W tym artykule dowiesz się o:
Startował z barwach Unii od początku istnienia sekcji żużlowej. Jego największym sukcesem było zdobycie Indywidualnego Mistrzostwa Polski w 1967 roku na torze w Rybniku. Wynik ten uznany był za sensację, ponieważ pokonał on m.in. głównego faworyta miejscowych, Antoniego Worynę. Rok późnej zajął drugie miejsce w zmaganiach o Złoty Kask, które wówczas składały się z 8 turniejów finałowych.
Był reprezentantem Polski, startując w meczach i turniejach międzynarodowych. W dwóch okresach był jeżdżącym trenerem "Jaskółek". W ostatnich latach startów charakteryzował się wysoką średnią punktową. Unia była jego jedynym klubem w karierze. Po zakończeniu występów (1974) przeprowadził się do Stanów Zjednoczonych, gdzie zmarł w 1996 roku.
(fot.: facebook.com/uniatarnowzssa)
Kolejny z zawodników, który - podobnie jak Zygmunt Pytko - przez wszystkie lata kariery był związany tylko z Unią Tarnów. Startował w barwach "Jaskółek" w latach 1967-1987. W pierwszej połowie lat 80. był jednym z liderów zespołu ze średnią zbliżającą się do 2,5 pkt./bieg. W 1985 roku wybrany został najpopularniejszym sportowcem Tarnowa.
Po zakończeniu kariery zawodniczej kilkukrotnie był związany z Unią jako trener. Jego największymi sukcesami na tym stanowisku jest wywalczenie srebrnego medalu Drużynowych Mistrzostw Polski w roku 1994 i dorzucenie dwóch złotych w latach 2004-2005. Za te dwa ostatnie sezony został wybrany najlepszym trenerem Małopolski. Unię ostatni raz trenował w roku 2011. Trzy lata później został radnym Tarnowa i funkcję tę pełni do dzisiaj.
ZOBACZ WIDEO Żużel. Patryk Dudek ubolewa w związku z brakiem kibiców na trybunach. "My jesteśmy dla nich, oni dla nas"
Najstarszy z żużlowego "klanu" braci Rempałów. Z Unią był związany w latach 1988-1997, 2007-2008, 2013 oraz 2016. Był jednym ze srebrnej drużyny w rozgrywkach ligowych w sezonie 1994. W barwach "Jaskółek" świętował wiele sukcesów jako młodzieżowiec - triumfował w rozgrywkach o Brązowy i Srebrny Kask odpowiednio w latach 1989 i 1991. W 1990 roku zdobył brązowy medal Młodzieżowych Indywidualnych Mistrzostw Polski.
Miał znaczny udział w zdobyciu przez Unię medali w Młodzieżowych Drużynowych Mistrzostwach Polski (srebro w 1990, złoto w 1991) oraz w Młodzieżowych Mistrzostwach Polski Par Klubowych (dwukrotnie srebrne krążki w latach 1991 i 1992). W roku 1991 był rezerwowym w finale Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów - na torze pojawił się dwukrotnie i zdobył dwa punkty. Aż 16 razy startował w finale IMP, zajmując najlepsze 5. miejsce w roku 1995 we Wrocławiu.
Barwy Unii reprezentował w latach 1989-1999 oraz 2002-2003. Podobnie jak Jacek Rempała był jednym z zawodników, którzy w 1994 roku wywalczyli srebro w DMP. W rozgrywkach o Brązowy Kask był najlepszy w sezonie 1990. Rok później został finalistą IMŚJ w Coventry, gdzie zajął 13. miejsce.
Jako junior pomógł w zdobyciu srebra w MDMP w roku 1990 oraz złota rok później. W MMPPK Kużdżał (na zdj. w plastronie z numerem 3) z Jackiem Rempałą wywalczył dwa srebra w latach 1991-1992. Był czterokrotnym finalistą MIMP, najwyżej plasując się w 1990 roku w Bydgoszczy na 6. miejscu. W 1991 wystąpił w finale IMP w Toruniu, kończąc rywalizację na 11. pozycji.
Kolejny zawodnik, który był filarem Unii w latach 90. Startował w jej barwach od 1991 do 1997 roku. Miał znaczny wkład w zdobycie przez "Jaskółki" wspomnianego srebra Drużynowych Mistrzostw Polski w sezonie 1994. Był członkiem złotej ekipy w MDMP w latach 1991 oraz 1993.
