Australian Open: Michał Przysiężny gra z Robertem o życiowy wynik w Wielkim Szlemie

Pokonując we wtorek Horacia Zeballosa, Michał Przysiężny na stałe zapisał się w annałach polskiego tenisa, bowiem był to 100. wygrany mecz singlowy przez polskiego tenisistę w turniejach wielkoszlemowych w Erze Otwartej. Głogowianin odniósł także prywatny sukces, po raz pierwszy przechodząc szczebel w głównej drabince Australian Open. - Warunki były dramatyczne. Nie dało się serwować, bo słońce świeciło prosto w oczy - mówił, mając prawo narzekać na panujące warunki, ponieważ w momencie rozpoczęcia spotkania temperatura w Melbourne przekraczała 40 stopni Celsjusza.

Przysiężny pewnie odprawił Zeballosa (6:3, 7:6, 7:5), teraz przyjdzie mu się zmierzyć ze Stéphane'em Robertem. Francuz, "szczęśliwy przegrany" z kwalifikacji, który uległ w ostatniej fazie eliminacyjnych zmagań Michaelowi Berrerowi, skorzystał na pechu Philippa Kohlschreibera. Niemiec w ostatniej chwili wycofał się z turnieju z powodu kontuzji mięśnia czworogłowego, w jego miejsce wskoczył właśnie Robert i niespodziewanie w trzech setach wyeliminował Aljaza Bedene.

Pochodzący z położonej w centralnym regionie Francji miejscowości Montargis Robert nigdy nie był specjalnie wyróżniającym się tenisistą, nie tylko na świecie, ale i w ojczyźnie. Francja nie może narzekać na brak wysoko notowanych, znakomitych tenisistów, dlatego więc ten 33-latek, który nie zawitał nawet do Top 60 światowego rankingu (najwyżej był 61.), nigdy nie zaistniał w świadomości rodaków.

Robert, człowiek uwielbiający sport w każdej postaci, to poza wszystkim ktoś ubóstwiający twórczość Dostojewskiego. - Gdy oglądam ładne rzeczy, napełnia mnie to pozytywnymi uczuciami. Kiedy przyjeżdżam troszkę wcześniej na turniej, chcę zwiedzić miasto, oddycham tamtejszą atmosferą, to dobrze na mnie działa - opisuje swoje pozatenisowe zainteresowania.

Trwająca już 14 lat kariera francuskiego tenisisty to ciągła sinusoida pomiędzy pierwszą, drugą, trzecią, a nawet i czwartą setką rankingu. Z tego względu nie może się pochwalić wybitnymi osiągnięciami. W cyklu ATP World Tour zagrał tylko raz w finale, przed czterema laty, w nieistniejącym już turnieju w Johannesburgu, przegrywając mecz o tytuł z Feliciano Lópezem. Poza tym na liście jego skalpów widnieją przede wszystkim trofea z imprez rangi ITF Futures, łącznie aż 15 takich triumfów, oraz z Challengerów, w których ma na koncie sześć tytułów mistrzowskich. Od 2002 roku, w każdym kolejnym sezonie, Francuz zdobywa przynajmniej jeden tytuł w Futuresach albo Challengerach.

[wrzuta=59bfGj4g7Ug,sheva123]

Jednak nawet i taki ktoś jak Robert, człowiek z cienia, praktycznie niemający szans na przebicie się na szeroko pojmowany szczyt, ma swoje pięć minut, a w tym przypadku nawet 203 minuty. Tyle bowiem trwał mecz I rundy Rolanda Garrosa 2011, w którym Francuz pokonał wówczas szóstą rakietę świata, Tomasa Berdycha. Na uwagę zasługuję nie tylko sam fakt triumfu 140. wówczas tenisisty rankingu nad finalistą Wimbledonu i półfinalistą paryskiej lewy Wielkiego Szlema z 2010 roku, ale także okoliczności, w jakich tego dokonał. Francuz przegrał dwa premierowe sety tamtego starcia, ale ostatecznie potrafił pokonać Berdycha 3:6, 3:6, 6:2, 6:2, 9:7. Następnie, jak to często bywa odnośnie wielkoszlemowych sensacji, gładko przegrał w II rundzie z Fabio Fogninim, ale życiowego sukcesu nic mu nie odbierze.

