To już trzecia przygoda Smudy z Wisłą. Pierwsze dwie miały miejsce ponad dekadę temu na początku ery . 65-letni szkoleniowiec pracował przy Reymonta 22 od czerwca 1998 roku do września 1999 roku oraz od czerwca 2001 roku do marca 2002 roku. Pod jego wodzą w 1999 roku Biała Gwiazda odzyskała po 21 latach przerwy mistrzostwo Polski i to jego jedyny laur zdobyty z krakowskim klubem.
W sumie prowadził Wisłę w 85 oficjalnych meczach. 58 z nich wygrała, 12 zremisowała 17 przegrała. Zdobyła w tych spotkaniach 191 bramek, a straciła 92. Zasiadał na ławce trenerskiej Białej Gwiazdy w 58 meczach ligowych, w których drużyna zdobyła 127 punktów, 7 meczach Pucharu Polski, 4 meczach Pucharu Ligi, 12 meczach Pucharu UEFA (7 zwycięstw, 3 remisy, 2 porażki) i 4 meczach eliminacji do Ligi Mistrzów (2-0-2) oraz jednym spotkaniu o Superpuchar Polski.
Z europejskich potyczek Wisły Smudy kibice na pewno pamiętają starcia z Parmą w sezonie 1998/1999. Krakowianie po równorzędnej walce odpadli z Włochami, którzy później wygrali całe rozgrywki. Wyrównane boje wiślacy toczyli też w eliminacjach do Champions League z Barceloną (3:4 i 0:1) oraz Pucharze UEFA z Interem Mediolan (0:2 i 1:0).
Zastąpienie Smudą Tomasza Kulawika to 25. roszada trenerska na stanowisku trenera Wisły odkąd klub należy do Tele-Foniki. W sumie Białą Gwiazdę od przerwy zimowej sezonu 1997/1998, kiedy myślenicka firma przejęła klub, prowadziło 16 szkoleniowców.
65-letni Smuda przygodę trenerską zaczynał w klubach niemieckich i tureckich. Do Polski wrócił w 1993 roku, by objąć Stal Mielec. Dwa lata później przeniósł się do Widzewa Łódź, z którym zdobył dwa mistrzostwa Polski i awansował do Ligi Mistrzów. Następnie była pierwsza przygoda z Wisłą, dwuletnia współpraca z Legią Warszawa i powrót do Krakowa.
W latach 2002-2003 trzykrotnie obejmował Widzew, z przerwą na krótki epizod z II-ligową Piotrcovią Piotrków Trybunalski.W 2004 roku podjął pracę w Omonii Nikozja, ale rok kończył w roli trenera Odry Wodzisław. Następnym przystankiem było Zagłębie Lubin. W latach 2006-2009 po fuzji Amiki Wronki z Lechem Poznań na trzy lata został trenerem nowego Kolejorza. W 2009 roku wrócił do Lubina, ale w tym samym roku został wybrany selekcjonerem reprezentacji Polski, który miał przygotować biało-czerwonych do EURO 2012. Polska nie wyszła z grupy, remisując z Grecją i Rosją oraz przegrywając z Czechami. Od stycznia do maja bieżącego roku pracował w niemieckim II-ligowym Jahn Ratyzbona, którego nie udało mu się uchronić przed spadkiem szczebel niżej.
Jest trzykrotnym mistrzem Polski: dwa razy z Widzewem (1996, 1997) i raz z Wisłą (1999). Ma na koncie Puchar Polski z Lechem (2009) oraz Superpuchar Polski z Widzewem (1996).