Analiza: Siódemka sezonu Superligi

Portal SportoweFakty.pl po każdej kolejce prezentował zestawienie najlepszych zawodników, składające się z czternastu graczy. Szczypiornistom nominowanym do pierwszej siódemki postanowiliśmy przyznać 1 pkt., tym którzy usiedli na ławce rezerwowych 0,5 pkt. Na tej podstawie przeprowadziliśmy analizę.

Bramkarz

W naszym zestawieniu najczęściej gościli bramkarze Orlen Wisły Płock. To właśnie płocki klub w swoich szeregach posiadał dwóch zawodników, którzy potrafili w pojedynkę odmienić losy spotkania. W minionym sezonie w zespole Vive Targów Kielce zdecydowanym numerem 1 był Sławomir Szmal, doświadczony Venio Losert miał mniej okazji do zaprezentowania swoich umiejętności, szczególnie w najważniejszych meczach. Największą liczbą reprezentantów na tej pozycji może pochwalić się Górnik Zabrze, aż trzech golkiperów tej drużyny w trakcie sezonu zostało docenionych przez nasz portal.

Siódemka sezonu: Najlepszym bramkarzem sezonu 2013/2014 został Sławomir Szmal (Vive Targi Kielce), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Marin Sego (Orlen Wisła Płock).

Lewe skrzydło

W minionym sezonie mocnym lewym skrzydłem dysponowała Gaz-System Pogoń Szczecin. To właśnie znakomita postawa Wojciecha Zydronia sprawiła, że szczeciński klub zgromadził na swoim koncie najwięcej wyróżnień. Cegiełkę do sukcesu Pogoni dołożył także Paweł Biały. Na drugim miejscu sklasyfikowany został Górnik Zabrze, w szeregach którego prym wiódł Bartłomiej Tomczak. Wysoko znaleźli się także skrzydłowi dwóch dolnośląskich klubów, które nie walczyły o najwyższe cele - Chrobrego Głogów i Zagłębia Lubin. W czołówce natomiast nie zostały sklasyfikowane najlepsze polskie drużyny Vive Targi Kielce i Orlen Wisła Płock.

Siódemka sezonu: Najlepszym lewoskrzydłowym sezonu 2013/2014 został Wojciech Zydroń (Gaz-System Pogoń Szczecin), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Bartłomiej Tomczak (Górnik Zabrze)

Lewe rozegranie

Na lewym rozegraniu największą liczbą nominacji mogą pochwalić się kluby, które sezon zakończyły na najwyższych miejscach: Orlen Wisła Płock, Vive Targi Kielce i Górnik Zabrze. Zespół mistrza Polski w Siódemce kolejki reprezentowało aż trzech zawodników występujących na lewym rozegraniu: Karol Bielecki, Piotr Chrapkowski i Michał Jurecki. To jednak kluby posiadające w swojej kadrze tylko jednego klasowego gracza na danej pozycji tryumfowały w klasyfikacji indywidualnej.

Siódemka sezonu: Najlepszym lewym rozgrywającym sezonu 2013/2014 został Michał Kubisztal (Górnik Zabrze), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Bartosz Konitz (Gaz-System Pogoń Szczecin).

Środek rozegrania

Na środku rozegrania najczęściej doceniani przez nasz portal byli zawodnicy Azotów Puławy. Trzech graczy tego klubu gościło w naszym zestawieniu. Żaden indywidualnie nie zdołał jednak zgromadzić takiej liczby wyróżnień, by znaleźć się w Siódemce sezonu. Największą liczą zawodników wyróżnianych na środku rozegrania może pochwalić się Orlen Wisła Płock. To właśnie przedstawiciel Nafciarzy tryumfował w tej klasyfikacji. Przypomnijmy, że Mariusz Jurkiewicz wyróżniany był przez nasz portal także na lewym rozegraniu.

Siódemka sezonu: Najlepszym środkowym rozgrywającym sezonu 2013/2014 został Mariusz Jurkiewicz (Orlen Wisła Płock), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Tomasz Klinger (MMTS Kwidzyn).

Prawe rozegranie

Na prawym rozegraniu bezkonkurencyjny okazał się Górnik Zabrze. Na ten wynik wpływ miała znakomita postawa Mariusza Jurasika, swoją cegiełkę dołożył także Robert Orzechowski. Na żadnej innej pozycji jeden klub nie zdołał uzbierać tak dużej liczby wyróżnień. Za plecami zabrzan sklasyfikowani zostali przedstawiciele Azotów Puławy oraz KPR-u Legionowo. Poza czołówką znalazły się najmocniejsze zespoły: Vive Targi Kielce i Orlen Wisła Płock. Braci Lijewskich nie omijały kontuzje, w rozgrywkach ligowych często byli oszczędzani przez trenerów.

Siódemka sezonu: Najlepszym prawym rozgrywającym sezonu 2013/2014 został Mariusz Jurasik (Górnik Zabrze), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Witalij Titow (KPR Legionowo).

Prawe skrzydło

Na prawym skrzydle prym wiódł duet Thorir Olafsson - Ivan Cupić. Zawodnicy Vive Targów Kielce byli najczęściej wyróżniani przez nasz portal. Pozostawili oni w tyle graczy Orlen Wisły Płock i Chrobrego Głogów. Poza czołówką znaleźli się skrzydłowi Górnika Zabrze. Klasyfikacja ta pokazuje, że w kadrach słabszych zespołów brakuje solidnych leworęcznych graczy występujących na skrzydle.

Siódemka sezonu: Najlepszym prawoskrzydłowym sezonu 2013/2014 został Thorir Olafsson (Vive Targi Kielce), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Jakub Łucak (SPR Chrobry Głogów).

Kołowy

Na pozycji kołowego do samego końca rozgrywek trwała walka o miejsce w Siódemce sezonu. W decydujących spotkaniach zdecydowanie lepiej zaprezentowali się kołowi Vive Targów Kielce. To właśnie przedstawiciel mistrza Polski -  Julen Aguinagalde został najlepszym zawodnikiem na tej pozycji. W drużynie Orlen Wisły Płock często wyróżniani byli Kamil Syprzak i Muhamed Toromanović. Po raz kolejny jednak zespół dysponujący krótszą ławką rezerwowych ma swojego przedstawiciela w Siódemce sezonu. Mowa o zawodniku mieleckiej Stali, Antonio Pribaniciu.

Siódemka sezonu: Najlepszym kołowym sezonu 2013/2014 został Julen Aguinagalde (Vive Targi Kielce), który zgromadził największą liczbę nominacji. Na ławce rezerwowych znalazł się Antonio Pribanić (PGE Stal Mielec).

Podsumowanie

W naszym zestawieniu najczęściej gościli zawodnicy Vive Targów Kielce. Nieznacznie mniej wyróżnień uzyskali przedstawiciele Orlen Wisły Płock i Górnika Zabrze. Drużyny, które rozgrywki PGNiG Superligi zakończyły na podium wypracowały znaczącą przewagę nad resztą stawki. Klasyfikacja klubowa przedstawiająca sumę wyróżnień jest niemal identyczna jest tabela końcowa PGNiG Superligi.

W Siódemce sezonu znaleźli się jednak także przedstawiciele słabszych klubów. Jak pokazuje powyższa analiza łatwiej wyróżnić się zawodnikom posiadającym wysokie umiejętności, którzy nie mają klasowego zmiennika. Zespoły dysponujące mocną ławkę rezerwowych mogą pozwolić sobie na większe rotowanie składem. W drużynach, w których jest kilku liderów i nie brakuje wartościowych zmienników zdecydowanie trudniej jest się wybić.