Freitag, Tepes i inni - ojcowie tych skoczków skakali w Pucharze Świata

Największym sukcesem Holgera Freitaga jest wygrana w konkursie Pucharu Świata odniesiona 8 stycznia 1983 roku w Harrachovie. To dla niego jedyne podium w zawodach tego cyklu. W czołowej dziesiątce uplasował się sześciokrotnie, z czego aż czterokrotnie w Czechach.

28 lat później sukces ojca powtórzył Richard Freitag, który również był najlepszy w Harrachovie. Niemiec później odniósł jeszcze cztery zwycięstwa (Oberstdorf 2013, Lahti 2013, Engelberg 2014 i Innsbruck 2015). W sumie ma w dorobku 14 miejsc w TOP3.

Miran Tepes obecnie jest asystentem dyrektora Waltera Hofera. Jako skoczek znalazł się w drużynie srebrnych medalistów konkursu drużynowego na igrzyskach olimpijskich 1988. Indywidualnie był wtedy czwarty oraz dziesiąty. Ośmiokrotnie uplasował się w czołowej trójce zawodów Pucharu Świata, ale nie odniósł zwycięstwa. Sześciokrotnie zajął drugie miejsce. Najbliżej wygranej był 5 marca 1985 roku, gdy zdobył sześć dziesiątych punktu mniej niż triumfator.

Wygrać zdołał Jurij Tepes - i to dwukrotnie. Oba triumfy uzyskał na mamuciej skoczni w Planicy. Na koncie ma sześć pozycji w najlepszej trójce. Na nartach skakała też córka M. Tepesa - Anja Tepes.

6 stycznia 1985 roku w Bischofshofen zwyciężył Hroar Stjernen. Potem czterokrotnie został sklasyfikowany na drugiej pozycji w konkursach PŚ. W 1987 roku na mistrzostwach świata był czwarty indywidualnie, a także drugi podczas rywalizacji zespołowej.

Andreas Stjernen nie uzyskał indywidualnego zwycięstwa, ale również stał na podium - 16 lutego 2013 w Oberstdorfie na drugim stopniu, a 5 grudnia 2015 w Lillehammer - trzecim. Dwukrotnie znalazł się w zespole triumfatorów konkursu drużynowego.

Jari Larinto wziął udział w pierwszej edycji Pucharu Świata. Raz zdobył punkty do klasyfikacji generalnej. 9 marca 1980 roku został sklasyfikowany na dwunastym miejscu w Lahti. Natomiast Ville Larinto pięciokrotnie stanął na "pudle" - trzy razy w sezonie 2008/2009 i dwukrotnie w 2010 roku. 1 grudnia 2010 pokonał wszystkich w Kuopio.

Uczestnikami pierwszego sezonu zmagań o Kryształową Kulę byli też Bogdan Norcic i Ivo Zupan. Najlepszym rezultatem tego pierwszego z reprezentantów Jugosławii okazało się drugie miejsce z 12 stycznia 1980 roku w Sapporo. Następnego dnia stanął na trzecim stopniu podium. Po zakończeniu kariery został trenerem. Zmarł w 2004 roku. Natomiast Ivo Zupan 26 stycznia 1980 r. zamknął czołową dziesiątkę w Zakopanem. Synowie tych skoczków również skakali w PŚ.

Bine Norcic 18 grudnia 1999 roku uplasował się na 16. miejscu w Zakopanem - to jego najwyższa pozycja. Obecnie Słoweniec jest trenerem reprezentacji Stanów Zjednoczonych. Z kolei Bine Zupan sześciokrotnie zdobył punkty do "generalki". 19 marca 2006 zajął 25. lokatę na mamucie w Planicy. Co ciekawe, był to jego ostatni konkurs PŚ.

Emil Zografski - uczestnik mistrzostw świata 1989 oraz igrzysk olimpijskich 1988 oraz 1992 - najlepszy wynik miał 28 stycznia 1989 roku, gdy był dziewiętnasty w Chamonix. Nie wywalczył jednak punktów do klasyfikacji generalnej, bo w tych czasach zdobywało je tylko piętnastu zawodników.

Lepsze wyniki uzyskał jego syn. Władimir Zografski - mistrz świata juniorów 2011 - dwa razy znalazł się w TOP10 PŚ. W grudniu 2011 roku zajął ósmą lokatę w Lillehammer, a rok później - dziesiątą w Engelbergu.

Pięciokrotnie w TOP10 sklasyfikowano Fritza Kocha. 14 lutego 1981 roku na mamucim obiekcie w Ironwood był trzeci. Dzień wcześniej ukończył rywalizację na szóstym miejscu. Jego bratem jest Heinz Koch, który również skakał w PŚ, ale nie miał tak dobrych osiągnięć jak starszy brat. Później H. Koch trenował między innymi Austriaków, Francuzów oraz Chińczyków.

Martin Koch zdobył srebrny medal mistrzostw świata w lotach narciarskich 2008. Cztery lata później uplasował się na trzeciej pozycji. Pięciokrotnie triumfował w indywidualnych konkursach PŚ, w tym czterokrotnie na obiektach mamucich (dwa razy Oberstdorf, a po razie Harrachov i Planica). Z reprezentacją Austrii wygrał konkursy drużynowe na: IO 2006, MŚ w narciarstwie klasycznym (2009 i dwa razy 2011) oraz MŚ w lotach (2008, 2010 i 2012). W 2014 roku syn Fritza zakończył karierę.

Anton Innauer to mistrz olimpijski z 1980 roku oraz wicemistrz olimpijski z 1976, a także srebrny medalista MŚ w lotach 1977. Wygrał pierwszy w historii konkurs PŚ, który rozegrano 27 grudnia 1979 r. Zwyciężył również 2 marca 1980 w Engelbergu. Mario Innauer, tak jak ojciec, zakończył karierę już przed 25. urodzinami z powodu kontuzji. Najlepszy w jego wykonaniu okazał się sezon 2006/2007. W Titisee-Neustadt zajął wówczas dziewiątą i piątą lokatę.

W 1987 roku mistrzem świata został Jiri Parma. 17 razy stanął on na podium zawodów PŚ, a odniósł trzy zwycięstwa. Jiri Parma junior nie zdobył punktów do klasyfikacji generalnej PŚ. Skakał przede wszystkich w zawodach tego cyklu rozgrywanych w Czechach.

Raz w czołowej trzydziestce konkursu PŚ uplasował się natomiast Fredrik Balkaasen, który był trzydziesty 9 stycznia 2011 roku na mamucie w Harrachovie. Jego ojciec - Per Balkaasen - pięciokrotnie został sklasyfikowany w TOP15. 10 lutego 1980 roku Szwed zajął dziewiątą pozycję w Saint-Nizier.

Roberto Cecon zdobył dwa brązowe medale mistrzostw świata w lotach narciarskich (1992 i 1994). Włoch odniósł sześć zwycięstw w PŚ. Federico Cecon najwyżej uplasował się 13 grudnia 2014, gdy był 42. w Niżnym Tagile.