MŚ 2018. Michał Kołodziejczyk: Jak zniszczyć marzenia (komentarz)

Michał Kołodziejczyk 05 Czerwca 2018, 13:24

Newspix / Na zdjęciu: Kamil Glik

O tym, że piłka nożna rządzi się swoimi prawami, wiemy. A że reprezentacja i mundial to jeszcze inne prawa - też codziennie przypominają nam piłkarze. To taka sportowa wersja stwierdzenia, że życie jest trudne, próba zabezpieczenia się przed tym, co nie do przewidzenia, także. Jeśli Polska wygra z Senegalem 5:0, okaże się, że to przez prawa mundialu, jeśli przegra - to z tego samego powodu. Prawa mundialu są niesprawiedliwe, mimo że piłka jest okrągła, bramki dwie, a przynajmniej w grupie można jeszcze zremisować.

Trzeba jednak pamiętać, że futbol nie jest jednak także wyjęty spod prawa Murphy'ego i jeśli coś ma się wydarzyć, to się wydarzy, a jak coś nie udać, to się nie uda. Przyczyna nieobecności Kamila Glika na mistrzostwach świata jest absurdalna. Najlepszy obrońca reprezentacji Polski, skała odporna na łokcie rywali i brutalne wślizgi, nie odczuwająca bólu, której nikt nie potrafił zatrzymać w walce o powrót do zdrowia po kontuzji ścięgna Achillesa, wyeliminowała się z gry w jedyny możliwy sposób. Czyli sama.

Historia zna przypadki piłkarzy, którzy trafiali na operacyjny stół po salcie wykonanym z radości po strzelonym golu. Był też bramkarz, który nie pojechał na mundial, bo przeciął sobie stopę szkłem z rozbitej pod prysznicem butelki z wodą kolońską. Zdarzało się naciągać mięśnie wskakując na bandy z reklamami, albo mieć problemy z karkiem przez niewygodną poduszkę. Glik wszedł jednak na inny poziom. Grał w siatkonogę na ostatnim treningu przed ogłoszeniem listy powołanych i próbował zrobić przewrotkę. Gdyby to była ostatnia minuta meczu z Senegalem, Polska prowadziłaby 1:0, a Kamil wybijał piłkę z linii bramkowej - pierwszy zacząłbym organizację zrzutki na pomnik. Zabawa z kolegami ustawia polskiego obrońcę w kolejce tych, którzy przez własną nieodpowiedzialność oddali wykupiony już bilet na być może najważniejszy turniej z życiu.

Rozumiem zabawy piłkarzy reprezentacji Polski w bezsensowne powtarzanie słów "Biefhoff i Dida" podczas konferencji. Nie obraża mnie to, wspólne żarty budują atmosferę, spuszczają powietrze z balonika presji. Zakłady o to, kto wykona więcej przewrotek w trakcie treningu, mogą robić sobie jednak ci, którzy wiedzą, że są taką przewrotkę bezpiecznie wykonać. Że się nie zabiją. Dwa tygodnie spędzone pod jednym dachem, w tym samym towarzystwie rodzą pewnie wiele głupich pomysłów. Może powinniśmy się cieszyć, że żaden piłkarz nie powiedział wieczorem do swojego kolegi z reprezentacji: "Ale ty to na pewno po gzymsie nie przejdziesz przez pięć balkonów", bo później słuchalibyśmy teorii o kontuzji podczas ćwiczeń integracyjnych.

Piłkarze z każdym rokiem podpisują coraz dłuższe kontrakty z klubami. Nie mogą jeździć na motorach, na nartach, nie mogą robić nic, co mogłoby zaszkodzić im zdrowiu. Być może kontrakt powinni podpisywać także kadrowicze. Z najważniejszym punktem w pierwszym paragrafie: Zobowiązuję się bawić w sposób odpowiedzialny, żeby nie zepsuć marzeń sobie i kolegom.

Michał Kołodziejczyk z Arłamowa

Zobacz inne teksty autora