Woffinden obroni tytuł? Część wskazała innego kandydata

[b]

[/b] Tai Woffinden stoi przed wielką szansą dołączenia do grona nielicznych, którzy wygrali mistrzostwo dwa razy pod rząd. Dokonanie tego nie należy do łatwych. Zarówno w epoce jednodniowych finałów i cyklu Speedway Grand Prix.  Jednodniowe finały i tryplet Maugera

Dla wielu jednodniowe finały mistrzostw świata były bardziej ekscytujące niż cykl Grand Prix. Mówiło się o prestiżu i podniosłości wydarzenia jakie miało miejsce. Dziś wygrać rundę cyklu to nie to samo, co jednodniowy finał. Wyłanianie najlepszych na świecie tego samego dnia niosło ze sobą dużo kontrowersji, zdarzało się sporo niespodzianek. Późniejszy inicjatorzy cyklu chcieli ukninąć sytuacji, że mistrzem bądź medalistą zostaje ktoś znikąd.

Artiom Łaguta. Człowiek z blachą.

Wywalczenie złota po raz drugi okazywało się trudną sztuką, ale było kilku żużlowców, którzy stali na najwyższym stopniu podium. Pierwszym był Jack Young , ''ojciec'' mistrzów świata, który zgarnął pierwszy stopień podium w latach 1951-52.

ZOBACZ WIDEO Artiom Łaguta: Grisza jest twardy, ale to nie oznacza, że będzie lepszy

Następni byli: Barry Briggs (1957-58), Ove Fundin (1960-61), Bruce Penhall (1981-82), Erik Gundersen (1984-85) i Hans Nielsen (1986-87).

Wyższość nad pozostałymi żużlowcami pokazał Ivan Mauger. Nowozelandczyk jest jedynym w historii, który triumfował w światowym finale trzy razy pod rząd (1968-70). Legenda speedwaya wielokrotnie przyznawała, że mistrzem świata mógł być więcej razy, gdyby czempionat rozgrywany był na zasadzie kilku turniejów.

Czytaj także: Woffinden przerasta innych Od 1995 roku odstąpiono od rywalizacji jednodniowego finału IMŚ na rzecz cyklu GP.

Dominacja Szweda i Duńczyk, który pożegnał się z cyklem

Grand Prix miało wyeliminować loteryjność i tak się stało. Cykl wygrywali zawodnicy szybcy, zdeterminowani, skuteczni oraz systematyczni. Pierwsza myśl po usłyszeniu słów GP? Tony Rickardsson, Szwed pięć ze swoich tytułów wywalczył w elitarnych rozgrywkach. Mało tego tytuł potrafił obronić dwa razy.

Ostatnim, który cieszył się z korony rok po roku jest Nicki Pedersen (2007/08). Duńczyk w tamtym czasie miał wielką przewagę technologiczną nad rywalami i mało, który zawodnik potrafił mu dorównać.

Zobacz też: Kto czarnym koniem cyklu?

Swoich sił kilkukrotnie próbowali Greg Hancock, Jason Crump czy Tai Woffinden, ale nigdy tego nie dokonali.

Gotowy na obronę tytułu jak nigdy?

Ostatni sezon i odważne deklaracje pokazują, że Woffinden będzie poważnym kandydatem do zdobycia złota w 2019 roku. Uważa tak dziennikarz brytyjski, a w przeszłości menedżer Ivana Maugera, Peter Oakes. - Ma w sobie niesamowitą energię, aby obronić tytuł. W tym momencie nie widzę zawodnika bardziej zdeterminowanego.

Z Oakesem zgadza się też felietonista WP SportoweFakty.pl Grzegorz Drozd. - Woffinden będzie mistrzem świata. W zeszłym roku wygrał, a w tym jest jeszcze lepszy. Natomiast nie widzę postępów u jego najgroźniejszych rywali. Zmarzlik nie poprawił startów, a Lindgren jest zbyt toporny na niektórych torach jak np. toruńska Motoarena. Inni natomiast zrobili postęp, ale nie na tyle by [color=#000000]wyprzedzić Brytyjczyka, który nie ma słabych punktów. Uniwersalność na torze i zabójcza pewność siebie to mistrzowska mieszanka.

[/color]Nic poza złotem nie wchodzi w rachubę

Drozd jako jedyny nie wytypował na podium Polaka. W jego opinii srebro zgarnie Emil Sajfutdinow. - W zeszłych latach eksperci regularnie widzieli go na wysokich pozycjach, a ja wręcz odwrotnie. Odnoszę wrażenie, że po kliku przeciętnych latach doszedł do idealnego punktu równowagi pomiędzy swoim ogromnym temperamentem, a chłodną kalkulacją. Emil od lat ma perfekcyjne zaplecze sprzętowe, ale w tym roku pod tym względem wydaje się jeszcze mocniejszy. W jego typach brąz przypadnie Jasonowi Doyle'owi. - Jego jazda najbardziej mnie elektryzuje. Przepiękne połączenie technicznego z twardym stylem jazdy. Najlepiej ze wszystkich jeździ na tzw. żyletkę. W tym roku nie będzie miał presji. Twardziel nie z tej ziemi. Zmienił mechaników, ale ma wsparcie Martina Hagona. Oprócz tej trójki -po kontuzji Janowskiego - do walki o medale włączą się Zmarzlik i Lindgren. Doyle będzie jechał bez balastu własnych oczekiwań, natomiast wymieniona dwójka narzuci na siebie zgubną presję.

Łatwiej gonić niż się bronić. To szansa dla Zmarzlika. Z opinii środowiska żużlowego wynika, że to Bartosz Zmarzlik  jest najgroźniejszym rywalem Brytyjczyka i kandydatem na mistrza świata. Tak uważa Dag Lövaas, norweski żużlowiec, znakomity ligowiec i uczestnik finału IMŚ 1974. - Zmarzlik ma bardzo dobrą kontrolę nad motocyklem i spore umiejętności. Mam nadzieję, że doświadczenie, które już nabrał połączy z pewnością siebie i wiarą, że zostanie mistrzem.

Mistrzostwo Zmarzlika typuje też Marta Półtorak. Była prezes klubu z Rzeszowa sądzi, że Woffinden może być w tym roku trochę gorszy. - To jest dla niego trudna pozycja. Łatwiej jest atakować niż bronić się. Polacy mogą zwietrzyć w tym wypadku swoją szansę. Trzymam za nich kciuki. Myślę, że na pierwszym stopniu podium będziemy widzieć naszego zawodnika.

Janowski podjął decyzję w sprawie Grand Prix  Podobnego zdania jest Cameron Woodward, brązowy medalista DPŚ 2013, kolega Jasona Doyle'a z reprezentacji. - Woffinden jest najbardziej utalentowanym zawodnikiem z tej stawki, ale uważam, że to Bartosz Zmarzlik będzie kolejnym polskim mistrzem.

Zestawienie typów na sezon 2019: