Siatkówka to jeden z najpopularniejszych sportów drużynowych w Polsce. Kroku ustępuje tylko piłce nożnej. Można pokusić się o stwierdzenie, że nasz kraj jest potęgą na siatkarskiej mapie świata. Reprezentacja Polski ma na swoim koncie liczne sukcesy, m.in.: złoty medal na igrzyskach olimpijskich, mistrzostwach świata i Europy. Ponadto polskie kluby świetnie radzą sobie w rozgrywkach międzynarodowych.
Ogóle zasady gry w siatkówkę
W dużym uproszczeniu siatkówka polega na odbijaniu piłki w taki sposób, aby przeleciała ona nad siatką i wylądowała w polu gry należącym do przeciwnika. Do tego celu można używać dowolnej części ciała, jednak największą precyzję i siłę dają dłonie.
W siatkówce do meczu przystępują dwa zespoły. Na parkiecie może przebywać maksymalnie dwunastu zawodników, po sześciu na drużynę. Reszta graczy, to rezerwowi. W przeciwieństwie do pozostałych dyscyplin, nie zasiadają oni na ławce rezerwowych. Muszą znajdować się w specjalnie przygotowanym kwadracie dla zmienników. W tym miejscu zawodnicy mogą się rozgrzewać, aby być gotowym do wejścia na parkiet.
ZOBACZ WIDEO Pan Andrzej rozmawia teraz o siatkówce z Agatą Mróz (Źródło TVP)
{"id":"","title":""}
Mecz siatkówki nie jest limitowany czasowo i składa się z setów. Zwycięstwa daje wygrana trzech takich partii. Jeden set trwa do momentu, w którym jedna z drużyn zdobędzie 25 punktów i będzie miała minimum dwa "oczka" przewagi nad drugim zespołem. Wyjątkiem jest tzw. tie-break, czyli set rozstrzygający o wyniku meczu w przypadku, gdy obie ekipy zwyciężyły po dwie partie. Wtedy gra toczy się do 15 punktów. Wygrany również musi zachować przewagę dwóch "oczek".
Odbicia i zagrywka w siatkówce
Każda z drużyn tuż po tym, jak piłka znajdzie się po jej stronie boiska ma trzy odbicia na to, aby przenieść ją z powrotem na stronę rywali. Każdy zawodnik może dotknąć piłki zaledwie raz. Piłki nie wolno łapać, ani nią rzucać. Piłka musi przelecieć na przeciwną część parkietu nad siatką i pomiędzy specjalnie zaznaczonymi antenkami. Punkt jest przyznawany tej drużynie, która sprawi, że piłka dotknie pola gry przeciwnika lub rywal popełni błąd. Po zdobyciu punktu zawodnik zespołu, który wygrał akcję udaje się w pole zagrywki i z tego miejsca wznawia grę. Serwis musi zostać wykonany zza linii końcowej boiska. Piłka po zagrywce może dotknąć górnej części siatki, ale tylko pod warunkiem, że przeleci na drugą część parkietu.
Pozycje w siatkówce
Siatkówka, jak każda gra zespołowa ma pozycje, na których występują zawodnicy podczas meczu. Jest ich pięć. Są nimi: libero, atakujący, przyjmujący, środkowy i rozgrywający.
Libero to gracz, który bierze udział tylko w grze obronnej. Nie wolno mu atakować z żadnego miejsca na parkiecie. Zawodnik ten nie może zagrywać, blokować, ani podejmować takich prób. Libero specjalizuje się w odbiorze zagrywki rywala i podbijaniu piłek w obronie.
Rola pozostałych pozycji w trakcie meczu siatkarskiego jest dosyć logiczna. Atakujący odpowiada za wykańczanie akcji skutecznym atakiem. Zadaniem przyjmującego jest jak najlepsze dostarczenie piłki do rąk rozgrywającego, który decyduje o wariancie akcji ofensywnej. Środkowy również bierze udział w ataku, ale jego głównym zadaniem jest dyrygowanie blokiem i zdobywaniem jak największej ilości punktów w ten sposób.
Wymiary boiska do siatkówki i wysokość siatki
Boisko do gry to prostokąt o wymiarach 18 metrów długości i 9 metrów szerokości. Parkiet otoczony jest dwiema liniami bocznymi i dwoma liniami końcowymi. Wokół boiska musi znajdować się wolna strefa o szerokości co najmniej 3 metrów. Plac gry jest podzielony na dwie części przez siatkę, która jest zawieszona równolegle do linii końcowej dokładnie na środku boiska. Jej górna część znajduje się na wysokości 243 centymetrów nad poziomem parkietu. W przypadku rozgrywek kobiet górna taśma siatki wisi na wysokości 224 centymetrów na poziomem parkietu.
Sędziowie w siatkówce
Siatkówka to jeden z niewielu sportów zespołowych, który nie jest dyscypliną kontaktową. Ten fakt oznacza, że sędziowie nie muszą skupiać się na relacjach pomiędzy zawodnikami, aż tak bardzo jak w pozostałych grach. Arbiter musi zatem przykładać większą wagę do analizy wydarzeń, które mają miejsce w trakcie gry. Podczas meczu na parkiecie znajduje się sędzia pierwszy i sędzia drugi. Przy liniach końcowych stoją arbitrzy liniowy. W zależności od rozgrywek jest ich od dwóch do czterech. Kolejnym sędzią jest komisarz oraz jego asystent.
Główny arbiter zawodów stoi na specjalnym podwyższeniu, które znajduje się tuż obok siatki. Takie stanowisko ma sprawić, że sędzia będzie miał doskonały pogląd na to, co dzieje się na parkiecie.
W siatkówce od dłuższego czasu funkcjonuje system challenge, który nazywany jest też Hawk-eye, czyli sokole oko. Jest to elektroniczny program pozwalający na rozstrzygnięcie kontrowersyjnych sytuacji mających miejsce na parkiecie. Korzystanie z tego systemu umożliwiają kamery i czujniki zainstalowane na parkiecie i jego pobliżu.
Trener drużyny, która bierze udział w meczu, może skorzystać z tego systemu w chwili, w której nie zgadza się z oceną arbitra. Szkoleniowcowi przysługują dwa challenge na set. Wyjątkiem od tej reguły jest sytuacja, w której system kamer wykaże, że użycie kamer do rozstrzygnięcia wydarzeń na parkiecie było uzasadnione. W takim wypadku trener wciąż zachowuje dwie okazje do sprawdzenia decyzji arbitra.
