Doris Hart nie miała łatwego dzieciństwa, bowiem już od wczesnych lat miała poważne problemy z kolanami. Lekarze zdiagnozowali u niej polio, groziła jej nawet amputacja prawej nogi i to właśnie wtedy polecono jej tenis jako terapię. Hart zaczęła grać w wieku sześciu lat i robiła to na tyle dobrze, że pokonała chorobę i została wielokrotną mistrzynią wielkoszlemową.
[ad=rectangle]
Urodzona w St. Louis Amerykanka jest jedną z trzech tenisistek w historii (obok Margaret Smith Court i Martiny Navratilovej), której w każdym turnieju wielkoszlemowym udało się przynajmniej raz zwyciężyć we wszystkich trzech konkurencjach. W sumie w latach 1949-1955 zdobyła ona aż 35 tytułów wielkoszlemowych w singlu, deblu i mikście, co daje jej pod tym względem piąte miejsce na liście wszech czasów razem z Louise Brough. Więcej trofeów wygrały tylko Court (62), Navrátilová (59), Billie Jean King (39) i Margaret duPont (37).
Tennis career Grand Slam winner Doris Hart has died. She was 89. RIP Doris! pic.twitter.com/kgOrRx2OiQ
— Tennis Photos (@tennis_photos) May 30, 2015Hart, czołowa tenisistka lat 50. XX wieku, z dumą reprezentowała swój kraj w Pucharze Wightman, rozgrywanym pomiędzy żeńskimi drużynami Wielkiej Brytanii a USA. Zdobyła dla amerykańskiego zespołu 14 punktów w singlu (wygrała wszystkie mecze) oraz triumfowała w ośmiu z dziewięciu gier deblowych. W 1970 roku pełniła funkcję kapitana drużyny narodowej.
W 1969 roku Hart została przyjęta do Międzynarodowej Tenisowej Galerii Sław. Po zakończeniu kariery przez 28 lat pracowała jako trenerka w klubie w Pompano Beach. Zmarła 29 maja 2015 roku na Florydzie.
