18 
10. Lukas Tichacek
Spodziewano się po nim wiele, w końcu to zawodnik z Top 10 najlepszych rozgrywających świata. A do największych sukcesów może zaliczyć chociażby wygranie Ligi Mistrzów z VfB Friedrichshafen, w barwach którego przez lata regularnie ogrywał wielką Skrę Bełchatów i inne polskie drużyny. Z reprezentacją Czech radził sobie gorzej, ale kadra naszych południowych sąsiadów choć silna, nie należy do ścisłej światowej czołówki. Póki co, Resovii nie wprowadził na wyższy poziom, a z atakującymi (oprócz Georga Grozera) nie rozumie się jeszcze tak, jak z zawodnikami Frierdrichshafen, w którym występował przez lata. Ostatnio nawet przegrał rywalizację z Maciejem Dobrowolskim.
9. Łukasz Kadziewicz
Kadziu wreszcie wrócił do Polski i od razu do ukochanego AZS Olsztyn. Nie prezentuje się jednak jak za czasów, gdy grał w reprezentacji w Polski (23 sety, 33 punkty). Wpływ na nie najlepszą formę miały co prawda kontuzje, ale na razie jego gry nie można ocenić pozytywnie. Zresztą podobnie jak całego AZS Olsztyn, który jest jedną z najbardziej negatywnych niespodzianek obecnego sezonu PlusLigi.
8. Marko Bojić
Czarnogórzec w poprzednim sezonie (grał w PAOK Saloniki) został wybrany najlepszym zawodnikiem sezonu zasadniczego ligi greckiej. Dzięki dobrej grze wzbudził więc zainteresowanie znacznie lepszych klubów. Wybrał ofertę Resovii Rzeszów, jednak mimo dobrych występów w kilku ostatnich spotkaniach, nadal można uznać go za rozczarowanie. Zresztą Bojić miał też problemy nie tylko z wywalczeniem miejsca w pierwszej szóstce, ale też z prawidłowym działaniem swojego zegarka. Dwukrotnie spóźnił się na wyjazd zespołu na mecz, przez co został ukarany przez działaczy Resovii zredukowaniem pensji oraz brakiem występu w kolejnym spotkaniu.
Brazylijczyk z polskim paszportem miał być odpowiednim opcją na wypadek kiepskiej dyspozycji Zbigniewa Bartmana lub Michała Kubiaka. Miał całkiem ciekawe CV, w którym zapisał występy we francuskim Tourcoing Lille oraz włoskich Mate&Volley Forli i Pallavolo Pineto. Jak na razie nie potrafi się dostosować do poziomu polskich przyjmujących. Gra niewiele, a nawet jak pojawia się na boisku, nie zachwyca.
Kolejny obcokrajowiec w naszym rankingu niezasłużonych. Hietanen jest kolejnym potwierdzeniem tezy, że przeciętni obcokrajowcy nie mają czego szukać w PlusLidze. Dobrze wpasowuje się w obraz Lotosu Trefl, który jest zdecydowanie najgorszym zespołem PlusLigi. Tymczasem przed rozpoczęciem sezonu wydawało się, że jeśli zespół z Gdańska będzie wygrywał, to właśnie dzięki Finom: Hietanenowi i Mikko Oivanenowi. Ten drugi też zresztą nie zachwyca.
Po Amerykaninie, który trafił do Polski z ligi francuskiej, spodziewano się znacznie więcej. Wydawało się, że to właśnie Thornton będzie rozgrywającym numer jeden z Jastrzębskim Węglu. W końcu nie zawodził grając w kadrze USA w Lidze Światowej. Przegrał jednak rywalizację z Brazylijczykiem Raphaelem Vinhedo, a gdy pojawiał się na boisku, był nieco zagubiony i nie potwierdzał, że jest talenem, za jaki się go uważa.
4.
Urodzony w Bordeaux francuski rozgrywający coraz częściej jest zastępowany w wyjściowej szóstce przez Michała Kozłowskiego. I słusznie, bo rozczarowuje od dłuższego czasu. Co prawda, trener Grzegorz Wagner kilka tygodni temu mówił, że okres ochrony dla Pujola się skończył, ale Francuz dalej wychodzi w pierwszym składzie. Zresztą rozczarowuje cały Fart, a siedem porażek z rzędu nie są przypadkiem.
3. Vid Jakopin
Słoweński olbrzym (202 centymetry) z mocną ręką i gorszym przyjęciem miał być liderem AZS Politechniki, a na jego walory ofensywne wielce liczył Radosław Panas. - Po prostu pomyliliśmy się. Jakopin miał być wzmocnieniem, a okazał się niewypałem transferowym - nie ukrywał trener na łamach rozmowy z naszym portalem. Zaczynał jako podstawowy przyjmujący, z czasem pojawiał się parkiecie coraz rzadziej, aż w końcu zabrakło dla niego miejsca w meczowej dwunastce. W ACH Volley Bled radził sobie świetnie, okazało się jednak, że PlusLiga to jednak dla niego za wysokie progi.
2. Igor Yudin
Miał być zbawieniem AZS Olsztyn na pozycji atakującego, częściej grał jako przyjmujący, a i tak ostatecznie rozwiązano z nim kontrakt, po tym, gdy nie potrafił wrócić do gry po kontuzji (rehabilitacja zawodnika przedłużała się bez końca). Australijczyk rosyjskiego pochodzenia graczem jest niezwykle utalentowanym, niestety, nie potrafił tego faktu pokazać przez ostatnie dwa sezony. Jak się okazało, bezrobotnym nie był długo, bo jego nowym pracodawcą został podobno grający w rosyjskiej Superlidze Jarosławicz Jarosław. W każdym razie po Yudinie z pewnością nie płaczą w Olsztynie rzewnymi łzami.
Jeden z najlepszych środkowych świata i najlepszych blokujących Serie A w ostatnich sezonach. W bełchatowskiej Skrze wieczny rezerwowy, a nawet gracz, który ma problemy ze znalezieniem się w meczowej dwunastce. Częściej od niego grają nie tylko Daniel Pliński i Marcin Możdżonek, ale też i Karol Kłos, który chociaż utalentowanym zawodnikiem bezapelacyjnie jest, to sławy i sukcesów byłemu siatkarzowi tak znanych klubów jak Modena, M. Roma Volley i Trentino może pozazdrościć. Co prawda, trener Skry Jacek Nawrocki uważa stwierdzenie, że Kooistra to największe rozczarowanie sezonu, za bzdurne, ale fakty mówią same za siebie. 209-centymetrowy olbrzym zagrał w bieżącym sezonie w 17 setach, w których zdobył ledwie 30 punktów (dla porównania, Andrzej Wrona z Delecty Bydgoszcz ma 133 oczka na koncie).
