Cierpliwość i uśmiech to podstawa - trenerski sukces Jana Ząbika

Michał Wachowski 09 Stycznia 2014, 10:08

Gdy na początku lat 80. Jan Ząbik zaczynał pracę trenera, nikt - włącznie z nim samym - nie mógł przypuszczać, że będzie zajmować się tym także parę dekad później. Jak wspomina, wszystko zaczęło się po jego powrocie z Wysp Brytyjskich, gdzie przez jeden sezon bronił barw Sheffield. - Gdy wróciłem do Polski nie zrezygnowałem do końca z jazdy na żużlu. Zainteresowałem się jednak trenerką i można powiedzieć, że od 1981 roku po dziś dzień jestem stale w tym zawodzie - przyznaje Jan Ząbik. Choć łączył on przez kilka lat funkcje szkoleniowca i zawodnika, było jasne, że prędzej czy później stanie przed nieuniknionym wyborem. - Byłem jeżdżącym trenerem, ale w końcu musiałem na coś się zdecydować. Uznałem, że trzeba wybrać to, co robi się najlepiej. Moje wyniki jako żużlowiec nie należały przecież do najwybitniejszych, dlatego postanowiłem poświęcić się szkoleniu - wspomina.

- Byłem jeżdżącym trenerem, ale w końcu musiałem na coś się zdecydować - wspomina

Tym, co Ząbika od początku pracy trenerskiej interesowało najbardziej, było właśnie szkolenie młodzieży. Dlaczego odniósł w tej dziedzinie sukces? Odpowiedź znają prawdopodobnie jego wychowankowie. - Trenera Ząbika wyróżnia na pewno to, że zawsze ma cierpliwość i czas do pracy z młodzieżą. Jak pamiętam, zawsze poświęcał się w stu procentach swojej pracy, a to później skutkowało tym, że w klubie było wielu zdolnych zawodników - ocenia jego dawny podopieczny, Robert Kościecha. - Pana Jana znam w zasadzie od małego, ponieważ jeszcze mój tata jeździł z nim trochę na żużlu. Gdy miałem 9 czy 10 lat, odbyłem natomiast pod jego okiem pierwszy trening na minitorze. Tak to wszystko się zaczęło - dodaje.

Wspomniane minitory, które powstały w Toruniu głównie z inicjatywy Jana Ząbika, są jego zdaniem idealnym miejscem do szkolenia najmłodszych zawodników. - Nie ukrywam, że minitor jest dla mnie, jako trenera, czymś bardzo ułatwiającym zadanie. Dzięki temu, że trenujemy na takim torze, zawodnicy szybko opanowują technikę i potrafią naprawdę umiejętnie jeździć. Jeśli dany adept opanuje wymagania, jakie stawiamy mu na minitorze, to o wiele łatwiej jest mu później na normalnym obiekcie - tłumaczy Ząbik. Zapytany, czym różni się niewielki tor od tego na MotoArenie, odpowiada: - W zasadzie to wszystkim. Na minitorze jestem w stanie zrobić to, czego tylko dusza zapragnie. Mogę zmieniać nachylenie łuków, nawierzchnię, do tego często ustawiam zawodnikom pachołki i przygotowuję dla nich różne zadania. Poza tym mając swój minitor, możemy trenować od świtu do zachodu słońca. Nikt nam w tym nie przeszkadza.

Mentor młodszych trenerów

Robert Kościecha, Jacek Krzyżaniak czy Mirosław Kowalik to jedni z wielu zawodników, którzy uczyli się żużlowego rzemiosła pod okiem Jana Ząbika. Do tego grona zaliczyć można także obecnego trenera Betard Sparty Wrocław - Piotra Barona. - Rzeczywiście, pana Janka poznałem już jako dziecko, a później nasze drogi wielokrotnie się splatały. Teraz, po latach, jesteśmy w zasadzie kolegami po fachu - przyznaje Baron, który jako nastolatek podążał za Ząbikiem, w latach 90. przenosząc się wraz z nim do klubu z Grudziądza.

"Dla każdego z nas, zajmującego się szkoleniem, pan Jan może być po prostu wzorem"

Trener chodzący od domu do domu

Z sentymentem swoich dawnych podopiecznych wspomina także sam szkoleniowiec. - Bliscy byli mi tak naprawdę wszyscy, których w ciągu wielu lat wychowałem. Z uśmiechem na twarzy wspominam szczególnie tych, którzy później święcili z nami triumfy i odnosili sukcesy. Satysfakcja pojawia się wtedy, kiedy zawodnik, w którego się wierzyło i któremu poświęcało się wiele godzin, osiąga wyniki na torze. By z tego materiału, jakim jest młody żużlowiec coś zrobić, trzeba jednak poświęcić wiele energii. Bez zaangażowania samego chłopaka o wyniku też nie może być mowy. Wszystko musi być poparte naprawdę ciężką pracą - przestrzega.