Plusliga. Kto do kadry z Kubiakiem i Leonem? Mocna konkurencja na przyjęciu

Przyjmujący w kadrze

W ubiegłym sezonie Vital Heynen sporo rotował na tej pozycji. Pewniakiem do kadry na igrzyska są oczywiście kapitan Michał Kubiak oraz Wilfredo Leon. Większość kandydatów na tę pozycję występuje w Pluslidze, wyjątkiem jest Bartosz Bednorz.

W zestawieniu znajduje się dwunastu przyjmujących, którzy grali w reprezentacji lub dzięki swojej postawie stanowili o sile zespołów w ostatnim sezonie. Przez pandemię koronawirusa został on przerwany i nie będzie dokończony, więc statystyki dotyczą spotkań, które zdążyły zostać rozegrane.

Wszystkie dane pochodzą z jednego źródła, co jest o tyle istotne, że na oficjalnej stronie ligi zsumowane są informacje od wszystkich statystyków, a każdy z nich inaczej ocenia poszczególne parametry. Całość danych pochodzi od Mateusza Nykiela z Indykpolu AZS Olsztyn.

Przyjęcie floata

To zagrywka słabsza od tej wykonywanej z wyskoku, która potrafi osiągać prędkości powyżej 100 km/h. Float to zazwyczaj 50-70 km/h. Ma mniejszą rotację, a tor lotu piłki jest mniej przewidywalny.

Efektywność przyjęcia to różnica między przyjęciami perfekcyjnymi i pozytywnymi a błędami przyjęcia oraz przyjęciami na drugą stronę.

Najlepiej radzącym sobie z taką zagrywką w lidze zawodnikiem jest Kamil Semeniuk   z Grupy Azoty ZAKSY Kędzierzyn-Koźle. Solidni są też Tomasz Fornal oraz Rafał Szymura. Ogólnie przyjęcie floata nie sprawia takich trudności jak zagrywka z wyskoku, bowiem 11 z 12 analizowanych siatkarzy ma efektywność równą 50 procent i wyższą. Od reszty odstaje tylko Wojciech Włodarczyk.

Przyjęcie floata: perfekcyjne, pozytywne oraz efektywność (w proc.):

ZOBACZ WIDEO: Robert Korzeniowski chwali przełożenie igrzysk. "Decyzja podjęta w trybie pokoju olimpijskiego"

Przyjęcie zagrywki z wyskoku

To najczęściej stosowana zagrywka wśród zawodników Plusligi. Ma dużą rotację i jest mocna, a przez to jest znacznie trudniejsza do przyjęcia.

Najlepiej z nią sobie radzili Tomasz Fornal, Aleksander Śliwka oraz Bartosz Kwolek. Na poziomie 6 proc. efektywności byli Artur Szalpuk oraz Wojciech Włodarczyk. Warto też spojrzeć na to, ile razy przyjmowali konkretni zawodnicy, co oczywiście związane jest z liczbą występów. Najbardziej zapracowany był Bartłomiej Lipiński.

Przyjęcie zagrywki z wyskoku: perfekcyjne, pozytywne oraz efektywność (w proc.):

Atak - szybka piłka

Atak quick to atak z piłki wystawionej płasko, 1,5 metra nad siatką. Zawodnik rozpoczyna wówczas rozbieg, gdy dogrywana piłka zaczyna opadać.

Efektywność ataku to różnica między atakami zakończonymi punktami a błędami oraz zablokowanymi próbami przez rywali w stosunku do wszystkich prób.

Konkurencję w tyle zostawił Kamil Semeniuk, popisując się nie tylko najwyższą skutecznością, ale również efektywnością na poziomie 50 proc. Nieźle w ataku radzili sobie też Artur Szalpuk oraz Aleksander Śliwka. Najmniej efektywny był Marcin Waliński.

Skuteczność i efektywność szybkiego ataku (w proc.):

Atak na wysokiej piłce Od ataku szybkiego różni się tym, że piłka wystawiana jest 3 metry powyżej siatki. Zależny jest on często od złego dogrania.

Na wysokiej piłce najwyższą efektywnością popisał się Aleksander Śliwka, wyprzedzając pod tym względem Wojciecha Włodarczyka. Wysoką skuteczność osiągnął też Wojciech Żaliński, ale częściej popełniał błędy i był blokowany od trzeciego w zestawieniu Kamila Semeniuka.

Niechlubną ujemną efektywnością może pochwalić się Tomasz Fornal. Który na 123 ataki skończył tylko 24 proc. z nich, a jego efektywność wyniosła -3 proc.

Skuteczność i efektywność (w proc.) ataku na wysokiej piłce:

[b]

Atak po przyjęciu [/b] Zależnie od poziomu przyjęcia rozgrywający ma większe pole manewru. Mówi się, że to atakujący powinni kończyć te najtrudniejsze piłki, czyli teoretycznie dogrywane po najsłabszym przyjęciu, a te po pozytywnym nie powinny stanowić większego problemu. Podobnie jest z przyjmującymi.

Tu ponownie najlepszy okazał się Kamil Semeniuk, przebijając resztę ligowych kolegów. Dziewięciu z dwunastu analizowanych zawodników uzyskało skuteczność wyższą niż 50 proc., najmniej efektywny okazał się Wojciech Włodarczyk.

Skuteczność i efektywność ataku po przyjęciu (w proc.):

Atak po kontrze Atak z kontry, czyli po rozegraniu z wybronionej piłki. W tej statystyce najlepszymi zawodnikami okazali się Artur Szalpuk, a także Kamil Semeniuk. Na tle kolegów wyróżnia się też Wojciech Żaliński.

Najmniej efektywnymi zawodnikami w ataku po kontrze byli Kamil Kwasowski oraz Marcin Waliński.

Skuteczność i efektywność ataku po kontrze (w proc.):

Gra w obronie

Po zawodnikach grających na pozycji libero to właśnie przyjmujący najczęściej uczestniczą w grze obronnej. Tu najaktywniejszym zawodnikiem jest Tomasz Fornal, wyprzedza Rafała Szymurę oraz Bartosza Kwolka. Najmniej piłek bronił Paweł Halaba, odstając od reszty siatkarzy na tej pozycji.

Obrony po ataku i asekuracje (średnia na set):

Czytaj też: Raport WP SportoweFakty. Kto do kadry? Sprawdzamy, jak w PlusLidze radzili sobie libero LSK. Inni się nudzą, a Marlena Kowalewska pochłania wiedzę. "Chcę zwiększać świadomość, swoją i innych"