Mundial 2018. Alireza Beiranvand dla futbolu uciekł z domu i spał na ulicy. W Rosji obronił karnego Cristiano Ronaldo

Kuba Cimoszko 26 Czerwca 2018, 08:02

Newspix / Fei Maohua / Alireza Beiranvand broni rzut karny Cristiano Ronaldo

• Mundial 2018. Cristiano Ronaldo ma problem z karnymi w reprezentacji

Owce, kamienie i ucieczka

2014 rok. Furorę na "YouTube" robi filmik, w którym irański bramkarz Naft Teheran wyrzuca piłkę ręką do napastnika na ponad 70 metrów. Po chwili pada zwycięski gol w starciu tej drużyny z Tractor Sazi. Tak Beiranvand po raz pierwszy dał się poznać światu. A wszystko dzięki Dal Paran.

To dzięki tej lokalnej grze Irańczyk ma tak fenomenalny zasięg. Polega ona na rzucaniu kamieni na jak najdalsze odległości. Chłopak urodzony w Sarabias potrafił bawić się w nią godzinami. Bo na polach w górach Zagros brakowało innych rozrywek. Można było tylko pomarzyć o piłce, którą młody Alireza kochał.

Beiravand więc śnił o tym, jak zostaje najlepszym bramkarzem Iranu. Ale do jawy przywoływał go ojciec. Szczególnie, kiedy potrzebował pomocy najstarszego syna przy wypasie owiec. On zresztą nie chciał, by jego pierworodny zajmował się futbolem. Nie uważał tego za poważne zajęcie. - W ogóle nie lubił piłki. Rozdarł nawet moje ubrania i rękawiczki - wspominał w "The Guardian" Alireza.

Młody chłopak nie porzucał jednak marzeń. Wierzył, że może mu się udać. Ale potrzeba było wielu wyrzeczeń. I pieniędzy, na które od rodziców nie można było liczyć. Poprosił więc krewnego o pożyczkę. Udało się. Dzięki temu młody Kurd mógł uciec z domu i przenieść się do Teheranu. Najcięższe miało jednak dopiero nadejść...

Nie chciał pomocy legendy

Okolice Azadi Tower. Tu często zbierają się biedni, bezdomni i imigranci. Tu pierwsze noce spędzał także Beiranvand. - Pewnego dnia, kiedy wstałem rano, zauważyłem monety, które ludzie mi rzucili. Myśleli, że jestem żebrakiem. Dzięki temu jednak od dłuższego czasu mogłem zjeść śniadanie - opowiadał.

• Mundial 2018. Ahmed Musa - mały napastnik o wielkim sercu

Niedługo po tym zdarzeniu szczęście się jednak uśmiechnęło. Alireza poznał szkoleniowca Naft-e-Teheran. Dzięki temu trafił do dobrego klubu. Znalazł też zatrudnienie w pizzerii. Pracę tę jednak szybko stracił po tym, gdy odmówił szefowi obsługi swojego trenera. Ten nic nie wiedział o zatrudnieniu podopiecznego.

Gotówka nadal była potrzebna Beiranvandowi, więc zgodził się na sprzątanie ulic. Ciężko było jednak pogodzić to z treningami. Do tego przemęczenie organizmu powodowało kontuzje. Naft zdecydował się w końcu zwolnić bramkarza, który przychodził na zajęcia bez sił. Ten więc wyjechał na testy do Homa, ale jego menadżer nie był chętny podpisać umowy z nowym golkiperem. - Może to był los, że nie chciał mnie. Gdybym pozostał w tym zespole, być może nigdy bym nie osiągnął poziomu, w jakim jestem dzisiaj - mówi piłkarz. Wrócił więc do Naft. Poprosił o jeszcze jedną szansę. I to był strzał w dziesiątkę.

Alireza zaczął grać. Wkrótce trafił do kadry młodzieżowej, a w 2015 roku został bramkarzem pierwszej reprezentacji Iranu. Z 12 czystymi kontami w kwalifikacjach, był jedną z największych gwiazd ekipy Carlosa Queiroza. A bardzo dobry występ na mundialu i obroniona jedenastka Ronaldo pozwala mu myśleć o transferze zagranicznym. - Przeżyłem wiele ciężkich chwil, aby spełnić moje marzenia. Ale nie mam zamiaru nigdy ich zapomnieć, ponieważ dzięki temu jestem tą osobą, którą jestem - podsumował.

Autor na Twitterze:  Follow @kubacimoszko