Jesteśmy zespołem o dwóch twarzach - rozmowa z Andreą Gardinim, trenerem AZS Indykpolu Olsztyn

Ola Piskorska 08 Lutego 2015, 12:56

Ola Piskorska: Czy prowadzenie zespołu z Olsztyna okazało się łatwiejsze czy trudniejsze niż się spodziewałeś?

- Trenowanie w ogóle. Każdy zespół jest inny, każdy zawodnik jest inny, a nawet z tym samym zespołem każdy trening jest inny i każdy mecz też. To jest cudowne. A z pracy z konkretnie tym zespołem tez jestem bardzo zadowolony, wprowadziliśmy bardzo wiele zmian i zupełnie dla nich nowych rzeczy, na przykład w systemie gry. A oni ciężko pracują z entuzjazmem każdego dnia, żeby to wprowadzić w życie. Oczywiście, nie zawsze to jeszcze wychodzi, ale czuję, że jesteśmy na dobrej drodze.

Nie miałeś obaw przyjmując propozycję zarządu klubu?

- Nie miałem, choć w pełni rozumiałem na co się porywam. Sytuacja była bardzo trudna, wyniki bardzo słabe, widać było, że coś nie działa w zespole i ja miałem to zmienić. Wiedziałem, że będzie bardzo ciężko i to mnie nie zaskoczyło. I nadal jest ciężko, to jest ogromne wyzwanie. Ale to jest przecież normalne w tej pracy, nie jest zawsze różowo, nawet najlepsze zespoły też mają trudne momenty. AZS Indykpol Olsztyn to nie jest najlepszy zespół w PlusLidze i, choćbym nie wiadomo co zrobił, to nie będzie, ale na pewno możemy się prezentować i grać lepiej niż w pierwszej rundzie. Widzę nasze problemy i po prostu staram się je rozwiązać najlepiej jak potrafię.

Czy pracowaliście też oddzielnie nad mentalnością zawodników? Jakieś zajęcia z psychologiem? Atmosfera w zespole nie była najlepsza.

- Czasem atmosfera jest zła, jak grasz złą siatkówkę i przegrywasz, po prostu. Dla mnie każdy trening jest wpływaniem na zawodników zarówno sportowo jak i mentalnie, nie trzeba do tego oddzielnych zajęć. Ważna jest odbudowa zaufania i wiary, żeby wierzyli w siebie, w kolegów i w zespół, bo tego im brakowało. Musimy pokazać sobie samym i wszystkim dookoła, że umiemy grać w siatkówkę.

Od kiedy zostałeś trenerem w Olsztynie zagraliście siedem spotkań ligowych, z czego trzy wygraliście, w tym z Resovią i ZAKSĄ. To chyba lepiej niż oczekiwałeś?

- Oczywiście! Jak przyjmowałem propozycję warmińskiego klubu to spojrzałem w kalendarz ligowy i się załamałem. Czekały nas same mecze z czołówką tabeli, jeden po drugim, najgorsza sytuacja do odbudowywania pewności siebie w zawodnikach i w zespole. Ale w sumie przeszliśmy ten najtrudniejszy miesiąc całkiem nieźle, zwłaszcza mecz z ZAKSĄ był udany w naszym wykonaniu. Może oni byli po długiej podróży i mają kontuzje, ale to nadal ZAKSA, bardzo silny klub z czołówki naszej ligi. Przy okazji zauważyłem, że jesteśmy zespołem o dwóch twarzach, jednej na wyjeździe i drugiej w Uranii. Spotkania u siebie wychodzą nam o wiele lepiej niż wyjazdowe. Zwycięstwo w Warszawie to jest nasze drugie zwycięstwo w tym sezonie na wyjeździe. To nie jest normalne.

Wasza gra bardzo faluje, po świetnym meczu przeciwko ZAKSIE gracie fatalne spotkanie w Będzinie, a dwa dni później wygrywacie w Warszawie bez straty seta. Jak myślisz, z czego to wynika?

