F1. Formuła 1 od środka. Wiesz co to padok, deflektor i DRS?

Sebastian Gryziecki 16 Marca 2019, 09:24

Materiały prasowe / Williams / Na zdjęciu: Robert Kubica na torze w Australii

• F1: dwa zespoły zainteresowane dołączeniem do stawki. Dobra wiadomość dla kibiców

W sezonie 2019 odbędzie się 21 weekendów wyścigowych. W skład każdego z nich wchodzą sesje treningowe, kwalifikacje oraz wyścig. Pierwsza runda mistrzostw odbędzie się w weekend 15-17 marca w australijskim Melbourne. Sezon 2019 zostanie zakończony podczas weekendu 29.11-01.12 w Abu Zabi.

CZYTAJ TAKŻE: Gdzie oglądać wyścig F1 na żywo?

Punktacja

Ostatnia zmiana systemu punktacji podczas wyścigów Formuły 1 miała miejsce w 2010 roku. W sezonie 2019 punktacja nie uległa zmianie, jednak zostanie wprowadzony dodatkowy element, który ma zwiększyć rywalizację wśród kierowców.

Dodatkowym punktem zostanie nagrodzony ten kto najszybciej podczas wyścigu pokona pojedyncze okrążenie. Punktacja przedstawia się następująco: 1 miejsce - 25 punktów, 2 - 18, 3 - 15, 4 - 12, 5 - 10, 6 - 8, 7 - 6, 8 - 4, 9 - 2, 10 -1, najszybsze okrążenie - 1 punkt.

Tytuł zdobywa kierowca z największą ilością punktów na koniec sezonu. W przypadku, gdy dwóch zawodników ma taką samą ilość punktów o mistrzostwie rozstrzyga liczba zwycięstw.

