Ekstraklasa: Czekają przy karuzeli - trenerzy do wzięcia

Franciszek Smuda  poza Ekstraklasą od: marca 2015

Z czynnych jeszcze szkoleniowców "Franz" może pochwalić się najdłuższym stażem w polskiej Ekstraklasie. Smuda zadebiutował na ławce trenerskiej w najwyższej klasie rozgrywkowej jako opiekun Stali Mielec w meczu 15. kolejki sezonu 1993/1994 z Polonią Warszawa (1:1). [ad=rectangle]

Ma na koncie trzy mistrzostwa Polski - dwa z Widzewem Łódź (1996 i 1997) i jedno z Wisłą Kraków (1999). Ma też trzy inne medale MP: srebrny z Widzewem (1995) oraz brązowe z Zagłębiem Lubin (2006) i Lechem Poznań (2009). Do tego z Kolejorzem w sezonie 2008/2009 wygrał Puchar Polski, a z Widzewem i Wisłą zdobył też Superpuchar - kolejno w 1996 i 2001 roku. Ponadto jest ostatnim szkoleniowcem, który wprowadził polski zespół do fazy grupowej Ligi Mistrzów - Widzew w sezonie 1996/1997.

Smuda pracował w siedmiu klubach polskiej ekstraklasy, ale podejmował w nich pracę w sumie 13-krotnie. Po Stali pracował Widzewie Łódź (w sumie cztery razy), Wiśle Kraków (trzy razy), Zagłębiu Lubin (dwukrotnie) Legii Warszawa, Odrze Wodzisław Śląski i Lechu Poznań. Ma na koncie też epizod w II-ligowej Piotrcovii Piotrków Trybunalski, a w 2004 roku trenował cypryjską Omonię Nikozja. W latach 2009-2012 był selekcjonerem reprezentacji Polski. Od stycznia do maja 2013 prowadził niemiecki SSV Jahn Ratyzbona. Najdłużej jednorazowo prowadził Widzew - jego pierwsza kadencja w łódzkim klubie pierwszego trwała 1129 dni.

#dziejesiewsporcie: Ronaldo popisał się piękną sztuczką

Źródło: sport.wp.pl

Ostatnim jego przystankiem w karierze było Reymonta 22. Były selekcjoner reprezentacji Polski pracował w Wiśle od czerwca 2013 do marca 2015 roku. Prowadził Wisłę w sumie w 60 ligowych meczach (23-17-20). Krakowianie zdobyli w nich 86 punktów i był to szósty wynik w Ekstraklasie w branym pod uwagę okresie.

Smuda stracił posadę ze względu na fatalny start rundy wiosennej minionego sezonu. W czterech pierwszych meczach po zimowej przerwie Biała Gwiazda zdobyła tylko jeden punkt, remisując z Pogonią Szczecin (1:1), a przegrywając z Lechią Gdańsk (0:1), PGE GKS Bełchatów (1:3) i Zawiszą Bydgoszcz (0:1). Był to najgorszy start Wisły po zimowej przerwie w trwającej od grudnia 1997 roku "erze Bogusława Cupiała".

Franciszek Smuda w Ekstraklasie:

Paweł Janas  poza Ekstraklasą od: czerwca 2012

Drugi były selekcjoner reprezentacji i drugi trenerski mistrz Polski, który czeka przy karuzeli na powrót do elity. Były reprezentant Polski wypłynął na szerokie wody, gdy w styczniu 1994 roku przejął po Januszu Wójciku Legię Warszawa, którą w sezonach 1993/1994 i 1994/1995 poprowadził do dubletów, a z którą w 1994 roku zgarnął też Superpuchar Polski. W sezonie 1995/1996 z kolei zaszedł z Wojskowymi aż do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.

Z Legią rozstał się w czerwcu 1996 roku, by objąć młodzieżową reprezentację Polski, którą prowadził do 1999 roku. Po odejściu z selekcjonerskiego stanowiska został wiceprezesem Amiki Wronki, w której w maju 2001 roku na osiem kolejek przed końcem sezonu zastąpił Stefana Majewskiego. W grudniu 2002 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował na MŚ 2006.

Następnym przystankiem w jego karierze była Korona Kielce, w której pełnił rolę dyrektora sportowego. Potem krótko prowadził GKS Bełchatów, a w sezonie 2009/2010 wywalczył z Widzewem Łódź awans do Ekstraklasy, ale nie poprowadził czterokrotnych mistrzów Polski w elicie. We wrześniu 2010 roku został wiceprezesem Polonii Warszawa, by po kilku dniach zastąpić Jose Marię Bakero na ławce trenerskiej. W styczniu 2011 roku został zwolniony z Czarnych Koszul, a przed sezonem 2011/2012 objął GKS Bełchatów, z którego odszedł jeszcze w sierpniu 2011 roku.

