Marek Wawrzynowski: Zamieszki w Brukseli przypominają, skąd wyszliśmy (felieton)

Marek Wawrzynowski 14 Listopada 2017, 12:30

Facebook / Efekt zamieszek wywołanych przez marokańskich imigrantów w Brukseli

Zdjęcia z ostatnich starć marokańskich kibiców z policją w Brukseli przypomniały mi o tym, gdzie jeszcze niedawno byliśmy. I jaką drogę przeszliśmy.

• Horror w Brukseli. Tak Marokańczycy zdewastowali stolicę Belgii

My, zajmujący się sportem, pamiętamy rok 2006. Wtedy kibice Legii Warszawa świętujący mistrzostwo kraju swojej drużyny, starli się na warszawskiej starówce z policją. W ruch poszły kostki brukowe. Kilkadziesiąt osób odniosło obrażenia, w tym ponad 50 policjantów, spośród których 30 trafiło do szpitala. Właściciele ogródków piwnych liczyli straty. Z czasem próbowano umniejszać zniszczenia mówiąc o "zaledwie trzech autobusach ZTM, kilku ogródkach, kilku prywatnych samochodach". A to co innego.

Nie był to oczywiście jednorazowy wybryk. Gdziekolwiek grupa kibiców się nie pojawiała, słyszeliśmy o aresztowaniach, awanturach, starciach. Widok polskiego kibica siedzącego na ziemi, zakutego w kajdanki, to jakaś norma. Mecze aż kipiały agresją. Pojedynczych sytuacji było pełno, mniej i bardziej drastycznych. Środowisko kibiców polskich pewnie więc nie różniło się znacznie od środowiska marokańskich, choć pewnie jedni i drudzy chcieliby wierzyć w swoją wyjątkowość. W Polsce sporo też było winy policji, która nie tylko kompletnie nie radziła sobie z sytuacją, ale też urządzała haniebne prowokacje. Bo takie było zapotrzebowanie.

Przypominam przypadek warszawski, bo był najgłośniejszy i najbardziej absurdalny. Nigdy nie rozumiałem, jak można niszczyć własne miasto.

Ale to już przeszłość. Mam nadzieję.

Ruch kibicowski nieco się ucywilizował. Nawet jeśli zdarzają się historie, jakie widzieliśmy na Legii w poprzednim sezonie (atak grupy chuliganów podczas meczu z Borussią, kopnięcie w głowę kibica, atak na piłkarzy), to jednak nie mówimy już o dzikim tłumie dewastującym wszystko na swojej drodze, jakiejś kibicowskiej szarańczy, tylko o zdarzeniach wywoływanych przez konkretną grupę osób - nowotwór piłkarski, którego bez wsparcia państwa nie da się usunąć.

Patrzę więc na sceny z Brukseli i myślę, z jakąś satysfakcją, że u nas takie rzeczy nie mogłyby się wydarzyć.

Zobacz inne teksty autora