Kamil Grosicki murem za Jerzym Brzęczkiem. Nie wyobraża sobie zmiany selekcjonera

jego korzyść. Wystarczy posłuchać, co na ten temat myślą piłkarze reprezentacji. Oni też są w pewnym sensie nieustannie pod pręgierzem. Nie trzeba być psychologiem, żeby wysnuć wniosek, że ta sytuacja tylko wzmocni więzi w zespole, bo zarówno trenerowi Brzęczkowi, jak i piłkarzom zależy na dobrym wyniku. Osobiście uważam, że w przyszłym roku Boniek, a wraz z nim reszta pesymistów, założy worek pokutny i odbędzie pieszą pielgrzymkę, przerywaną brzuszkami, do pierwszej lepszej knajpy, co by zalać robaka, który ich gryzie odkąd facet z Truskolasów został trenerem polskich piłkarzy." Kamil Grosicki tylko potwierdza moje słowa. Sytuacja Jerzego Brzęczka przypomina w pewnym sensie tą, w jakiej znajdował się trener Kazimierz Górski po objęciu ówczesnej reprezentacji. Droga do sukcesu tamtej drużyny nie była usłana różami. Kilka porażek, niezbyt czytelna taktyka były powodem delikatnej krytyki zarówno trenera jak i zawodników, jednak nikt z władz ówczesnego PZPN nie wtrącał się wtedy w proces budowania reprezentacji w taki obcesowy i kategoryczny sposób jak czyni to Boniek, dziennikarze i kibice. Ponadto nie było wówczas takiego "eksperta" od kopanej, jak niejaki Tomaszewski Jan, co to zna się na wszystkim. Wysłuchałem wczoraj wywiadu jakiego udzielał dwojgu dziennikarzom i doszedłem do wniosku, że facet (Tomaszeski) kompromituje się po całości. Jego koszmarne tłumaczenie o jakichś "dwóch dziewiątkach" ubawiło mnie do łez. Gdzie ten "miszcz" słowa widział w meczu z Izraelem dwie dziewiątki? Kto robił za te dziewiątki? Lewandowski i Krychowiak? Panie miszczu... Taktyka w grach zespołowych niewiele różni się od tej w sportach walki. Jeśli przeciwnik cię pcha, to go pociągnij, jeśli cię ciągnie, to go pchnij. Proste? Proste. Na boisku najskuteczniejsza taktyką jest "zaskoczenie", czyli tworzenie sytuacji, na które przeciwnik nie jest przygotowany. Element zaskoczenia jest uwarunkowany w dużej mierze umiejętnościami technicznymi, szybkością i zgraniem drużyny. Granie sztampowym ustawieniem w dzisiejszej piłce nie przynosi większych korzyści. O tym jakie nieszablonowe rozwiązania stosować w czasie meczu z konkretnym przeciwnikiem omawia trener-selekcjoner przed meczem. Czyż nie tak, miszczu Tomaszewski? Oczami wyobraźni widzę jak po zakończeniu ME miszcz Tomaszeski dołącza się do wspomnianej wyżej pielgrzymki i worze pokutnym drauje do owej pierwszej lepszej knajpy.