i do dziś się nie pozbierał.   "Ula" z powodzeniem pracował w Lubinie i Bełchatowie, a w międzyczasie był też asystentem Leo Beenhakkera w reprezentacji Polski, ale w Cracovii zarył o dno. W 10 meczach zdobył z Pasami tylko cztery punkty, a oglądając grę jego zespołu, kibice krakowskiego klubu wyli do księżyca.

Na kolejną szansę w T-ME czekał ponad rok i otrzymał ją w Lechii Gdańsk, ale po tym, jak wygrał tylko jeden z czterech meczów, władze klubu z PGE Areny zamieniły go na Pawła Janasa.

Od czerwca do września 2013 roku pracował jeszcze w Miedzi Legnica, ale tam nie odzyskał dawnej reputacji. Ma jednak dopiero 41 lat i miejmy nadzieję, że uczy się na swoich błędach.

Rafał Ulatowski w T-ME:

Tomasz Kafarski  poza ekstraklasą od: maja 2012

Gdy w 2009 roku zaczynał pracę w T-ME, był najmłodszym trenerem w lidze. W końcu przejął biało-zielonych, mając ledwie 34 lata. Trzeba mu oddać, że stworzył z Lechii zespół grający efektowny i w miarę skuteczny futbol. Dwa pełne sezony, w których prowadził gdańszczan (2009/2010 i 2010/2011) zespół zakończył na 8. miejscu w tabeli. Dopiero w trzecim roku pracy popełnił błąd i zamiast zaliczyć progres, Lechia notowała słabsze wyniki, za co zapłacił posadą.

W marcu 2012 roku przejął zmierzającą prosto ku I lidze Cracovię. Młodemu szkoleniowcowi nie udało się pozbierać drużyny, w szatni której czuć było, że nic jej już nie uratuje. Jego przygoda z krakowskim klubem nie zakończyła się w cywilizowany sposób - mimo zapewnień, że poprowadzi drużynę w I lidze, dzień przed rozpoczęciem przygotowań do nowego sezonu dowiedział się, że zastąpił go Wojciech Stawowy.

Od tego czasu Kafarski pracował na II froncie w Olimpii Grudziądz i Flocie Świnoujście. Praca, jaką wykonał w ekstremalnych warunkach na wyspie Uznam powinna dać do myślenia władzom klubów T-ME.

Tomasz Kafarski w T-ME:

Marcin Brosz  poza ekstraklasą od: maj 2014

Kibice Piasta mogą go nienawidzić, ale to on przywrócił im ekstraklasę i to on wprowadził gliwiczan do europejskich pucharów. Po blisko czterech latach przy Okrzei nastąpiło jednak zmęczenie materiału i wiosną bieżącego roku władze Piasta zamieniły go na Angela Pereza Garcię.

Brosz przygodę z ekstraklasą zaczął jednak już wcześniej - wiosną 2010 roku prowadził skazaną na spadek Odrę i nie udała mu się straceńcza misja ratunkowa. Zasłynął wtedy mało zgrabną wypowiedzią o tym, że choć Odra spadła, to jeszcze nie spadła, licząc na zostanie w lidze dzięki decyzjom Komisji ds. Licencji PZPN.

Marcin Brosz w T-ME:

Marek Wleciałowski  poza ekstraklasą od: grudzień 2008

Bodaj najdłużej wyczekiwany w ekstraklasie trener. Pracował w niej już w latach 2005-2006 (Górnik Zabrze) i 2008 (Piast Gliwice), a w sezonie 2006/2007 wprowadził do niej chorzowski Ruch, by po awansie zrezygnować z samodzielnej pracy na rzecz asystentury u Oresta Lenczyka, z którym współpracował w GKS-ie Bełchatów, Cracovii i Śląsku Wrocław. Wtajemniczeni twierdzą, że to on odwalał za "Nestora" całą taktyczną robotę w tych klubach.

W latach 2012-2013 był asystentem Waldemara Fornalika w reprezentacji Polski, a w minionym sezonie wrócił do samodzielnej pracy w Energetyku ROW Rybnik. I ligi nie podbił, ale chyba kwestią czasu jest to, że sięgnie po niego ktoś z T-ME.

Marek Wleciałowski w T-ME:

Marek Motyka  poza ekstraklasą od: listopada 2009

122 spotkania w ekstraklasie to już niemałe doświadczenie, a mimo to Marek Motyka jest poza obiegiem już od 2009 roku. Pierwsze kroki w T-ME stawiał, prowadząc w sezonie 2002/2003 Szczakowiankę Jaworzno. Później pracował w Polonii Warszawa, Górniku Zabrze (aż trzy razy), Polonii Bytom i Koronie Kielce. Wyników nie miał oszałamiających, ale w ekstraklasie pracują dziś szkoleniowcy z gorszym dorobkiem, ale za to z lepszą prasą.

Marek Motyka w T-ME: