Dwa razy był na kolanach. Potrafił z nich powstać i przywrócił blask ojczyźnie

Wiktor Gumiński 01 Lipca 2016, 18:40

PAP/EPA / Fot. EPA/UEFA

Z marzeniami o zawodowym uprawianiu sportu musiał pożegnać się w wieku 30 lat. Wszystko rozegrało się w niespodziewanie. Na początku 2001 roku, siedzący za kierownicą swojego Jaguara Coleman stracił kontrolę nad pojazdem. Droga była śliska. Wjechał w drzewo. Z samochodu zostało niewiele, a strażacy potrzebowali godziny, by wyciągnąć piłkarza z wraku.

Wyimaginowana awaria pralki

W nowym świecie od razu został rzucony na głęboką wodę. Jako członek sztabu Fulham, na pięć kolejek przed końcem Premier League w sezonie 2002/2003, dostał misję uratowania zespołu przed spadkiem. Rolę pierwszego szkoleniowca objął po zwolnionym Jeanie Tiganie. Zakończył ją powodzeniem, dzięki czemu otrzymał ofertę dalszego prowadzenia drużyny.

W następnych rozgrywkach był najmłodszym trenerem w lidze. Niewielkie doświadczenie nie przeszkadzało mu jednak w osiąganiu ze stołeczną drużyną korzystnych rezultatów. Fulham finiszował na 9. miejscu, najwyższym w historii klubu. Kolejne lata w roli menedżera nie były już jednak dla Colemana tak udane.

Próbował swoich sił w hiszpańskim Realu Sociedad San Sebastian, ale na Półwyspie Iberyjskim spędził zaledwie pół roku. Proponowana przez niego wizja rozwoju drużyny nie pokrywała się z ideami właściciela. Zasłynął tam przede wszystkim z pozaboiskowej historii dotyczącej... rzekomo zepsutej pralki.

Pewnego razu spóźnił się na piątkową konferencję prasową przed starciem Segunda Division z Celtą Vigo. Początkowo próbował tłumaczyć, że niesubordynacja była właśnie spowodowana awarią pralki, która zalała mu dom. Szybko wydało się jednak na jaw, że prawda była inna. W okolicach godziny 5:00 był bowiem widziany w jednym z nocnych klubów. Podczas spotkania z mediami potwierdził tą wersję, jednocześnie przepraszając wszystkie osoby związane z klubem.

Zwątpienie na starcie

Reprezentacja Walii została bez trenera. Nagle. W szokujących okolicznościach. Ówczesny selekcjoner Gary Speed popełnił samobójstwo. Przejęcie kadry powierzono Colemanowi, który od początku nie cieszył się zaufaniem opinii publicznej. - Czułem, że dużo osób mnie nie lubi bądź nie akceptuje - przyznawał w rozmowie z "Wales Online".

Wyniki w pierwszych meczach o stawkę jeszcze bardziej podważyły jego reputację. Eliminacje do Mistrzostw Świata 2014 dopiero się zaczęły, a Walijczycy już spadli na dno. Na inaugurację przegrali u siebie 0:2 z Belgią, a następnie polegli w Nowym Sadzie z Serbią aż 1:6! Po tym meczu Coleman był tak zdruzgotany, że natychmiastowo chciał podać się do dymisji.

- Pamiętam doskonale widok naszej szatni. Wyglądała jak sala dyskotekowa bez świateł i ze zwisającym sufitem. Cały stadion był okropny. Byliśmy załamani. Nigdy nie doświadczyłem tak przygnębiającej atmosfery jak wtedy - opowiadał dla "Daily Mail".

Na łamach tej samej gazety informował także, że do pozostania na stanowisku przekonały go rozmowy z rodziną oraz najbliższymi współpracownikami. Szczególną rolę w negocjacjach odegrał rzecznik prasowy Ian Gwyn Hughes.

- Spędziłem w jego domu kilka dni, podczas których dużo rozmawialiśmy, popijając wino. Doszedłem do wniosku, że rezygnacja byłaby przejawem tchórzostwa - zaznaczał. I podjął walkę o lepszą przyszłość. Za wytrwałość zbiera dorodne owoce podczas Euro 2016.

Skuteczna nauka bronienia

Przez niecałe cztery lata od klęski w Nowym Sadzie, Walia poczyniła przede wszystkim kolosalne postępy w obronie. Coleman, 31-krotny reprezentant kraju, nauczył zespół tego, czym samemu najlepiej się zajmował. W kwalifikacjach do mistrzostw Europy, jego podopieczni stracili w 10 meczach jedynie 4 bramki.

Silną defensywę zbudował wokół Ashley'a Williamsa, którego już na początku współpracy z reprezentacją uczynił jej liderem. Powierzył mu opaskę kapitańską, kiedy tylko dostrzegł, że Aaron Ramsey nie do końca odnajduje się w tak odpowiedzialnej roli. Skuteczne bronienie dostępu do własnej bramki z czasem stało się firmowym znakiem walijskiej ekipy.

W drodze do Euro 2016 nie grzeszyła ona skutecznością w ofensywie (11 goli - przyp. red), ale dzięki posiadaniu w składzie takich indywidualności jak Gareth Bale czy Aaron Ramsey była w stanie rozstrzygać losy pojedynków na swoją korzyść. Z dorobkiem 21 punktów zajęła 2. miejsce w grupie B, tuż za plecami Belgii, z którą zmierzy się ponownie w ćwierćfinale francuskiego turnieju.

I, jak pokazały eliminacyjne starcia, wcale nie jest na straconej pozycji. Coleman i spółka dwukrotnie znaleźli bowiem receptę na przechytrzenie faworyzowanego rywala, nie dając sobie wbić ani jednej bramki! W Cardiff zwyciężyli 1:0 po golu Bale'a, natomiast w Brukseli padł remis 0:0. To pokazuje, że piękny walijski sen o podboju Europy wcale nie musi skończyć się na ćwierćfinale.

Wiktor Gumiński