Po co oni to robią? Łamią kości, narażając kluby na milionowe straty

Dariusz Ostafiński 27 Lutego 2018, 08:45

WP SportoweFakty / Jarosław Pabijan / Piotr Pawlicki (z lewej) w GP Australii.

Żużlowcy Fogo Unii Leszno od kilku dni trenują na crossie w hiszpańskim Lloret de Mar. Niedzielne zajęcia zakończyły się fatalnie dla Piotra Pawlickiego. Zawodnik mistrza Polski, bohater ubiegłorocznych finałów, skręcił sobie kostkę i w poniedziałek przeszedł chirurgiczny zabieg w klinice Red Bull’a (sponsor Pawlickiego) w Barcelonie.

• Kontuzja Piotra Pawlickiego. Konieczny zabieg!

Także Karol Ząbik, trener juniorów Get Well Toruń, nie jest przekonany do treningów żużlowców na crossie. - Tym bardziej że młodemu zawodnikowi ciężko jest zachować chłodną głowę - mówi Ząbik. - Pamiętam, jak w 2007 roku, poczułem adrenalinę przed startem ligi, poniosło mnie na treningu i złapałem głupią kontuzję. Jeśli żużlowiec jeździ na crossie na maksa, to nie ma to sensu. Zwłaszcza że klub wykłada grube miliony na to, by osiągnąć w sezonie sukces. Kiedy ważne ogniwo wypada, to o dobry wynik jest trudniej.

Są jednak eksperci, którzy przekonują, że uciekanie od crossu nie ma sensu. - Trzeba tylko zachować umiar - podkreśla trener Cash Broker Stali Gorzów Stanisław Chomski. - To, co stało się Pawlickiemu, jest nieszczęśliwym wypadkiem. Zawodnik może sobie skręcić nogę, biegając na sali gimnastycznej. Wypadki chodzą po ludziach.

O rozsądek apeluje też Piotr Żyto, szkoleniowiec OK Kolejarza Opole. - Wiadomo, że jak trenuje grupa, to ciężko jest nad tym zapanować. Młodzi się podpalają, każdy chce skoczyć dalej i wyżej na górce. Jednak nie ma innego wyjścia, bo dla żużlowca cross jest świetnym treningiem uzupełniającym. W trakcie jazdy mocno pracują pewne partie mięśni. Zawodnik po zimie spędzonej na crossie lepiej wchodzi w sezon. Trzeba na crossie jeździć tak, żeby minimalizować ryzyko - komentuje Żyto.

Zdaniem Krzysztofa Cegielskiego, byłego żużlowca, każda następna kontuzja będzie jednak prowokowała rozmowę o zasadności treningu na crossie, ale nie ma niczego w zamian. - Gdybyśmy mogli jeździć zimą do Australii i tam ścigać się na żużlu, to nie byłoby problemu - mówi Cegielski. - Cross daje obycie z motocyklem, prędkością, zawodnik nabiera sił. Boję się jednak, że jeśli będą się powtarzać takie sytuacje, jak z Pawlickim, to za chwilę ktoś podniesie temat zakazu jazdy po wertepach.

Wielu działaczy mówi po cichu, że nie miałoby nic przeciwko takiemu zakazowi. Ząbik dowodzi z kolei, że motocross można by zastąpić jazdą na pit-bike’ach. - Znam coraz więcej zawodników, którzy chwalą taką formę przygotowań - mówi, a Cegielski dodaje: - Oczywiście, że bez crossu tez można się przygotować do jazdy na żużlu. Łatwe to nie będzie, ale można. Z drugiej strony pamiętajmy, że to są żużlowcy, ludzie szukający mocnych wrażeń. Jak kadra była ostatnio w Zakopanem, to wchodzili z deskami pod pachą na Kasprowy. Adrenalina wzięła górę. Jeśli więc nie będzie crossu, to znajdzie się inne zagrożenie.

- Profesjonalny zawodnik musi jednak unikać niepotrzebnego ryzyka - tłumaczy Rusko. - W końcu naraża nie tylko siebie, ale i klub. I musi pamiętać, że środki na funkcjonowanie drużyny nie jest łatwo zebrać.

Niektórzy menedżerowie drużyn w treningowych zaleceniach zwracali zawodnikom uwagę, żeby cross zastępowali jazdą na pit-bike’ach. A jeśli już koniecznie chcą motocrossu, to żeby jeździli na w miarę prostym terenie, a od profesjonalnych i ciężkich torów trzymali się z dala. Zwłaszcza że jak mówi obyty z motocrossem młody Jakub Miśkowiak - żużel jest łatwiejszy od crossu. Trening, w którego trakcie żużlowiec zachowuje się niczym motocrossowiec, jest dla niego bardzo niebezpieczny. Warto pamiętać o tym, że kariera Tomasza Golloba, który z motorami czynił cuda, zakończyła się na niewielkim i raczej łatwym pagórku.

Follow @ostafinski