- To jest moim zdaniem zupełnie normalne. Jesteśmy przeciętnym zespołem, który ma swoje problemy i czasem je rozwiązuje, a czasem nie. Poza tym pamiętaj, że nie zaczynaliśmy od zera. Moja drużyna ma w głowach historię całej pierwszej rundy i wszystkich swoich porażek. Jak coś nam nie wychodzi na boisku, jak zaczynamy tracić punkty, to widzę po nich, że zaczynają się bać, że to koszmary z pierwszej połowy sezonu wracają i zaraz będzie katastrofa. Ja to doskonale rozumiem. Staram się temu przeciwdziałać, ale czasem oni wpadają w takie myślenie "znowu nam nie wychodzi", "przegramy tak jak zawsze", "jesteśmy beznadziejni" i to ich ciągnie w dół. Zwycięstwo w Warszawie mnie bardzo cieszy, bo mniej niż 48 godzin temu rozmawiałem z nimi i mówiłem: robiliśmy małe kroki do przodu, ale w Będzinie zrobiliśmy wielki krok wstecz. Wracajmy do naszej dobrej gry, którą pokazaliście i wiemy, że umiecie tak zagrać. Zapomnijmy o tej porażce. I to zadziałało, jak widać. To uwielbiam w tej pracy, że w niecałe dwa dni ta sama ekipa może zaprezentować tak zupełnie różne oblicza.

Dla Gardiniego prowadzenie zespołu z Olsztyna to debiut w roli pierwszego trenera

Po przejęciu zespołu dokonałeś jednej sporej zmiany w wyjściowym składzie, na przyjęciu Brazylijczyka Cabrala zastąpił młody Bednorz. Czemu?

- To nie ja podjąłem tę decyzję, tylko boisko. Oglądam chłopaków codziennie i do meczu wybieram najlepszych, a Bartek zrobił ogromne postępy w ostatnim czasie. Szkoda mi oczywiście Leviego, bo to świetny chłopak i dobry zawodnik, ale przegrywa rywalizację po prostu. Bartek nie tylko jest dobry sportowo, ale ma właściwe podejście, widzę po nim, jak myśli i stara się zrozumieć siatkówkę, żeby być coraz lepszym. Oczywiście, też popełnia błędy i miewa fatalne mecze, jak ten w Będzinie, ale on ma tylko 20 lat. Ale kiedy patrzę w jego oczy to zawsze widzę koncentrację i ogromne staranie, żeby się poprawiać z każdym treningiem.

Celem AZS Indykpol Olsztyn przed sezonem było wejście do ósemki. Teraz to jest raczej niemożliwe, więc czym ich motywujesz?

- Siatkówka to nasze życie i nasza praca. Motywacja jest bardzo prosta: chcecie skończyć ten sezon fatalnie czy dobrze? To, że pierwsza część była zupełnie nieudana, to nie znaczy, że reszta ma też taka być. Pokażcie wszystkim, że umiecie grać w siatkówkę, a o punktach i tabeli nie ma co myśleć. Zakończyć ten sezon dobrze jest ważne dla nas wszystkich, dla własnego samopoczucia i dla naszej przyszłości w siatkówce.

Przed wami trzy ostatnie mecze fazy zasadniczej, czego się po nich spodziewasz?

- Absolutnie niczego (śmiech)! Mój zespół może zagrać i świetnie i fatalnie z każdym z tych rywali, jest całkowicie nieprzewidywalny. Chciałbym, żebyśmy pokazali dobrą siatkówkę i waleczność.

A myślisz o następnym sezonie?

- Nie, żyję z dnia na dzień, z treningu na trening. Mój kontrakt w Olsztynie jest do końca tego sezonu, a co będzie dalej zobaczymy. Nie wiem, czy władze klubu będą chciały go przedłużać. Dla mnie samego ważna jest długofalowa wizja i polityka klubu, w perspektywie kilku sezonów, bo zmienianie połowy składu po sezonie nie ma sensu. Na pewno najbardziej chciałbym zostać w Polsce, bo poziom i organizacja PlusLigi są bardzo wysokie, ale równie dobrze mogę wylądować we Francji czy Turcji. Zobaczymy po sezonie, na razie koncentruję się tylko na moim zespole.

W Warszawie rozmawiała Ola Piskorska