IM Wielkiej Brytanii: Craig Cook wreszcie mistrzem. Australijczyk z medalem (relacja)
Do czterech razy sztuka może rzec Craig Cook. 30-latek w czwartym decydującym starcie finału Indywidualnych Mistrzostw Wielkiej Brytanii w końcu dopiął swego i odniósł życiowy sukces. Na podium stanęli także Steve Worrall i Rory Schlein.
Craig Cook bliski mistrzostwa był w trzech poprzednich sezonach. Za każdym razem w najważniejszym biegu dnia dojeżdżał jednak do mety na drugiej pozycji. W poniedziałkowy wieczór wreszcie spełnił swoje marzenie. Triumfował w 57. brytyjskim finale i został 30. mistrzem w historii. W nagrodę wystartuje w Grand Prix Wielkiej Brytanii w Cardiff. Turniej ten odbędzie się 22 lipca.
Zawody od początku układały się po myśli Cooka. Na co dzień startujący w miejscowym Belle Vue Aces w rundzie zasadniczej przegrał tylko jeden bieg i pewnie awansował do wielkiego finału. Oprócz zabójczej skuteczności popisywał się też kapitalnymi akcjami. Na uwagę zasługiwał szczególnie manewr z wyścigu jedenastego, w którym po słabym starcie z czwartego pola momentalnie zjechał do wewnętrznej części toru, mijając wszystkich rywali. Przyszły mistrz wcześniej stoczył fenomenalny bój z Richardem Lawsonem. Było to najlepsze starcie całego wieczoru.Swój największy sukces odniósł także Steve Worrall. Czwarty w 2016 roku teraz przegrał tylko z Cookiem. W finale przez jedno okrążenie prowadził z kolegą klubowym z Manchesteru, ale dał się wyprzedzić i musi zadowolić się srebrnym krążkiem.
Znakomity debiut zanotował Rory Schlein. Australijczyk startujący z brytyjską licencją po wpadce w pierwszym starcie, w kolejnych spisywał się już bardzo dobrze, awansując do biegu barażowego. W nim on i Ben Barker pokonali Scotta Nichollsa i ustępującego mistrza Daniela Kinga. Schlein jest pierwszym od 43 lat zawodnikiem spoza Wielkiej Brytanii, który wystąpił w decydujących zawodach w tym kraju. Start zwieńczył miejscem na podium.
ZOBACZ WIDEO Baraże o Primera Division: Getafe w finale. Zobacz skrót meczu z Huescą [ZDJĘCIA ELEVEN]
Wyrównane zawody okazały się główną przyczyną braku Chrisa Harrisa nawet w biegu barażowym. Trzykrotny czempion zdobył 9 punktów i nie załapał się do czołowej szóstki. Podobny los spotkał Richiego Worralla i Lawsona.
Zmagania na National Speedway Stadium w Manchesterze - jak można było się przewidzieć - obfitowały w wiele emocjonujących gonitw. Wiedząc o absencji dwóch najwyżej notowanych rodaków: Taia Woffindena (skłócony z federacją) i Roberta Lamberta (nie dojechał na eliminacje), uczestnicy stanęli przed dużą szansą na osiągnięcie krajowego sukcesu.
Wyniki:
1. Craig Cook - 14 (3,3,3,2,3) + 1. miejsce w finale
2. Steve Worrall - 11 (2,3,0,3,3) + 2. miejsce w finale
3. Rory Schlein - 10 (0,3,3,3,1) + 3. miejsce w finale
4. Ben Barker - 11 (3,1,2,2,3) + 4. miejsce w finale
5. Daniel King - 10 (2,0,3,3,2)
6. Scott Nicholls - 10 (2,3,2,2,1)
7. Richie Worrall - 9 (1,2,3,2,1)
8. Chris Harris - 9 (2,2,1,1,3)
9. Richard Lawson - 9 (3,2,1,1,2)
10. Paul Starke - 6 (1,2,1,0,2)
11. Lewis Kerr - 5 (0,0,2,3,0)
12. Lewis Rose - 5 (3,1,0,0,1)
13. Stuart Robson - 4 (0,0,1,1,2)
14. Kyle Howarth - 4 (1,1,2,t,0)
15. Jason Garrity - 3 (1,1,0,1,-)
16. Carl Wilkinson - 0 (0,0,0,0,0)
17. Jack Smith - 0 (0)
18. Andy Mellish - 0 (0)
Bieg po biegu:
1. Barker, King, Garrity, Wilkinson
2. Rose, Harris, Howarth, Kerr
3. Lawson, S. Worrall, Starke, Robson
4. Cook, Nicholls, R. Worrall, Schlein
5. S. Worrall, R. Worrall, Rose, Wilkinson
6. Cook, Lawson, Howarth, King
7. Nicholls, Starke, Barker, Kerr
8. Schlein, Harris, Garrity, Robson
9. Schlein, Howarth, Starke, Wilkinson
10. King, Nicholls, Robson, Rose
11. Cook, Barker, Harris, S. Worrall
12. R. Worrall, Kerr, Lawson, Garrity
13. Kerr, Cook, Robson, Wilkinson
14. King, R. Worrall, Harris, Starke
15. Schlein, Barker, Lawson, Rose
16. S. Worrall, Nicholls, Garrity, Smith (Howarth t)
17. Harris, Lawson, Nicholls, Wilkinson
18. S. Worrall, King, Schlein, Kerr
19. Barker, Robson, R. Worrall, Howarth
20. Cook, Starke, Rose, Mellish
Bieg ostatniej szansy:
Barker, Schlein, Nicholls, King
Finał:
Cook, S. Worrall, Schlein, Barker
Sędzia: Jim McGregir
-
zibo180 Zgłoś komentarz
Craig Cook jest w życiowej formie jak pojedzie w Rzeszowie to Polonia wygra ten mecz.Szkoda,że nie było go w Krakowie bo była szansa na wygranie meczu stracona szansa. -
Rysio-z-Klanu Zgłoś komentarz
Cardiff.Jak dla mnie największa niespodzianka tego turnieju to bardzo dobry występ Barkera i niespodziewany udział w finale.Jak widać w Anglii zawody były wiele ciekawsze niż nie jeden mecz w Polsce,a liga na Wyspach nie jest jednak speedrowerem jak to twierdzi Mirek Jabłoński. Zawody oglądało się i słuchało z przyjemnością.Może dlatego,że dlatego że wśród komentatorów nie było Olkowicza,a jego "złote myśli" nie drażniły telewidzów. -
BATS Zgłoś komentarz
Władek Gollob powinien teraz stanąć nawet i na rzęsach byleby tylko Cooka na niedzielny mecz w Rzeszowie ściągnąć -
baraboszkin Zgłoś komentarz
niż te tradycyjne na Wyspach), w zeszłym roku finał był nudny jak flaki z olejem, w tym już było lepiej, ale wcześniejsze finały mistrzostw Wielkiej Brytanii w Wolverhampton były bardziej emocjonujące, pełne dramatów i emocji w zenicie do końca... C.Cook w końcu mistrzem, w 2015 już nim prawie był, pewnie prowadząc w finale z Woffindenem, ale gleba Garrity'ego całkowicie zmieniła scenariusz tamtego finału... w lipcu pojedzie C.Cook w Cardiff, a w sierpniu w Challenge'u w Togliatti i ten ostatni występ w sumie ciekawi najbardziej... ...gwoli ścisłości, w 20 biegu pojechał Andy Mellish za Garrity'ego, więc błąd w punktacji... -
Andi - Prawdziwy Kibic Zgłoś komentarz
Przecież Władek go na mecz nie zaprosi bo nie ma terminów po drugie filozofia Władka to stawanie na swoich wychowanków. -
VS800 Zgłoś komentarz
Cooka, Stevego Worralla i Roryego. Rory chłopie, dogadaj się z DonWitem i wracaj do Orła :) -
OkalBdg Zgłoś komentarz
Brawo Craig, mam nadzieję, że odjedziesz jeszcze kilka tak szalonych biegów jak dzisiaj w barwach Polonii :)) -
Marianno-Italianno Zgłoś komentarz
Brawo Craig. Bydgoszcz czeka na Ciebie jak na zbawiciela :)