Zajął drugie miejsce w Srebrnym Kasku w sezonie 1993. Rok później na swojej szyi zawiesił srebrny medal MIMP, wywalczony na domowym torze w Tarnowie. Wywalczył złoto w MMPPK w sezonie 1994, a dwa lata wcześniej był rezerwowym w srebrnej ekipie z Jackiem Rempałą i Robertem Kużdżałem. Jako rezerwowy wystąpił w finale IMŚJ w roku 1994 na torze w norweskim Elgane, zapisując na swoim koncie 2 punkty.
Czwarty z utalentowanych wychowanków Unii z początku lat 90. Podobnie, jak wymieniona wcześniej trójka miał spory udział w wywalczeniu srebra w DMP w sezonie 1994. Kibice z rozrzewnieniem wspominają tamten skład, zbudowany głównie z wychowanków, wsparty bardzo mocnym ogniwem w osobie Tony'ego Rickardssona. Drugi z braci Rempałów w Unii startował w latach 1990-1991, 1993-1995 oraz 2003-2005.
Był najlepszym juniorem Polski na torze w Tarnowie w roku 1994, a rok wcześniej w Toruniu zdobył srebrny medal. Zespołowo i w parach pomógł w zdobyciu dla Unii wymienionych wcześniej medali w MDMP (złoto w 1991 i 1993, przy srebrze w 1990 był rezerwowym) i MMPPK (złoto w 1994). Dwukrotnie był finalistą w IMŚJ, na torze w Pardubicach zajmując 10. miejsce w roku 1993, a w kolejnym w Elgane zakończył turniej, plasując się na 8. lokacie.
Razem ze swoim bratem Jackiem, Robertem Kużdżałem i Mirosławem Cierniakiem zajęli z Unią 3. miejsce w Drużynowym Pucharze Polski w sezonie 1994. Pod koniec swoich startów miał wkład w zdobycie dwóch złotych medali DMP w latach 2004-2005. Zakończył karierę po upadku na torze w Toruniu, do którego doszło w półfinale rozgrywek sezonu 2005.
Najbardziej utytułowany z wychowanków Unii Tarnów. Barw "Jaskółek" bronił w latach 2000-2009 oraz 2012-2016. Jako junior pomógł zespołowi w wywalczeniu dwóch złotych medali DMP w latach 2004-2005. Był jednym z liderów drużyny w latach 2012-2015, kiedy to Unia została kolejny raz mistrzem Polski oraz trzykrotnie zdobywała brąz DMP. Pięciokrotnie triumfował w rozgrywkach ligowych z Unią Leszno.
Na swoim koncie ma pokaźną kolekcję medali, które wywalczył zarówno jako junior, jak i senior. W finale MIMP zgromadził każdy z krążków - złoty w roku 2004, srebrny w 2005 oraz brązowy w 2002. W sezonie 2003 w finale Indywidualnych Mistrzostw Europy Juniorów w Pocking wywalczył srebro, ustępując tylko Kennethowi Bjerre. Dodatkowo do kolekcji jako młodzieżowiec dorzucił medale w MMPPK (złoty w 2004 i srebrny w 2005) i MDMP (srebro w 2005 i brąz w 2004 - w finale nie wystąpił przez kontuzję). Był członkiem złotej ekipy w Drużynowych Mistrzostwach Świata Juniorów w sezonie 2005.
W 2003 roku zdobył Brązowy Kask, a dwa lata później był najlepszy w finale zmagań o Srebrny Kask (2. miejsce w 2003). Jest czterokrotnym Indywidualnym Mistrzem Polski (złoto w barwach Unii Tarnów w latach 2005 i 2013), dodatkowo trzy razy był trzecim zawodnikiem w kraju (2009, 2014 i 2018). Trzykrotnie wygrywał rywalizację o Złoty Kask (2005, 2009 i 2010). W Mistrzostwach Polski Par Klubowych zdobył do tej pory 5 medali – złoto w latach 2007 i 2013, srebro w 2004 i 2009 oraz brąz w 2015.
W kilku sezonach reprezentował Polskę w najważniejszych rozgrywkach na arenie międzynarodowej. W Drużynowym Pucharze Świata debiutował jako junior w sezonie 2004. Był jednym z filarów złotej kadry Marka Cieślaka w latach 2010 i 2011, a w sezonie 2014 zdobył z nią srebrne medale. Dwa razy był stałym uczestnikiem cyklu Speedway Grand Prix w sezonach 2011 i 2019. Karierę z powodzeniem kontynuuje w Unii Leszno.
na Instagramie 
na Facebooku 