Ostatnim klubem, który prowadził w Ekstraklasie, była w rundzie wiosennej sezonu 2011/2012 Lechia Gdańsk. Ostatnio bez sukcesów pracował w I-ligowej Drutex Bytovii Bytów.

Paweł Janas w Ekstraklasie:

Jan Urban  poza Ekstraklasą od: grudnia 2013

Kolejny mistrz Polski w naszym zestawieniu. Urban sięgnął po tytuł w sezonie 2012/2013 z Legią Warszawa, ale ma też udział w mistrzostwie wywalczonym przez Wojskowych rok później, bowiem władze klubu podziękowały mu za współpracę, gdy w połowie sezonu zespół był liderem ekstraklasy.

Urban zaczął pracę w w najwyższej lidze stosunkowo późno, bo dopiero w wieku 45 lat. Przed sezonem 2007/2008 miał objąć Wisłę Kraków, ale Biała Gwiazda ostatecznie zdecydowała się na Macieja Skorżę, a były reprezentant Polski wylądował przy Łazienkowskiej. Miał pecha, bo mimo świetnych wyników w dwóch pierwszych sezonach, ani razu nie udało mu się zdobyć mistrzostwa, ponieważ jeszcze lepsze wykręciła Wisła Skorży.

Po zwolnieniu z Legii (marzec 2010) wylądował w Polonii Bytom, którą prowadził w końcówce rundy jesiennej, a w rok po odejściu z Łazienkowskiej przejął Zagłębie Lubin. Wiosną 2011 roku w dobrym stylu utrzymał Miedziowych w ekstraklasie, ale potem formuła się wyczerpała i w październiku tego samego roku stracił pracę.

Latem 2012 roku wrócił do Legii, zastępując w niej Skorżę i tym razem już w pierwszym sezonie zdobył mistrzostwo Polski. Walka o Ligę Mistrzów zakończyła się niepowodzeniem, a w Lidze Europy Legia się skompromitowała, więc władze klubu powierzyły misję budowania eksportowej drużyny Henningowi Bergowi - jak widać dziś, zastąpienie osiągającego świetne wyniki w lidze Urbana Norwegiem było strzałem w "10".

Urban od lipca do lutego pracował w Osasunie Pampeluna. Poprowadził ją w 26 ligowych meczach (8-6-12), a w momencie jego zwolnienia ekipa z Navarry miała cztery punkty przewagi nad strefą spadkową.

Jan Urban w Ekstraklasie:

Dariusz Wdowczyk  poza Ekstraklasą od: października 2014

Czwarty w tym zestawieniu trener, który może się pochwalić mistrzowskim medalem, a nawet dwoma - zdobył je z Polonią Warszawa (2000) i Legią Warszawa (2006). Pracę szkoleniową zaczął u boku Jerzego Engela przy Konwiktorskiej i od razu sięgnął po tytuł.

Później był słaby epizod w Płocku i bardzo dobry czas w Widzewie Łódź. Bardzo dobry, bo targani problemami łodzianie spokojnie utrzymali się w ekstraklasie. Jesienią 2002 roku związał się z Koroną Kielce i umoczył się w korupcji, co później zahamowało jego karierę trenerską. Nim jednak nadeszła dyskwalifikacja, z Legią zdobył mistrzostwo Polski, a średnia 2,02 pkt/mecz robi wrażenie.

W 2009 roku został zdyskwalifikowany przez PZPN, a na ławkę trenerską wrócił dopiero w marcu 2013 roku, przejmując Pogoń Szczecin. Wykręcił z Portowcami całkiem przyzwoity wynik, bo najpierw utrzymał ich w ekstraklasie, choć po pracy Artura Skowronka to wcale nie było takie pewne, a w minionym sezonie zajął z nimi 7. miejsce. W październiku minionego roku po słabym wejściu w rundę jesienną w Szczecinie zastąpił go Jan Kocian.

Dariusz Wdowczyk w Ekstraklasie:

Wojciech Stawowy  poza Ekstraklasą od: maja 2014

Krakowianin zaistniał w Ekstraklasie, gdy w sezonie 2003/2004 wprowadził Cracovię do Ekstraklasy po 20 latach nieobecności. Pasy, które jeszcze w 2002 roku występowały na trzecim poziomie rozgrywkowym, były jedną z rewelacji kampanii 2004/2005, którą ukończyły na 5. miejscu, awans do Pucharu UEFA tracąc dopiero w ostatniej serii spotkań. W kolejnym sezonie Cracovia spisywała się równie dobrze, ale w lutym 2006 roku Stawowy podał się do dymisji, a kierował nim konflikt z władzami krakowskiego klubu. "Wąs" odszedł z Pasów miesiąc po złożeniu podpisu pod 10-letnim kontraktem. Od lipca 2004 do grudnia 2005 roku Cracovia wykręciła czwarty wynik w Ekstraklasie, ustępując tylko Wiśle Kraków, Legii Warszawa i Groclinowi Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski.

Cztery miesiące po opuszczeniu Pasów Stawowy objął Arkę Gdynia, z którą w sezonie 2006/2007 zajął 11. miejsce w Ekstraklasie, ale klub został zdegradowany do II ligi za stare grzechy korupcyjne. Stawowy został w Gdynii, ale został zwolniony przed końcem sezonu 2007/2008.

Potem prowadził na zapleczu Ekstraklasy Górnika Łęczna i GKS Katowice, a latem 2012 roku przejął Cracovię, która w sezonie 2011/2012 spadła z Ekstraklasy i po raz drugi w historii wprowadził Pasy na salony. Z Kałuży 1 pożegnał się w maju 2014 roku, a w minionym sezonie jesienią prowadził Miedź Legnica, a wiosną Widzew Łódź. Tego drugiego klubu nie udało mu się uratować przed spadkiem z I ligi.

Wojciech Stawowy w Ekstraklasie:

Ryszard Tarasiewicz  poza Ekstraklasą od: czerwca 2015

Kolejny obok Wojciecha Stawowego specjalista od awansów. Były reprezentant Polski ma na koncie promocję ze Śląskiem Wrocław z III do II ligi i z II ligi do Ekstraklasy. Do elity wprowadził też w sezonie 2011/2012 Pogoń Szczecin i w sezonie 2012/2013 Zawiszę Bydgoszcz. Do tego jego CV zdobi Puchar Ligi wywalczony ze Śląskiem i Puchar Polski zdobyty z Zawiszą.

W minionym sezonie "Taraś" opiekował się Koroną Kielce i choć klubem targały problemy organizacyjno-finansowe, charyzmatyczny szkoleniowiec poprowadził złocisto-krwistych do bezpiecznego utrzymania w Ekstraklasie, a po zakończeniu rozgrywek zrezygnował z dalszej współpracy z Koroną.

Ryszard Tarasiewicz w Ekstraklasie:

Leszek Ojrzyński  poza Ekstraklasą od: maja 2015

Leszek Ojrzyński także w minionym sezonie pracował w Ekstraklasie, ale nie dotrwał na stanowisku trenera Podbeskidzia Bielsko-Biała do ostatniej kolejki. W sezonie 2013/2014 poprowadził Górali do zajęcia 10. miejsca, czyli najwyższego w historii ich występów w Ekstraklasie. W minionych rozgrywkach z pierwszej "8" bielszczanie wypadli dopiero po 29. kolejce, a szanse na awans do grupy mistrzowskiej stracili w kończącej sezon zasadniczy 30. serii spotkań, w której ulegli 0:2 Lechowi Poznań. Porażka z późniejszym mistrzem Polski nie jest dyshonorem, ale dla Podbeskidzia był to piąty kolejny mecz bez zwycięstwa, więc władze klubu podjęły decyzję o zmianie na ławce trenerskiej.

Ojrzyński nie ma szczęścia do cierpliwych działaczy, ponieważ wcześniej z Korony Kielce też musiał odejść przy pierwszym kryzysie. W sezonie 2011/2012 zajął ze złocisto-krwistymi wysokie, piąte miejsce. Rok później spokojnie ich utrzymał na 11. pozycji w tabeli, ale po ledwie trzech kolejkach następnego sezonu pogoniono go ze Ściegiennego.

Leszek Ojrzyński w Ekstraklasie:

Tomasz Hajto  poza Ekstraklasą od: czerwca 2013

Jego doświadczenie w Ekstraklasie to półtoraroczna praca z Jagiellonią Białystok, której pod jego wodzą nie groził spadek z ligi, ale też "nie groziła" walka o europejskie puchary. Latem 2013 roku władze Jagi zamieniły "Gianniego" na Piotra Stokowca, który z mocniejszym składem osiągnął dokładnie takie same wyniki jak swój poprzednik i dopiero Michał Probierz spełnił oczekiwania działaczy.

Były reprezentant Polski był na bezrobociu półtora roku, a przed rundą wiosenną minionego sezonu przejął I-ligowy GKS Tychy. Niestety nie udało mu się utrzymać tyszan na zapleczu Ekstraklasy. Czy po takim wyniku zaufa mu któryś z klubów elity?

Tomasz Hajto w Ekstraklasie: