ME U-21 2017: Gwiazdy przyjeżdżają do Polski

Piłka Nożna 15 Czerwca 2017, 10:47

PAP / Darek Delmanowicz

Leszek Orłowski

Będzie, oj będzie, na kim oko zawiesić! Stawi się wielu graczy występujących na co dzień w czołowych klubach najsilniejszych lig, a trafią się nawet zawodnicy podstawowych składów europejskich potentatów. Hiszpania, Włochy i Niemcy to kraje, które zaprezentują największą liczbę nie tylko wschodzących, ale już błyszczących na firmamencie gwiazd futbolu. Pojawią się takie również w innych zespołach. Tylko jedna kadra mocno rozczarowuje - mianowicie Anglii.

• Symulacja WP SportoweFakty: tak zagramy na ME U-21 2017. To drużyna na medal?

Po składach kadr widać doskonale nie tylko to, w jakich krajach najlepiej szkoli się młodzież, ale też gdzie najlepiej się ją promuje, najodważniej na nią stawia. Miłośnicy Primera Division, najlepszej ligi świata, znają z telewizji nazwiska wszystkich powołanych przez Alberta Celadesa zawodników. Każdy z dwudziestki trójki nie tylko zadebiutował w La Lidze (wyjątki w innej ekstraklasie), ale też został doceniony, okrzyknięty mianem wielkiego talentu. Celades przywozi do Polski zestaw ludzi zaprawionych w bojach z Leo Messim, Cristiano Ronaldo, Sergio Ramosem, Diego Godinem.

Faworyt numer 1: Hiszpania

Kepa Arrizabalaga już w zasadzie zakończył proces wygryzania z bramki Athleticu Bilbao Gorki Iraizoza. Ruben Blanco, zanim doznał kontuzji, był podstawowym golkiperem Celty, ale po wyleczeniu musiał zadowolić się ławką rezerwowych, bo świetnie spisywał się Sergio Alvarez. Pau Lopez w sezonie 2015-16 rozegrał 36 meczów ligowych w Espanyolu, ale w ostatniej kampanii, spędzonej w Tottenhamie, murawy Premier League nie powąchał.

Hector Bellerin to zawodnik, który w sezonie 2016-17 stał się prawdziwą gwiazdą Arsenalu. Jest dziś w światowej czołówce prawych obrońców. W czasie, gdy będzie grał na polskich boiskach, jego agenci będą negocjować przejście młodziana do Barcelony. Jose Gaya dwa lata temu został z kolei obwołany najlepiej rokującym lewym obrońcą globu. Od tego czasu wielkich postępów nie zrobił, ale to chyba dlatego, że wciąż występuje w przygnębiającej Valencii. W piłkę potrafi grać na pewno nie gorzej od Bellerina.

Yeray Alvarez przebojem wdarł się do składu Athleticu Bilbao. W tej chwili nie wiadomo, który ze środkowych obrońców tego zespołu jest lepszy: on czy Aymeric Laporte? Dla Baska był to ciężki rok, gdyż zdiagnozowano u niego nowotwór jądra, z którym lekarze szybko jednak sobie poradzili. Jesus Vallejo z Eintrachtu został obwołany rewelacją Bundesligi. W przeszłości był w szkółce Realu Madryt, teraz najbardziej prawdopodobnym scenariuszem jest to, że w kadrze zwycięzcy Champions League zastąpi odchodzącego Pepe.

Ten kwartet wcale jednak nie musi stanowić podstawowego zestawienia linii obrony La Rojity. W kadrze jest bowiem też lewy defensor Alex Grimaldo, którego skreślono w Barcelonie, lecz on się tym nie przejął, poszedł do Benfiki Lizbona i tam grał w wyjściowym składzie, dopóki nie doznał ciężkiej kontuzji. Po jej wyleczeniu znowu wskoczył do jedenastki.

Na prawej stronie rolę zmiennika Bellerina obejmie Alvaro Odriozola, piłkarz Realu Sociedad, o którym rok temu nikt nie słyszał, a teraz przez wielu ekspertów umieszczany w jedenastce all star La Ligi za miniony sezon. Celades może też wybrać do gry Jorge Mere, świetnie wyszkolonego technicznie stopera Sportingu Gijon. Skład uzupełnia zawodnik od kilku lat występujący na obu bokach obrony Celty Vigo, ale zdolny też do wypełniania roli stopera - bardzo solidny Jonny.

Gwiazdą pomocy jest Saul Niguez. To piłkarz, którego nikomu nie trzeba przedstawiać. Miejsce w podstawowym składzie Atletico świadczy dobitnie o przynależności do elity. Jednak bardziej utalentowanym graczem od niego jest z pewnością Dani Ceballos - dziesiątka, jakiej dawno Hiszpania nie miała. Przypomina Jamesa Rodrigueza, umie wszystko. Występuje w Betisie niewychylającym nosa poza ligę krajową, więc nie wszyscy kibice o nim słyszeli, ale może usłyszą właśnie po mistrzostwach Europy w Polsce?

Jakby co, rolę lidera może przejąć Denis Suarez. Za nim niezbyt udany sezon, gdyż nie zrobił kariery w Barcelonie, do której wrócił z wypożyczeń. Ale niewątpliwie przez lata będzie błyszczał w klubach pokroju Villarrealu. O miejsce za plecami playmakerów będą rywalizowali Marcos Llorente, gwiazdor finalisty Copa del Rey Deportivo Alaves, piłkarz o waleczności Edgara Davidsa i podaniu Xabiego Alonso, oraz Carlos Soler - jedyny gracz Valencii mogący być zadowolony z zakończonej niedawno kampanii. W każdym miejscu drugiej linii może zagrać Mikel Merino - były as Osasuny, któremu nie całkiem ułożyło się w pierwszym sezonie w Borussii Dortmund.

W sytuacji nadmiaru kandydatów do gry w środku pola raczej z boku wystąpi Marco Asensio. Vicente del Bosque powiedział o nim ostatnio, że już jest graczem światowej klasy, a przecież cały czas się uczy. Ten zawodnik zaczął wielki sezon Realu, strzelając gola na 1:0 w meczu o Superpuchar Europy z Sevillą w Trondheim, i skończył, trafiając na 4:1 w finale Ligi Mistrzów. Zinedine Zidane, który zadecydował o tym, że młody gracz nie idzie na kolejne wypożyczenie, lecz zostaje w Madrycie, i tym dał dowód, że zna się na rzeczy.

Drugim skrzydłowym zostanie zapewne Inaki Williams, którego żywiołem jest atakowanie bramki rywali i strzelanie goli, ale gra w Athleticu na flance, gdyż pozycja środkowego napadu zarezerwowana jest dla Aritza Aduriza. Williams woli prawą stronę, ale jeśli wszechstronny Asensio zostanie ustawiony tam, to na lewej zagra inny Bask Mikel Oyarzabal. Ten skrzydłowy Realu Sociedad to piłkarz o bardzo podobnym profilu co Williams. Ale przecież w kadrze znalazł się także Gerard Deulofeu, byłe złote dziecko Barcelony, które po latach niepowodzeń odrodziło się w Milanie. Potencjał tkwiący w tym świetnie dryblującym zawodniku jest niezmierzony.

Środek ataku, gdzie mogą zagrać przecież także Williams i Oyarzabal, wydaje się jednak zarezerwowany dla Sandro Ramireza. To prawdziwa torpeda, piłkarz, który przez cały miniony sezon ciągnął Malagę. Barcelona oddała go za darmo, teraz Malaga może zarobić na nim dużą górę pieniędzy. W odwodzie pozostaje jeszcze Borja Mayoral, po którym trochę więcej spodziewano się w Wolfsburgu, ale gole strzelać umie.

Kepa, Asensio, Yeray i Deulofeu, zanim stawili się u Alberta Celadesa, byli z Julenem Lopeteguim na zgrupowaniu przed meczami z Kolumbią i Macedonią. Nie znaczy to, że oni są szczególnie bliscy pierwszej reprezentacji. Tak naprawdę każdy z wymienionych ma odpowiedni potencjał i szansę niebawem w niej zagrać.

Faworyt numer 2: Niemcy

Także druga europejska potęga przysyła na ME niezwykle mocny skład, choć w pierwotnej wersji był on jeszcze silniejszy, gdyż zawierał Leroya Sane oraz Niklasa Sule. Gwiazdora Manchesteru City i nowego piłkarza Bayernu ostatecznie zabraknie na imprezie, ale i tak Niemcy są drugą siłą.

Liderem zespołu z pewnością będzie Mahmoud Dahoud. Grą pomocnika Borussii Moenchengladbach zachwycają się trenerzy najlepszych zespołów świata. Ostatecznie ten wyrafinowany rozgrywający, któremu piłka klei się do nogi, za to oczy obracają się dokoła głowy, trafi do Borussii Dortmund.

Przed nim zagra Max Meyer. Ten gracz rok temu sądził zapewne, że czerwiec 2017 roku spędzi jeszcze dalej na wschodzie, mianowicie w Rosji, z zespołem Joachima Loewa walczącym o Puchar Konfederacji. Jednak miniony sezon był dla niego nieudany, nie tyle zatrzymał się, ile zgoła cofnął w rozwoju. Ciekawe, czy start w ME U-21 potraktuje jako karę, czy okazję do wskoczenia znów na właściwe tory. Akcje tego niezwykłego duetu rozgrywających będzie wykańczał Serge Gnabry. 11 goli strzelonych dla Werderu i hat-trick w dorosłej reprezentacji w spotkaniu z San Marino robią wrażenie.

Maximilian Arnold to znakomicie wyszkolony ofensywny pomocnik, którego jedyną wadą jest to, że strzela mało goli. Ale z pewnością będzie niczym taran rozbijał obrony rywali. Skuteczność jest z kolei mocno stroną innego Maxa - Philippa, najlepszego strzelca Freiburga. Na środku ataku może też zagrać świetnie wywiązujący się z roli rezerwowego w RB Lipsk Davie Selke.

Obrona znajdzie szefa w osobie Jonathana Taha, ogranego w europejskich pucharach stopera Bayeru Leverkusen. Spory staż ma w Bundeslidze także prawy obrońca bądź pomocnik Mitchell Weiser, natomiast nową twarzą jest Thilo Kehrer, dla którego widzimy miejsce na lewej defensywie. Wiosną ten zawodnik robił prawdziwą furorę w ekipie Schalke.

Do miana gwiazdy imprezy typujemy jednak pomocnika Hoffenheim Nadiema Amiriego. W swej drużynie klubowej był w cieniu starszych zawodników, ale tu jego doskonałe wyszkolenie z pewnością wyjdzie w pełni na jaw.

Co zaskakuje, Niemcy tym razem nie mają w młodzieżówce znanego z ekstraklasy bramkarza. Po wielu bardzo dobrych rocznikach najwyraźniej zdarzył się na tej pozycji słabszy.