Raport SportoweFakty.pl: Czy warto wygrywać turnieje przed Wimbledonem?

ATP Londyn

Od 2000 do 2007 roku zwycięstwa w turnieju rozgrywanym na kortach Queen's Clubu dzielili między siebie Lleyton Hewitt i Andy Roddick. Tylko raz Australijczyk zdołał w tym samym roku wygrać Wimbledon, więc zaczęto żartować, że triumfatorzy tej imprezy nie okazują się najlepsi w tym najważniejszym turnieju rozgrywanym na kortach trawiastych.

Szczególnie pechowy okazał się A-Rod, który trzykrotnie grał w finale Wimbledonu. Widać było, że dobrze się czuje na tej nawierzchni, ale nigdy nie zdołał tam triumfować. Hewitt w 2002 był wyjątkiem od reguły, ale tym samym wyczynem popisał się Rafael Nadal sześć lat później i Andy Murray dwa sezony temu.  [ad=rectangle] W porównaniu do pozostałych imprez, nasuwa się wniosek, że londyński turniej dobrze przygotowuje do Wimbledonu. Przeanalizowaliśmy jednak wszystkie zawody, które poprzedzają trzecią lewę Wielkiego Szlema, zwracając uwagę na ich triumfatorów w ostatnich 15 latach.

ATP Nottingham (do 2008 roku) / ATP Eastbourne (od 2009 roku)

Do 2008 roku tenisiści o punkty rywalizowali w imprezie rangi ATP. Od tej pory w Nottingham rozgrywany był challenger. Po wydłużeniu rywalizacji na kortach trawiastych, ponownie znalazło się miejsce dla tego turnieju i znów jego pula wzrosła. Jednak w latach 2009-2014, zawodnicy przenieśli się do Eastbourne.

Turniej w Nottingham szczególnie upodobali sobie Francuzi, Richard Gasquet i Sebastien Grosjean, a także Ivo Karlović. Po zmianie lokalizacji dwa razy triumfował Feliciano Lopez.

Nie można jednak powiedzieć, że tenisiści, którzy zwyciężali w tej imprezie, mieli na tyle dobre przetarcie przed Wimbledonem, by tam zawojować korty. Triumfator z Nottingham albo Eastbourne najdalej dochodził do IV rundy.

ATP Den Bosch

Jedynym zawodnikiem, którego sukces osiągnięty w holenderskiej imprezie przełożył się na wynik na Wimbledonie, był Patrick Rafter, który w 2000 roku zameldował się w finale.

Dwukrotny triumfator turnieju w Den Bosch, Sjeng Schalken, docierał później do ćwierćfinałów. Na tej samej fazie po wygranych w Holandii swój udział w trzeciej lewie Wielkiego Szlema kończyli Mario Ancić i David Ferrer. W I rundzie odpadali później tylko Michael Llodra, zwycięzca z 2004 roku oraz Serhij Stachowski, który najlepszy okazał się w 2010 roku.

ATP Halle

Turniej Gerry Webber Open od lat jest jednym z ulubionych dla Rogera Federera. Nic dziwnego - Szwajcar triumfował w nim w latach 2003-2006, sięgając później po zwycięstwa na Wimbledonie. Od tej pory w Halle wygrywał jeszcze czterokrotnie (w tym sezonie również), ale sukcesu w najważniejszym turnieju na kortach trawiastych już nie powtórzył.

Tommy Haas w 2009 roku zdobył tytuł przed własną publicznością, a następnie na Wimbledonie zanotował półfinał. Kiedy trzy lata później w Niemczech powtórzył ten sukces, nieco ponad tydzień później przegrał już w I rundzie.

WTA Birmingham

Zupełnie odmienna jest sytuacja w cyklu WTA. Czołowe tenisistki często rezygnują z występów w turniejach poprzedzających Wimbledon lub przegrywają w nich stosunkowo szybko. Na listach zwyciężczyń próżno szukać Sereny Williams, która później potrafi zdominować całą rywalizację.

W Birmingham w latach 2004-2005 zwyciężała Maria Szarapowa. Zaraz po premierowym triumfie wygrała ona swój pierwszy turniej wielkoszlemowy w karierze. Rok później osiągnęła półfinał. Od sukcesu Rosjanki dobre rezultaty osiągnęły jeszcze tylko Na Li i Sabina Lisicka.

W ostatnich latach triumfatorki z Brimingham odpadały stosunkowo szybko. Melanie Oudin i Daniela Hantuchova zakończyły swój udział na Wimbledonie w I rundzie, zaś zwyciężczyni z 2014 roku, Ana Ivanović, dotarła do III rundy.

WTA Den Bosch

Zwycięstwa w holenderskiej imprezie okazały się szczęśliwe wyłącznie dla Belgijek. Justine Henin w 2001 roku była finalistką Wimbledonu, a Kim Clijsters dwa lata później osiągnęła półfinał.

W Den Bosch nie pojawiają się raczej czołowe tenisistki, stąd lista zwyciężczyń w porównaniu do pozostałych dwóch imprez nie jest tak imponująca. W 2010 roku jeszcze raz tytuł zdobyła Henin, a trzy lata później najlepsza okazała się Simona Halep. Jednak na Wimbledonie odpadła wówczas już w II rundzie.

WTA Eastbourne

Jedyną polską zwyciężczynią tej imprezie rozgrywanej na kortach trawiastych w ostatnich 15 latach jest oczywiście Agnieszka Radwańska. Krakowianka po sukcesie odniesionym w 2008 roku, na Wimbledonie dotarła do ćwierćfinału.

W sobotę Polka przegrała w finale z Belindą Bencić i paradoksalnie, nie jest to zła wiadomość. Okazuje się bowiem, że zwyciężczynie z Eastbourne nie osiągały w ostatnich latach lepszego wyniku niż ćwierćfinał Wimbledonu. Tylko Justine Henin, ale w 2006 i 2007 roku, notowała odpowiednio finał i półfinał. Wcześniej, bo w 2002 roku, tuż przed finałem odpadła Lindsay Davenport.

Jeżeli Radwańska wygrałaby w Eastbourne, a następnie okazała się najlepsza na Wimbledonie, byłaby drugą tenisistką po Marii Szarapowej, która zwyciężyłaby w imprezie wielkoszlemowej i w poprzedzającym ją turnieju.

Można więc powiedzieć, że żartobliwe hasło, które powtarzano tenisistom na kortach Queen's Clubu, przekłada się na wyniki w kobiecych rozgrywkach. Jak jednak wiadomo, statystyki nie grają i nie jest powiedziane, że Belinda Bencić czy Camila Giorgi, na pewno nie sięgną po triumf na Wimbledonie.