• Airbox – wlot powietrza silnika znajdujący się powyżej głowy kierowcy. Jednocześnie spełnia funkcję obręczy dachowania.
• Aleja serwisowa/Boksy – specjalna część toru wzdłuż prostej startowej z garażami dla zespołów oraz pasem serwisowym, gdzie w trakcie wyścigu dochodzi do zmiany opon, wymiany uszkodzonych części i drobnych korekt w ustawieniach.
• Balans hamulców – rozkład siły hamowania pomiędzy przednią a tylną osią.
• Blistering (tzw. pęcherzyki) – Kiedy opona zbyt mocno się nagrzewa, dochodzi do zmiękczenia się ogumienia i oderwania. Resztki opon mogą odpadać np. z powodu złego dobrania odpowiedniej mieszanki ogumienia na warunki aktualnie panujące na torze. Poza samymi warunkami, do takiego zjawiska może przyczynić się za wysokie ciśnienie lub złe ustawienie parametrów samochodu.
• CFD (Computational flow dynamics) – technologia używana przez projektantów F1, pozwalająca przewidzieć przepływ aerodynamiki. Najczęściej korzysta się z niej z tradycyjnymi badaniami w tunelu aerodynamicznym.
• Deflektor – jeden z elementów aerodynamicznych samochodu zamontowany pionowo pomiędzy przednimi kołami a środkiem bolidu. Jego zadaniem jest wykształcenie odpowiednich strug powietrza opływających maszynę F1.
• DRS (Drag reduction system) – system redukcji oporu, tzw. ruchome tylne skrzydło wyposażone w ruchomy element, dzięki któremu w wybranych częściach toru można zmniejszyć opór powietrza. To pozwala na łatwiejsze przyspieszenie i bezproblemowe wyprzedzenie innych zawodników.
• Dyfuzor – jedna z części aerodynamicznych samochodu. Tylna części podłogi znajdująca się za tylną osią i tylnym skrzydłem. Jej głównym celem jest stworzenie dodatkowego docisku aerodynamicznego zwiększający przyczepność bolidu.
• Dyrektor wyścigowy – osoba odpowiedzialna za przebieg wyścigu, tym co się aktualnie dzieje na torze zgodnie z obowiązującymi procedurami. Obecnie w Formule 1 tę funkcję pełni Charlie Whiting.
• FIA (Federation Internationale del’Automobile) - międzynarodowa Organizacja pozarządowa, zrzeszająca 239 narodowych federacji sportów samochodowych.
• FOM (Formula One Managment) – Przedsiębiorstwo z prawami komercyjnymi do Formuły 1.
• Grid – miejsce, na którym wyznaczone są pola startowe.
• Halo – tzw. pałąk bezpieczeństwa, którego celem jest ochrona głowy kierowcy.
• Hans (Head And Neck Support System) – system mający za zadanie ochraniać głowę i kar kierowcy. Składa się z przypinanej paskami do kasku „obroży” z włókien węglowych, która jest przyciskana pasami bezpieczeństwa do ramion kierowcy. Dzięki niemu chroni zawodnika przed gwałtownymi ruchami głowy w przód lub w momencie zderzenia, zmniejszając przeciążenie.
• Kara drive through – jedna z łagodnych kar sędziów wymierzonych w kierowcę, który dopuścił się przewinienia (falstartu, przekroczenia prędkości w boksie lub nieregulaminowego blokowania kierowców). Polega na przejechaniu przez aleję serwisową z ograniczeniem prędkości. Od momentu ogłoszenia decyzji, zawodnik ma trzy okrążenia na odbycie kary. Kiedy tego nie zrobi, zostaje zdyskwalifikowany. Jeżeli do mety pozostało pięć kółek, zawodnik nie odbywa jej na torze, tylko do jego wyniku zostaje doliczonych dodatkowe 25 sekund.
• Kara stop nad go – kara dla kierowcy polegająca na przejechaniu przez aleję serwisową z zachowaniem ograniczenia prędkości z zatrzymaniem się na minimum 10 sekund na swoim stanowisku serwisowym. Warunki odbycia kary odbywają się dokładnie na tej samej zasadzie, co drive through.
• Koce grzewcze – specjalny środek pozwalający na podwyższanie temperatury opon przed wyjazdem na tor.
• Kontrola trakcji – system odpowiadający za niedopuszczanie do poślizgu kół w momencie przyspieszenia i w zakrętach.
• Nadsterowność – moment, kiedy samochód podczas wchodzenia w zakręt ma więcej przyczepności na przedniej osi. Wówczas, gdy bolid wypada z toru, tył wyprzedza przód.
• Okrążenie formujące – tzw. okrążenie rozgrzewkowe. Po ustawieniu się samochodów na polach startowych, cała stawka przejeżdża jedno kółko z zachowaniem kolejności startowej. Wówczas wyprzedzanie jest zakazane, z wyjątkiem, kiedy w jednym z bolidów dojdzie do awarii.
• Opona typu slick – opona bez bieżnika przeznaczona wyłącznie na suchą nawierzchnię.
• Opona typu intermediate – opona pośrednia nadająca się na przesychający tor lub lekko wilgotny.
• Opona deszczowa – opona przeznaczona na mokrą nawierzchnię. Od kwalifikacji tylko sędziowie decydują, czy kierowcy mogą ich użyć. Jeśli stewardzi ogłoszą tzw. mokry wyścig, wówczas są dozwolone.
• Padok – miejsce znajdujące się za boksami, w którym znajdują się ciężarówki poszczególnych zespołów. Właśnie tam stawiane są specjalne budynki mieszkalne, w których odpoczywają i jedzą członkowie ekip.
• Pit stop – wizyta kierowcy w alei serwisowej na zmianę opon lub na dokonanie niewielkich korekt w samochodach i usunięcia minimalnych uszkodzeń.
• Podsterowność - moment, kiedy samochód podczas wchodzenia w zakręt ma mniej przyczepności na przedniej osi. Wówczas bolid nie chce skręcać i aby wszedł w zakręt, potrzebny jest większy skręt kół.
• Pole position – pierwsze pole startowe, które zdobywa kierowcy, uzyskujący najlepszy czas podczas kwalifikacji.
• Pułapka żwirowa – ma na celu zmniejszenia prędkości samochodu, który wypadł z toru.
• Safety car/samochód bezpieczeństwa – pojazd, który wyjeżdża na tor po decyzji dyrektora wyścigu na czas neutralizacji. Dzięki niemu kierowcy mogą kontynuować jazdę. Auto nie może jechać za wolno, bo to obniży temperaturę opon i hamulców w bolidach F1. Na ostatnim okrążeniu, samochód bezpieczeństwa gasi pomarańczowe światła na dachu i zjeżdża do boksu, a zawodnicy wykonują lotny start.
• Virtual safety car/wirtualny samochód bezpieczeństwa – system, który zastępuje prawdziwy samochód bezpieczeństwa, kiedy zagrożenie na torze nie wymusza do wyjechania prawdziwego auta. Gdy zostaje podjęta decyzja o wirtualnym samochodzie bezpieczeństwa, na torze zapalają się tablice z napisem VSC. Przed wyłączeniem systemu, kierowcy dostają informację na 10-15 sekund przed.
• Szykana – jeden z elementów na torze, zmniejszający prędkość kierowców. Układ ciasnych zakrętów: prawy-lewy-prawy lub lewy-prawy-lewy.
• Steward – jeden z trzech oficjeli wyższych rangą, którzy są wytypowani na każde Grand Prix do podejmowania decyzji.
• Telemetria – technologia przesyłania danych w czasie rzeczywistym z bolidu do boksu. Dzięki tej technice, inżynierowie przez cały czas mają dostęp do aktualnych parametrów pracy samochodu: od prędkości i biegu po wychyleniu zawodnika i położeniu pedałów hamulca i gazu.