Tomasz Skrzypczyński: Katastrofa na każdym kroku (komentarz)

To, co dzieje się w Warszawie, przechodzi ludzkie pojęcie.

Ubiegłorocznymi występami w Lidze Mistrzów Legia Warszawa miała zapewnić sobie pozycję dominatora w kraju na kolejnych kilka sezonów. Zarobienie 20 milionów euro, zwrócenie uwagi Europy remisem z Realem Madryt czy pokonaniem Sportingu, na ławce trener na lata -  na Łazienkowskiej było jak w bajce.

Choć od pamiętnego 3:3 z najlepszą drużyną świata nie minął jeszcze rok, sytuacja mistrza Polski jest katastrofalna, i to na każdym kroku.

Legia Warszawa wydała oświadczenie ws. ataku na zawodników

Hymnu Ligi Mistrzów już nikt tu nie pamięta. Nie ma już Jacka Magiery, nie ma też najlepszych piłkarzy. Ci, którzy zostali, grają beznadziejnie, a z ławki kieruje nimi człowiek, którego doświadczenie z pracy z dorosłymi zawodnikami jest równie mizerne co postawa jego zawodników. Tragedii akt pierwszy.

W niedzielę drużyna Romeo Jozaka została sponiewierana w Poznaniu, grając wprost haniebnie. Piłkarze przeszli obok meczu, a po końcowym gwizdku sponiewierał ich sam trener, przekonując publicznie, że piłka nożna to nie sport dla dziewczynek. Tragedii akt drugi.

ZOBACZ WIDEO Rozmowa WP SportoweFakty: W Legii przerażenie. To co się stało jest skandalem

Jakby tego było mało, po powrocie do Warszawy zespół spotkał się z kolejnym rywalem. Podobnie jak przeciwko Lechowi, piłkarze nie byli przygotowani do walki. Tym razem wielu zawodników miało otrzymać ciosy od ludzi mieniących się kibicami Legii, i to na klubowym parkingu. Trenera oszczędzono. Podobno stał z boku i się przyglądał. Tragedii akt trzeci.

Romeo Jozak pracuje w stolicy zaledwie trzy tygodnie, ale już zdążył strzelić trzy samobóje. Publiczna krytyka piłkarzy, brak reakcji na atak chuliganów, a następnie bagatelizowanie całego zajścia na łamach chorwackich mediów. Krótki przepis na katastrofę.

Chorwat już zwrócił przeciwko sobie szatnię i byłoby nieprawdopodobne, by nagle ją odzyskał. I choć piłkarze nie mają za żadnego trenera umierać, tylko wypełniać obowiązki wynikające z kontraktu, nikt z nich nagle nie zapomni, że gdy otrzymywali ciosy od troglodytów, on stał z boku i się przyglądał.

Graczy Legii też trudno w jakikolwiek sposób bronić. Są na pewno wśród nich tacy, którym na tym klubie zależy i w słowach choćby Arkadiusza Malarza nie można doszukiwać się fałszu. Jak jednak mają wygrywać, skoro kilkadziesiąt minut po przegranym meczu z Jagiellonią jeden z jego kolegów żartuje sobie z zawodnikiem gości i uśmiech nie schodzi z jego twarzy?

Sytuacja jest wręcz dramatyczna. Trener nie ufa piłkarzom, ci nie ufają trenerowi, a nad wszystkimi wisi miecz Damoklesa w postaci ciężkiej ręki chuliganów.

To z pewnością nie jest korporacyjny ład i porządek, o jakim marzy prezes Dariusz Mioduski. Ten nie skomentował jeszcze skandalicznych zajść z niedzielnej nocy, ale już wiadomo, że spodobały się wielu kibicom, co jeszcze pogłębia poczucie zażenowania. Tak wygląda rzeczywistość w największym i najlepszym polskim klubie. Drużyna gra fatalnie, trener nie jest trenerem, piłkarze są bici, a lud się cieszy.

Drużyna z Łazienkowskiej jest skończona, na pewno w obecnym kształcie. W tym składzie i z tym trenerem Legia na pewno nie będzie wygrywać i musi dojść do rewolucji. Jak jednak tego dokonać, skoro wspomniany prezes przekonuje wywiadach że pieniądze zarobione w ostatnich latach zostały w klubie przejedzone?

Słowami śp. Zdzisława Ambroziaka: KA-TA-STRO-FA.