ME 2018: "grupa śmierci" w Nancy. Rosyjskie marzenia o powrocie na szczyt

Zdjęcie okładkowe artykułu:
zdjęcie autora artykułu

Mistrzynie i wicemistrzynie olimpijskie, głodna sukcesów Czarnogóra oraz nieobliczalne Słowenki. Osoby, którym udało się zdobyć bilety na mecze w Nancy to szczęściarze. Przed państwem "grupa śmierci".

1
/ 4
EHF / fot. Stephane Pillaud
EHF / fot. Stephane Pillaud

Francja

Jako gospodynie mistrzostw, Les Bleus będą musiały zmierzyć się z ogromną presją. - Wszyscy oczekują, ze wygramy wszystkie mecze, a może nawet i dojdziemy na szczyt - mówi najlepsza defensorka EHF EURO 2016, Beatrice Edwige. I nie są to wcale wygórowane wymagania. Gdyby rozdawano trofea za składy zespołów, Francuzki miałyby bez wątpienia gwarantowane miejsce na podium.

Siraba Dembele, Alexandra Lacrabere, Estelle Nze-Minko, Allison Pineau... Szkoleniowiec Olivier Krumbholz ma w drużynie wiele gwiazd, ale siłą wicemistrzyń olimpijskich nie są indywidualności, a właśnie zespołowość i umiejętne wprowadzanie do drużyny młodych talentów. Ekipa Trójkolorowych odznacza się także wręcz tytaniczną pracą w defensywie i szybką, kreatywną grą w ataku. Słodki sen o Paryżu i pierwszym złocie może się ziścić.

Wynik na ME 2016: 3. miejsce Największe sukcesy: wicemistrzostwo olimpijskie (2016), mistrzostwo świata (2017, 2003), 3. miejsce w ME (2016, 2006, 2002) Gwiazdy: Allison Pineau, Siraba Dembele, Amandine Leynaud, Alexandra Lacrabere Trener: Olivier Krumbholz

Skład na ME 2018:

Bramkarki: Laura Glauser, Amandine Leynaud, Catherine Gabriel

Skrzydłowe: Manon Houette, Siraba Dembele, Pauline Coatanea, Laura Flippes

Rozgrywające: Grace Zaadi, Allison Pineau, Estelle Nze-Minko, Orlane Kanor, Kalidiatou Niakate, Camille Ayglon-Saurina, Jannela Blonbou, Alexandra Lacrabere

Kołowe: Beatrice Edwige, Astride N'Gouan, Pauletta Foppa

2
/ 4
EHF / fot. Marius Ionescu
EHF / fot. Marius Ionescu

Rosja

Gdy podczas oglądania meczów z udziałem mistrzyń olimpijskich usłyszymy donośny głos mężczyzny, bez wątpienia będzie to charakterny i mający ogromny posłuch w drużynie trener Jewgienij Trefiłow. Szkoleniowiec ma swoje zawodniczki na oku, ponieważ wszystkie bez wyjątku grają w rosyjskich klubach, takich jak Rostów Don, Łada Togliatti, Astrachanoczka Astrachań, Zwiezda Zwienigorod i Kuban Krasnodar.

W Rosji stawiają sprawę jasno i mówią, że każdy inny wynik niż miejsce w pierwszej trójce będzie traktowane jako porażka. W przypadku wypadnięcia poza podium, posadą może zapłacić za to aktualny trener Sbornej, który mimo nie najlepszych wyników na ME i MŚ, wciąż cieszy się dużym zaufaniem rosyjskiej federacji. Cierpliwość może się jednak skończyć.

- Miałam szczęście wygrać złoto olimpijskie w 2016 roku, a nie każdy sportowiec może się poszczycić tym samym. Nie chcę jednak, żeby to był mój jedyny tytuł. Jestem ambitna i pragnę więcej, więcej i jeszcze więcej trofeów. W szczególności chcę zostać mistrzynią Europy - mówi jedna z liderek reprezentacji Rosji, Daria Dmitriewa. Szczęście ma także Jewgienij Trefiłow. Jego zawodniczki są niesamowicie głodne sukcesów.

Wynik na ME 2016: 7. miejsce Największe sukcesy: mistrzostwo (2016) i wicemistrzostwo (2008) olimpijskie, mistrzostwo świata (2009, 2007, 2005, 2001), wicemistrzostwo Europy (2006) Gwiazdy: Anna Wiachirewa, Daria Dmitriewa  Trener: Jewgienij Trefiłow

Skład na ME 2018:

Bramkarki: Anna Sedojkina, Kira Trusowa

Skrzydłowe: Daria Samochina, Polina Kuzniecowa, Julia Managarowa, Marina Sudakowa

Rozgrywające: Anna Wiachiriewa, Daria Dmitriewa, Jekaterina Barkałowa, Anna Sen, Elizaweta Malaszenko, Jarosława Frołow, Irina Nikitina, Anna Koczetowa, Irina Snopowa, Antonina Skorobogaczenko

