Ola Piskorska: Ktokolwiek widział, ktokolwiek wie. Gdzie są polscy trenerzy? (felieton)

kręci, skoro są chętni do jego kontynuacji - i może właśnie przede wszystkim o to chodzi, żeby się kręcił biznes.. Może mniej o tradycje polskiej siatkówki, które dziś wyrażają się w uściskach choćby Tomka Wójtowicza z Andreą Anastasim przy okazji spotkań.. Tyle, że w tym biznesie proporcja wkładu do wyniesionych korzyści może niekoniecznie oddawać rzeczywiste potrzeby. Dlatego mocno kibicuję Wojtkowi Serafinowi i Michałowi Gogolowi w pracy z U23 - niech się w końcu coś uda po polsku, bez propagandy, fanfar i całego telewizyjnego halo. Właśnie dlatego że nie mają łatwo. W końcu Wojtek też już chwilę terminuje u Anastasiego.

został zdefiniowany. Tak jak w każdym problemie jest pewien generalny trend, konieczny do zmiany, ale warto zawsze przeanalizować trochę pojedynczych przypadków, które mogą pomóc w rozwiązaniu. Negowany na wszelkie możliwe sposoby Andrzej Kowal - długo terminował jako drugi trener u Jana Sucha, a później u Travicy - miał również epizod w kadrze Castellaniego, podobnie jak Radek Panas. Takiego doświadczenia nie zdobywał ani Falasca, ani Antiga.. Z pewnością pomaga mu stabilny budżet klubu, zaufanie sponsora i jego przywiązanie do pewnych założonych zasad (szacunek do siatkarskiej marki Resovia), co jest ewenementem nie tylko w skali Polski. Jego "szkoła" wydaje się własną drogą, bo jest sporo potknięć i sporo sukcesów, wynikających ze zdobywanych doświadczeń, jednak nie schodzi poniżej pewnego poziomu (podium MP) od czasu kiedy prowadzi zespół. To, czy kogoś "niszczy", czy nie radzi sobie z doszkalaniem siatkarzy, pozwolę sobie między bajki włożyć, bo są też siatkarze, którzy w Resovii się wypromowali.. Od dorosłego człowieka zawsze należy wymagać samodzielności, a od mającego aspiracje do mistrzostwa perfekcji. Nic na siłę. Kuba Bednaruk - wydaje się, że prezes Dolecka próbuje wyraźnie posługiwać się podobnymi zasadami jak prezes Góral - stabilny budżet, markowe nazwiska, zaufanie do trenera i tradycji. Kuba zasłynął jako facet, który zrobił coś z niczego, do tego jest fenomenalny medialnie, dzięki czemu kupuje sobie mnóstwo sympatii wśród kibiców i zapewne docelowych sponsorów. Jego drużyna mocno faluje, ale zachowując skład z roku na rok ze wzmocnieniami ma spore szanse na osiągnięcie przyzwoitych wyników. Efekt jego pracy jest oceniany ponad przeciętnie. Dariusz Daszkiewicz - jako kolejny Polak ze sporym trenerskim stażem w Plus Lidze - to kolejny człowiek, który swoją robotę robi po cichu, bez mediów, znanych nazwisk, z budżetem mniej niż skromnym, ale to u niego zabłysnęło paru zawodników, którzy znaleźli się w swoich reprezentacjach - choćby Niko Penczew czy Mateusz Bieniek. Tutaj chyba tylko wzajemne zaufanie władz klubu i trenera scala ten zespół. Patrząc na tegoroczny start w rozgrywkach, to ręce składają się same do oklasków. I ostatni Polak - ewenement I ligi - Sebastian Pawlik. Wycisnął ze zdolnej młodzieży maksa, jakiego nikt do tej pory zrobił. W lidze zabrakło mu jednej piłki do zwycięstwa z dużo starszymi ekipami. Pozostał mu jeszcze jeden tytuł do zdobycia z nimi i przekonamy się na ile szkolenie i treningi w najwyższej lidze zmieniają tych chłopaków. Wydaje się, że największym jego sukcesem jest wpojenie chłopakom mentalności zwycięzcy - tam nie ma że ktoś z drugiej strony siatki jest lepszy. Oni są najlepsi i miejmy nadzieję, że potwierdzą to w walce o MŚJ. Wielu trenerów mogło mieć swoją szansę na pracę z kadrą (Stelmach, Panas, Nawrocki), ale oprócz braku mentorów, wydaje się też, że brak mobilizacji do walki o miejsce wynikać może z czysto finansowych możliwości. Nie wiem ilu trenerów żyjących z klubowej kasy stać jest na długie pobyty w Stanach w celu szkolenia. Trenerski chleb nie jest łatwy, o czym mogli się przekonać Świderski czy Gruszka. Sporą wiedzę mógł też zdobyć przy Raulu Lozano Robert Prygiel. Może też niedoszłym mentorom wygodniej było pójść w eksperckie czy działaczowskie apanaże, niżeli sprzedawać swoją wiedzę za drobne swojej przyszłej "konkurencji". Najsmutniejszy jest brak pomysłu, bo widać choćby po Dariuszu Daszkiewiczu, czy Sebastianie Pawliku, że są ludzie, którzy pracy się nie boją i mogą osiągnąć wyniki na miarę zainwestowanych środków.

