Tenis ziemny, którego znamy dzisiaj, narodził się w Wielkiej Brytanii w XIX wieku. Wtedy grano tylko na trawie. Gra rozgrywana jest na specjalnym boisku nazywanym kortem. Główną zasadą tej dyscypliny jest przebicie piłki (za pomocą rakiety) na stronę rywala ponad siatką, która dzieli plac gry na dwie równe części. Mecz można rozgrywać w pojedynkę (singiel) bądź dwójkę (debel i mikst). Tenis gościł na igrzyskach olimpijskich w latach 1896 - 1924. Sport wrócił do programu w 1988 roku.
Zasady gry w tenisa spisano w 1877 roku. W porównaniu do innych dyscyplin sportowych, w tej grze zaszło bardzo mało poważnych zmian od tamtego czasu. Jedną z takich rotacji w przepisach było wprowadzenie do meczu rozgrywki tie-breaka. Na początku obecnego stulecia w tenisie wprowadzono system weryfikacji wideo, czyli tzw. Hawk-Eye lub Challenge. Ten proces umożliwia zweryfikowanie decyzji sędziego.
Tenis jest jedną z najpopularniejszych dyscyplin sportowych na świecie. Uprawia się go na wszystkich kontynentach, a na grę może zdecydować się każdy, kto jest w stanie utrzymać rakietę w dłoni.
Wymiary kortu tenisowego
Boisko do gry w tenisa przypomina prostokąt. Długość kortu to 23,77 metra, czyli 78 stóp. Szerokość, w grze pojedynczej, wynosi 8,23 metra, co jest równoznaczne 27 stopom. W deblu gra się na korcie o szerokości 10,97 metra, czyli 36 stóp.
Dokładnie na środku kortu, równolegle do linii końcowych boiska, zawieszona jest siatka. Jej wysokość jest najwyższa przy słupkach, na których jest zamocowana – wynosi 1,07 m (3,5 stopy). Na środku kortu jej wysokość mierzy 91,4 cm (3 stopy). Szerokość linii końcowej może wynosić maksymalnie 101,6 mm (4 cale). Szerokość pozostałych linii kortu muszą mieścić się w przedziale od 25,4 mm do 50,9 mm, czyli od 1 do 2 cali.
W tenisie stosuje się cztery rodzaje podłoża. Może nią być ceglana mączka, trawa, twarda nawierzchnia akrylowa oraz dywanowa (spotykana w halach sportowych). W przeszłości na korcie można było zetknąć się z powierzchnią drewnianą. Każdy z typów podłoża charakteryzuje się inną dynamiką gry oraz kątami odbicia piłki.
Rakiety do tenisa
Rakiety są niezbędne do gry w tenisa. Składają się z uchwytu oraz szyjki, która przypomina ramę w kształcie owalu. Powierzchnia tej części rakiety jest tworzona przez splecione ze sobą struny, które łączą się z ramą. Gęstość splotu i naciągu strun musi być jednolita. Długość ramy nie może przekraczać 73,7 cm (29 cali), a szerokość 31,7 cm (12,5 cala). Długość powierzchni naciągniętych strun nie powinna przekraczać 39,4 cm (15,5 cala), a szerokość 29,2 cm (11,5 cala).
Na początku rakiety wykonywane były z drewna i jelit zwierzęcych. Następnie pojawiły się rakiety metalowe i te z tworzyw sztucznych. Zmiana materiałów budulcowych sprawiła, że te narzędzia do gry w tenisa zyskały dodatkową moc i przede wszystkim trwałość.
Zasady punktacji w tenisie
Mecz tenisa można podzielić na sety, które składają się z gemów, a w ich skład wchodzą punkty. Ilość setów potrzebnych do odniesienia zwycięstwa jest zależna od rodzaju turnieju, w którym zawodnik bierze udział. Zazwyczaj mecz wygrywa ten gracz, który wygra dwa sety. W spotkaniach o większym kalibrze o triumfie decyduje zwycięstwo w trzech setach.
Set składa się z gemów. Każdy wygrany gem przybliża zawodnika, do zwycięstwa w secie. Aby tego dokonać trzeba zdobyć więcej punktów, niż przeciwnik. Punktacja w tenisie jest bardzo charakterystyczna i obecna tylko w tej dyscyplinie sportu. Wynik liczy się od 0. Po wygraniu kolejnej wymiany zawodnik ma na swoim koncie już 15 punktów, 30 punktów i 40 punktów.
To rozwiązanie wzięło się z XIX wiecznej Francji. Nie posiadano wtedy cyfrowych wyświetlaczy, a wynik meczu trzeba było zapisywać. Skorzystano więc z zegarów. Każdy kolejny punkt gema był zaznaczany na ich tarczy.
W tenisie może dojść do takiej sytuacji, gdy w gemie dochodzi do remisu 40-40. Wtedy z ust sędziego pada komunikat: "równowaga" (ang. Deuce). Po wygraniu następnej wymiany przez jednego z zawodników przy stanie równowagi, pada kolejny komunikat: "przewaga" (ang. Advantage). Wtedy do wygrania gema brakuje tylko jednej zwycięskiej wymiany. W przypadku, gdy kolejną wymianę przegra zawodnik z przewagą stan meczu wraca do "równowagi", gracze muszą walczyć o ponowne przyznanie im "przewagi".
Po zakończeniu każdego gema dochodzi do zmiany podającego. Aby wygrać seta, jeden z zawodników zwyciężył w sześciu gemach, przy co najmniej dwóch gemach przewagi. Jeśli stan na tablicy wyników w jednym z setów wynosi 6:5, to rozgrywany jest dodatkowy gem. Jeśli wygra go zawodnik, który ma przewagę, to wygrywa całego seta. Jeśli go przegra, to dochodzi do tie-breaka.
Tie-break w tenisie
Ta część meczu jest rozgrywana na specjalnych zasadach. Tę partię wygra zawodnik, który jako pierwszy zwycięży w siedmiu wymianach, przy co najmniej dwóch wymianach przewagi. Zwycięzca tie-breaka wygrywa cały set w stosunku 7:6.
Zasady debla w tenisie
Regulamin gry podwójnej jest taki sam, jak ten przygotowany dla singla. Jedną ze zmian jest to, że tie-break w deblu rozgrywany jest do dziesięciu wygranych punktów. Kolejną różnica jest fakt, że przy stanie 40-40 w gemie, debliści rozgrywają jeszcze tylko jedną wymianę, która decyduje o zwycięzcy całego gema. Te zasady nie dotyczą jednak meczów wielkoszlemowych i rozgrywek o Puchar Davisa. W tych turniejach obowiązuje regulamin z gry singlowej.
-
Przeczytałem tylko Czytaj całość