1 
[b]
1. Auta tylko dla szczęściarzy[/b]
Żeby kupić sobie samochód, Chińczyk musi najpierw wygrać w losowaniu tablice rejestracyjne. Jest to spowodowane dbałością o środowisko. W kraju, w którym żyje 1,3 miliarda ludzi, liczba aut jest ogromna. Utrudnienie dostępu do nich ma ograniczyć tę liczbę.
- Losowanie odbywa się raz na dwa miesiące, a szansa na zwycięstwo to 1 do 2000. Są ludzie, którzy latami starają się o auto. Sama biorę udział w losowaniu od kilku lat, jak na razie nie mam szczęścia - mówi Anna Liu, autorka profilu "Chiny z Anią", opisującego chińską kulturę, mentalność oraz chińskie zwyczaje.
Jeśli ktoś nie wierzy, że los się do niego uśmiechnie, może zapisać się do kolejki na auto elektryczne. Wtedy ma pewność, że w końcu będzie mógł je kupić. - Tyle tylko, że w tym momencie w Pekinie czeka się w kolejce na elektryczny samochód 10 lat.
ZOBACZ WIDEO: #dziejesiewsporcie: szaleństwo na lotnisku. "Zaniemówiłem"
Ania podkreśla jednak, że w chińskiej stolicy da się żyć bez samochodu. - Komunikacja miejska jest bardzo rozbudowana i wygodna, pekińczycy mają do dyspozycji kilkanaście linii metra, którymi wszędzie da się dojechać.
2. Nasz "Sylwester marzeń" nie ma szans z chińskim.
Nowy rok obchodzony jest w Chinach między 21 stycznia a 20 lutego. Zawsze towarzyszy mu okazała gala, która jest najpopularniejszym programem w chińskiej telewizji. Kilkunastogodzinne pasmo występów artystów, gwiazd muzyki pop, tancerzy, celebrytów, magików, kabareciarzy i stand-uperów ogląda zwykle ponad 800 milionów Chińczyków!
- Ogląda się ją prawie w każdym domu. Występy często nawiązują do aktualnych wydarzeń. W zeszłym roku była recytacja chińskich wierszy poświęconych ofiarom pandemii oraz walczącym z koronawirusem służbom medycznym. W tym roku sporo było odwołań do igrzysk olimpijskich.
- Gala jest tak popularna, że niektóre sceny z niej zamieniają się w gify, memy czy emotki. Co roku jest ona źródłem powiedzeń, które wchodzą do języka młodych ludzi. Jest na przykład jeden aktor, który swój występ zawsze zaczyna od słów "Ale ja się za wami stęskniłem!". Wystarczy, że to powie, i już jest śmiesznie. A jak ktoś użyje tego powiedzenia, wszyscy od razu mają przed oczami wspomnianego aktora.
3. 9-9-6, czyli ciężka harówka
Wiele chińskich firm wymaga od zatrudnianych osób pracy przez sześć dni w tygodniu od 9 rano do 21. W instytucjach państwowych nie ma takich wymagań, a praca jest stabilniejsza, ale też zarobki i możliwości wspinania się po szczeblach kariery są mniejsze.
- Chińczycy godzą się na system 9-9-6, bo mają świadomość, że jeżeli nie będą tak pracować, ich miejsce z radością zajmie ktoś inny. Wiele osób przyjeżdża do pracy z innego miasta i w ciągu tygodnia mieszka w okolicy biura, albo dosłownie w biurze. A do domu, do rodziny, wraca tylko na jeden dzień.
4. Gorąca woda dobra na wszystko
- Niezależnie od pogody i pory roku Chińczycy piją przede wszystkim ciepłe napoje . Zwłaszcza osoby starsze, które często wychodząc z domu, biorą ze sobą termosy. Młodsi przykładają do tego mniejsze znaczenie, tak jak Europejczycy piją sporo gazowanych, słodzonych napojów. Choć jak chodziłam w Pekinie do szkoły podstawowej, nie wolno nam było przynosić ze sobą nic innego do picia, niż wodę.
Magiczne właściwości przypisuje się gorącej wodzie, która zdaniem Chińczyków jest dobra na wszystko. - Jak ktoś jest chory, mówi się, że jak będzie pił wrzątek, wyleczy się. Czasami dodaje się do niego zielonej herbaty.
5. Mają 24 pory roku
Nazywają je sezonami. Ich nazwy to na przykład "mały chłód", "wielki chłód" - uważany za punkt kulminacyjny zimy, "święto wiosny", "mały upał" i "wielki upał".
- Z mojego doświadczenia, na północy Chin te nazwy są zazwyczaj adekwatne do aktualnej pogody. Kraj jest jednak tak duży, że na pewno nie wszędzie tak jest.
Z kolei chiński kalendarz tak jak nasz ma 12 miesięcy, ale w latach przestępnych miesięcy jest 13.
6. Najwięcej jest Hanów
Naród chiński tworzy 56 grup etnicznych, z których zdecydowanie największą jest grupa Han - to aż 92 procent Chińczyków. Hanowie mieszkają we wschodniej części kraju, w której są położone największe miasta, jak Szanghaj i Pekin. Drugą grupa pod względem liczebności to Zhuang (18 milionów), a trzecia to Mandżurowie (11 milionów).
- Mniejszości etniczne różnią się pod względem używanych dialektów. W kraju obowiązuje język mandaryński, ale nie wszyscy w nim mówią. Jak na przykład spotkałam się z moją ciocią, która mieszka w środkowych Chinach, a nigdy nie chodziła do szkoły i się nie uczyła mandaryńskiego, nie potrafiłam się z nią dogadać.
Czytaj także:
Bing Dwen Dwen. Poznajcie oficjalną maskotkę igrzysk w Pekinie
Polska olimpijka w nowej roli. "Będę obok legendy"
na Instagramie 
na Facebooku 