Francuzi, Rosjanie, Włosi, Argentyńczycy, Brazylijczycy, Bułgarzy itd. Polska myśl szkoleniowa ceniona jest (nie wiem czy nie jest to zbyt wielkie słowo) głównie na siatkarskich peryferiach, gdzieś tam w Egipcie czy Katarze, ew. w Rumunii. To jak nas widzą za granicą jest dla mnie najlepszą weryfikacją dziadostwa i myślę, że nie ma co się oszukiwać - gdybyśmy mieli chociaż jednego fachowca z najwyższej półki już dawno ktoś by się o niego upominał.

to ma zbawienne skutki dla siatkówki pań. :) I co można ? - okazuje się że można. Może zatem i Plus Liga weźmie polskich szkoleniowców pod własne skrzydła i dodatkowo polskiego szkoleniowca na selekcjonera kadry. Po co komu kibice i jakieś tam medale, sukcesy. Polska siatkówka dla polskich trenerów !!! A co !

potencjalnych trenerów. Skoro tak czy siak pozostaną co najwyżej asystentami to po co mają wydawać kasę na douczanie... inwestowanie we własny rozwój? Masz plusa za temat ;)

warunek, a wcześniej na koszt polskiej federacji fachu uczyli się liczni zagraniczni trenerzy, statystycy czy fizjoterapeuci." . to typowo polaczkowe zachowanie - w żużlu to samo ... nie bedo szkoliły chłopaków z sąsiedniej ulicy tylko se kupio młodego duna, ruska, ukraińca ... szkolą w polskiej lidze młode zagraniczne talenty które później w seniorskich rozgrywkach leją naszych ... ale porządnego szkolenia juniorów ni ma ... . tym sposobem niedługo chińskie masło trza bedzie wpierd ... ć bo nie ma komu krowy pasać ... to sie kupi ... ale jak sprawić żeby własne masło mieć to nikt nie myśli ... głupota wyssana z mlekiem matki ... . taki Trampek czy Putin [tfu, tfu.] to umio swoje interesy chronić - u nas tylko "zagranica" chodzi ... . 2/ "Nie zawsze mają też chęć i potrzebę dokształcania się, a zwłaszcza na własny koszt. Nie wyjeżdżają za granicę pracować jako trenerzy czy asystenci, Niektórzy nawet na corocznych trzydniowych szkoleniach bardziej zajmują się życiem towarzyskim niż korzystaniem z wiedzy prelegentów, " . Równoległym tematem jest brak parcia do przodu, ambicji, woli walki i woli zwycięstwa, brak ciężkiej pracy i wizji sukcesu u naszych rodaków ... ci z zagranicy często są nie tylko bardziej utalentowani ale i skoncentrowani na serio na celu do którego dążą... a u nas często takie symulowanie pracy i biadolenie że inni lepsi i że to jest niby niesprawiedliwe ... . Chcesz być lepszy od Leona czy choćby Poletajewa - to sam widzisz ile więcej musisz pracować żeby braki talentu nadrobić ! Jak masz 20% talentu - to zostaje 80% pracy ! Jak masz 60% talentu - to zostaje 40% pracy ! ten pierwszy musi zapierd...ć 2x WIĘCEJ ! tyko komu sie chce ... Wagnerowi i jego kadrze , mimo że b.utalentowani byli - sie chciało... i sie 2 złota zdobyło ... dlaczego ? se obejrzyjta film dokumentalny "Kat"... . Chcesz być selekcjonerem kadry - to oprócz obywatelstwa musisz pokazać co do tej pory zrobiłeś/ czego się SAM nauczyłeś / co osiągnąłeś ... i musisz się lepiej sprzedać od zagranicznego bankomata ... bo w naszym kraju nie masz z tego żadnych plusów dodatnich że jesteś swój ... wręcz odwrotnie ... taki klimat ... .

taki mały wyrzut - no właśnie nie do końca wiem w czyją stronę - że nie stawia się na rodzimych trenerów, a przecież nie są gorsi od tych z zagranicy. Z pewnością warto się nad tym tematem głęboko pochylić. Zgadzam się z tezami postawionymi przez panią Olę. Myślę że czas aby rodzime środowisko trenerskie, poparte przez byłych trenerów (a obecnie tzw. ekspertów) głośno powiedziało, jakiej pomocy i od kogo potrzebują. Jak na razie sytuacja polskich trenerów jest podobna do sytuacji kobiet na rynku pracy, które muszą być 2 razy lepsze od ich kolegów po fachu, żeby zostały zauważone i docenione.

Wagner,selekcjonerem jest Ireneusz Mazur bo szkoleniowcami w naszym kraju są Stanisław Gościniak,Edward Skorek,Andrzej Kowal. Największą krzywdę wyrządzono moim zdaniem panu Gościniakowi wybierając go na selekcjonera kadry.Wrocław i Rzeszów prawie to jego kluby, ale trenerskie życie poświęcił mojemu miastu Częstochowa.Wystarczy wspomnieć ilu jego wychowanków grało na najwyższym poziomie.Ten gość już raczej nie weźmie się za poważną siatkówkę,z tego co wiem wspomaga radą Radka Panasa i ten Radziu jest kolejnym szkoleniowcem z przyszłością,A dlaczego nie ma polskiego selekcjonera w konkursie,bo nie lubią chyba wyścigu szczurów i nie idą w myśl małego Argentyńczyka "wyjdzie,nie wyjdzie byle kasa na koncie"