Michał Fałkowski: Anwil czy Rosa? Rosa czy Anwil?

Michał Fałkowski 11 Maja 2014, 10:35

Kto wygra mecz numer pięć?

***

Psychologia, czyli Rosa.

Powiedzenie "oni nam nie leżą" albo w drugą stronę "lubimy z nimi grać", nie są tylko pustymi sloganami. I choć oczywiście, są one wyczerpywalne w zależności od różnych czynników, to jednak w sporcie istnieją. Rosa zrzuciła z siebie ciężar Anwilu. Przecież w sezonie zasadniczym włocławianie pokonali ich trzykrotnie w czterech meczach. A potem dwukrotnie w dwóch meczach play-off, legitymując się bilansem 5-1 w pewnym momencie sezonu. Po dwóch meczach w Radomiu - i po dwóch zwycięstwach w wielkim stylu - koszykarze Wojciecha Kamińskiego odczarowali rywala i zobaczyli, że nie mają się czego bać.

Psychologia jako prawo serii, czyli Rosa.

Gdyby starcie numer pięć odbywało się w innych warunkach, np. w sytuacji, gdy Rosa wygrałaby dwa razy we Włocławku, a potem Anwil wygrałby dwa razy w Radomiu, typowałbym do zwycięstwa w decydującym starciu ekipę Miliję Bogicevicia. Albo gdyby po meczach w Hali Mistrzów było 1-1, wówczas też można by wskazać na Rottweilery. Jednak nie w przypadku, w którym rywal ma piąty set, ups, mecz, choć po dwóch starciach miał nóż na gardle.

Ławka, czyli Rosa.

W kontekście pięciu meczów wskazywałem na Rosę również wówczas, gdy jeszcze nie wiedziałem (i nikt nie wiedział), że do gry nie będzie zdolny Michał Sokołowski. I choć trener Kamiński usilnie przekonywał mnie przed drugim pojedynkiem w Hali Mistrzów, że on również ma tak wąską rotację, jak Bogicević (wskazywał np. na to, że Piotr Kardaś i Jakub Zalewski nigdy wcześniej nie grali w play-off, a Damiana Jeszke zrównywał, skądinąd słusznie, z Mikołajem Witlińskim), to jednak matematyka jest nieubłagana, a mecz numer cztery w serii pokazał jak skuteczni mogą być ci, którzy nie mają wspomnianego doświadczenia...

Stabilizacja, czyli Rosa.

Podczas gdy w Radomiu wszystkie sprawy "okołoparkietowe" są poukładane i dopięte na tyle skutecznie, że koszykarze mogą w spokoju ducha skupić się tylko na koszykówce, o tyle we Włocławku jest daleko od oczekiwań kibiców i władz klubu. Niby wszyscy polscy zawodnicy mają kontrakty na kolejny sezon i jest na kim opierać zespół w przyszłości, o tyle owa przyszłość jest bardzo mglista i zamazana poprzez nagłe odcięcie gotówki przez głównego sponsora oraz przedłużające się wsparcie magistratu miejskiego.

Cel osiągnięty, czyli Rosa.

Wojciech Kamiński miał wejść do play-off, wszedł do szóstki. Nawet jeśli przegrałby serię z Anwilem 0:3, i tak nikt nie miałby do niego, czy do zawodników, pretensji. Drużyna znalazła się w górnej połówce tabeli po sezonie zasadniczym kosztem ubiegłorocznego brązowego medalisty AZS Koszalin, Asseco Gdynia czy Śląska Wrocław, zaś w fazie szóstek wygrała cztery z 10 spotkań, urywając punkty najlepszym. Ktoś by pomyślał, że ten zespół i tak zrobił już więcej, niż się spodziewano. Ale dzięki temu presji na koszykarzach i drużynie nie ma żadnej. I dzięki temu Rosa może wygrać we Włocławku.

"Historia lubi się powtarzać", czyli Rosa.

W sezonie 2007/2008 Anwil rozpoczął ćwierćfinałową serię od dwóch meczów u siebie. Przeciwnikiem był Polpak Świecie. Włocławianie, pomimo problemów po odejściu lidera, Gerroda Hendersona, wygrali dwa mecze i byli o krok od awansu... Na wyjeździe przegrali jednak dwukrotnie. A potem będący na fali rywale zdobyli Halę Mistrzów i awansowali do półfinału. Teraz będzie podobnie.

Zawodnicy Anwilu i Rosy w walce o piłkę

Druga strona medalu, chciałoby się rzec. To, co może dać nadmierny spokój Rosie, jednocześnie może dać dodatkową motywację graczom Anwilu. Zeszłoroczne Rottweilery weszły do najlepszej czwórki, a zachowanie status quo w obecnych rozgrywkach byłoby osiągnięciem większym i osiągnięciem na miarę złotego medalu. Trener Bogicević z pewnością liczy, że jego koszykarze pokażą głód zwycięstwa i nie zechcą być zapamiętani jako ci, którzy ponownie spadli z Anwilem w przeciętność, nie awansując do półfinału pomimo dwóch wygranych na początek serii.

Lider, czyli Anwil.

A konkretnie, Jordan Callahan. Nie ma w zespole Rosy takiego lidera, jakim jest w Anwilu Amerykanin. Szybki, wszędobylski i grający ze wszystkich koszykarzy obu zespołów najskuteczniej w tej serii (równo średnio 20 punktów, ponadto ponad sześć asyst i cztery zbiórki). Filigranowy playmaker pokazał już w ćwierćfinale, że nie boi się brać na swojej barki odpowiedzialności wyniku i potrafi być efektywny w trudnych momentach. Piąty mecz będzie walką z maksymalnym zaangażowaniem i trudno przypuszczać, by nie zakończył się dramatyczną końcówką.

Kibice, czyli Anwil.

Halę Mistrzów ma odwiedzić ponad setka kibiców z Radomia, ale to i tak będzie kilkanaście razy mniej, niż miejscowych fanów. W meczu numer dwa kibice we włocławskiej arenie przypominali sobie momentami dlaczego kiedyś byli uznawani za najlepszą publikę w kraju. W niedzielę muszą sobie o tym przypomnieć raz jeszcze.

Na przekór wszystkiemu, czyli Anwil.

Klub z Włocławka ma olbrzymie problemy finansowe, nadal nad Halą Mistrzów wisi widmo niewystartowania w przyszłym sezonie, zespół został ograniczony do siedmiu koszykarzy, z czego dwóch nie trenowało w ostatnim czasie ze względu na drobne urazy, w drużynie nasila się zmęczenie oraz frustracja spowodowana niewykorzystaniem szansy dwóch wygranych na początku serii, koszykarze są w psychicznym dołku i... właśnie dlatego wygrają na przekór wszystkiemu. Koszykówka już nie raz pokazywała, że potrafi pisać nieprawdopodobne scenariusze. "Lepszych" okoliczności nie będzie... (ten argument traktować z przymrużeniem oka)

"Nic dwa razy się nie zdarza", czyli Anwil. 

W sezonie 2007/2008 Anwil rozpoczął ćwierćfinałową serię od dwóch meczów u siebie. Przeciwnikiem był Polpak Świecie. Włocławianie, pomimo problemów po odejściu lidera, Gerroda Hendersona, wygrali dwa mecze i byli o krok od awansu... Na wyjeździe przegrali jednak dwukrotnie. A potem będący na fali rywale zdobyli Halę Mistrzów i awansowali do półfinału. Drugi raz to się nie wydarzy.

Jesteśmy na Facebooku. Dołącz do nas!