Kołowe: Maja Petrowa, Ksenia Makiejewa

ZOBACZ WIDEO: Dariusz Michalczewski: Jestem bardzo wdzięczny Niemcom, że dali mi obywatelstwo

3
/ 4
Facebook / Rukometni Savez Crne Gore
Facebook / Rukometni Savez Crne Gore

Czarnogóra

Historia czarnogórskiej drużyny narodowej piłkarek ręcznych w porównaniu do innych żeńskich zespołów jest stosunkowo krótka, ale kilka lat w zupełności wystarczyło, aby Złote Lwice zyskały respekt na całym świecie. To ekipa, która na każdej pozycji ma kim postraszyć, a takich szczypiornistek jak Katarina Bulatović, Jovanka Radicević czy Milena Raicević nie trzeba przedstawiać. W kadrze znajduje się też Sanja Premović, która grała w Metraco Zagłębiu Lubin.

Największe sukcesy Czarnogóry przypadają na rok 2012. To właśnie wtedy szczypiornistki Dragana Adżicia wywalczyły w Londynie wicemistrzostwo olimpijskie, a zaledwie kilka miesięcy później triumfowały w EHF EURO. Wielkie osiągnięcia, a później lata rozczarowania, bo tak trzeba nazwać jedenaste miejsce w IO 2016 w Rio de Janeiro i trzynastą lokatę w ME 2016. Zadecydowano, że czas na zmiany.

Gdy stery przejął Per Johansson, wszystko zdaje się wracać na właściwe tory. Pod wodzą szwedzkiego trenera, zespół z Bałkanów zanotował najlepszy jak dotąd wynik na mistrzostwach świata (szóste miejsce) i wygrał też wszystkie mecze kwalifikacyjne do ME 2018. Podobnie jak kiedyś, trzon drużyny stanowią głównie piłkarki ręczne Buducnosti Podgorica, zwaną czarnogórską wylęgarnią talentów.

Wynik na ME 2016: 13. miejsce Największe sukcesy: wicemistrzostwo olimpijskie (2012), mistrzostwo Europy (2012) Gwiazdy: Katarina Bulatović, Jovanka Radicević, Milena Raicević Trener: Per Johansson

Skład na ME 2018:

Bramkarki: Marina Rajcić, Ljubica Nenezić

Skrzydłowe: Majda Mehmedović, Jovanka Radicević, Itana Grbić, Ivona Pavicević, Dijana Ujkić

Rozgrywające: Milena Raicević, Katarina Bulatović, Jelena Despotović, Andrea Klikovac, Andela Bulatović, Sanja Premović, Durdina Jauković

Kołowe: Tatjana Brnović, Ema Ramusović

4
/ 4
EHF / fot. Uros Hocevar
EHF / fot. Uros Hocevar

Słowenia

Najsłabszym zespołem w grupie B są teoretycznie Słowenki, które chcą skończyć w końcu z etykietką "kopciuszka" i pokazać, że mogą być groźnym przeciwnikiem dla każdej drużyny na świecie. Niekwestionowaną gwiazdą tej reprezentacji jest Ana Gros, uważana za jedną z najlepszych szczypiornistek w kobiecej piłce ręcznej. Gdy rozgrywająca odchodziła z Metz HB, w jej miejsce sprowadzono Aleksandrę Zych.

Ostatnie lata dla słoweńskiej kadry to czas powrotów. W 2016 roku Słowenki po 72 miesiącach oczekiwania wróciły do rywalizacji w EHF EURO, a w roku 2017, po dwunastu latach przerwy, zakwalifikowały się nareszcie do mistrzostw świata. Szkoleniowiec reprezentacji i klubu RK Krim Mercator (w którym występuje aż dziewięć kadrowiczek) chce, żeby udział w takich imprezach stał się normą.

Wynik na ME 2016: 14. miejsce Największe sukcesy: 8. miejsce w MŚ (2003), 9. miejsce w ME (2004) Gwiazdy: Ana Gros, Tamara Mavsar Trener: Uros Bregar

Skład na ME 2018:

Bramkarki: Branka Zec, Maja Vojnović

Skrzydłowe: Polona Barić, Tamara Mavsar, Jasmina Pisek, Ines Amon

Rozgrywające: Ana Gros, Lea Krajnc, Nina Zabjek, Tjasa Stanko, Ana Abina, Teja Ferfolja, Nina Zulić, Hana Vucko

Kołowe: Lina Krhlikar, Aneja Beganović, Taja Cajko

Źródło artykułu: WP SportoweFakty
Komentarze (1)
avatar
Grieg
29.11.2018
Zgłoś do moderacji
1
1
Odpowiedz
Słowenki mają jeszcze jedną potencjalną gwiazdę - Tjasę Stanko, 21-letnią rozgrywającą Krim Ljubljana, którą uznano za najlepszą młodą zawodniczkę zeszłorocznej edycji Ligi Mistrzyń (w sumie w Czytaj całość