- Jestem szczęśliwy. Nie przez cały czas doceniałem tenisowy cykl tak, jak należało - mówił przed startem w Melbourne dziennikowi "L'Équipe". - Jestem w nim, żeby wyciągnąć z tego jak najwięcej, bo nie będę wiecznie w tenisie. To są już moje bonusowe lata. Dotąd robiłem, co chciałem i co sprawiało mi przyjemność. To luksus. Ten luksus ma swoją cenę. Będąc poza Top 100, nie ma już codziennej zabawy. To kosztuje i nie wahasz się iść spać między turniejami do schronisk młodzieżowych, żeby zaoszczędzić. To pozwala poznać prawdziwych gości. Zarobiłem 90 tys. euro w trzech wielkoszlemowych turniejach w ubiegłym roku, co stanowiło trzy czwarte moich przychodów. To ściąga ze mnie presję. Dzięki temu mam trochę grosza w kieszeni. Nie występuję już z nożem na gardle, ponieważ w takim wypadku już by mnie tu nie było - zwierzał się w ubiegłym tygodniu francuskiej gazecie, która nazwała go "wolnym elektronem" i "partyzantem".

33-latek z Montargis sam woli jednak określać siebie jako "kameleon", bo - jak niebanalnie wyjaśnia - beztrosko zmienia swój poziom np. z pięciu do dwóch gwiazdek. Mówi, że gdyby nie został zawodowym tenisistą, byłby trenerem tenisa, a swój styl gry definiuje jasno: - Gram "casino tenis" przez całe życie, Decyduję się na hazard, szaleńcze uderzenia. Zamykam oczy i po prostu mam nadzieję, że piłka wpadnie w kort - przekonuje.

Robert do sezonu 2014 przygotowywał się na Mauritiusie. Właściwie to on przygotowywał innych, ponieważ jako sparingpartnera dla swoich podopiecznych zatrudnił go Patrick Mouratoglou, człowiek który oprócz wielu innych dokonań na polu szkoleniowym zrobił niepokonaną maszynę z Sereny Williams.

[wrzuta=2plZC5NkTqA,sheva123]

Francuz w tym sezonie przed Australian Open zagrał w Brisbane i Sydney, ale w obu imprezach nie potrafił przejść kwalifikacji. Były to jego pierwsze kontakty z turniejami cyklu ATP World Tour od września ubiegłego roku, gdy przeszedł przez kwalifikacje US Open, gdzie zatrzymał go Richard Gasquet w meczu 1/32 finału.

Przysiężny już raz zmierzył się z Robertem - w 2007 roku wygrał w ćwierćfinale Challengera we Wrexham, lecz ten mecz nie jest zaliczany do oficjalnych statystyk głównego cyklu.

Przed głogowianinem, który jeszcze nigdy w karierze nie zagrał w III rundzie turnieju wielkoszlemowego, otwiera się wielka szansa. Francuz jest jednym z najniżej klasyfikowanych tenisistów, którzy pozostali w Australian Open, ale to nie oznacza, że należy go stawiać na straconej pozycji i już wpisywać nazwisko Przysiężnego w drabince na poziomie 1/16 finału. Francuz ma na pewno w sobie wielkie pragnienie zwycięstwa, bo to może być jego ostatnia okazja na odnotowanie wyniku godnego uwagi.

Australian Open, Melbourne (Australia)
Wielki Szlem, kort twardy (Plexicushion), pula nagród 33 mln dolarów australijskich
czwartek, 16 stycznia

II runda:
kort 8, drugi mecz od godz. 1:00 czasu polskiego

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas! Na Twitterze też nas znajdziesz!

Australian Open: Druga rakieta Białorusi kolejną przeszkodą Agnieszki Radwańskiej

Australian Open: Czwartek z Radwańską i Przysiężnym, Azarenka i Murray gwiazdami wieczoru