Raport SportoweFakty.pl: Polskie talenty giną po wyjeździe

Krystian Bielik lada dzień podpisze kontrakt z Arsenalem Londyn. 17-latek w pół roku przeszedł drogę z juniorów młodszych Lecha Poznań, przez I zespół Legii Warszawa do I drużyny Arsenalu Londyn. W lipcu zdecydował się na opuszczenie Bułgarskiej, gdzie nie wiązano z nim specjalnych nadziei, podczas gdy w Legii od razu włączono go do kadry drużyny Henninga Berga. [ad=rectangle] Dorobek Bielika w Legii to ledwie pięć występów w T-ME i jeden w Lidze Europejskiej, ale Kanonierzy zdecydowali się na niego ze względu na spory potencjał. Angielskie media nazywają go "nowym Patrickiem Vieirą", a sam Arsene Wenger obiecał mu błyskawiczne włączenie do I zespołu Arsenalu.

Choć polscy piłkarze opuszczają T-Mobile Ekstraklasę najszybciej, jak się da, to jednak zagraniczne transfery z udziałem nastoletnich ligowców wciąż są rzadkością. Jak radzili sobie poprzednicy Bielika, którzy mając naście lat i już pewne ligowe doświadczenie, wyjechali do mocniejszych, zachodnich lig?

Zabraknie w tym zestawieniu piłkarzy pokroju Grzegorza Krychowiaka, Wojciecha Szczęsnego czy Piotra Zielińskiego, którzy wyjechali we wczesnym wieku juniorskim bez kontaktu z polską piłką seniorską.

Marek Saganowski

Zaczynamy od prehistorii, bo "Sagan" nastolatkiem był dwie dekady temu, ale mało kto pamięta, a to przecież jeden z większych "wonderkidów" polskiego futbolu III RP. W wieku 18 lat miał za sobą już półtora sezonu gry w polskiej ekstraklasie i zdecydował się na transfer do Feyenoordu Rotterdam, by po pół roku przenieść się do Hamburgera SV. W obu tych klubach poznał smak gry w I drużynach, ale furory nie zrobił i szybko zdecydował się na powrót do kraju. Gdy w 1998 roku świętował z ŁKS-em mistrzostwo Polski, miał na koncie już 56 występów i 23 bramki w T-ME oraz - małe, ale jednak - doświadczenie z Eredivisie i Bundesligi.

Marek Saganowski przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Paweł Dawidowicz

Wychowanek Sokoła Ostróda dokładnie w dzień swoich 19. urodzin, podpisał pięcioletni kontrakt z Benfiką Lizbona. Lechia Gdańsk otrzymała za niego od portugalskiego hegemona ok. 2 mln euro. Młody Polak miał być w kadrze I zespołu, ale okres przygotowawczy do sezonu zaczął z II drużyną i jego status nie uległ zmianie. Co prawda sporadycznie pojawiał się na zajęciach I zespołu, ale debiutu w nim się nie doczekał. Ma też problem z regularną grą w rezerwach - wystąpił w 10 na 22 możliwych spotkań Liga Vitalis.

Paweł Dawidowicz przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Mariusz Stępiński

Wiosną 2012 roku był jednym z objawień mistrzostw Europy U-17, na których reprezentacja Polski prowadzona przez Marcina Dornę zajęła miejsca 3.-4. Młodzian miał już wtedy za sobą debiut w ekstraklasie, ale podstawowym graczem Widzewa stał się w kolejnym sezonie, w którym w 25 meczach zdobył 5 bramek i gdy osiągnął pełnoletność, latem 2013 roku wyfrunął do Norymbergi. [ad=rectangle] W całym sezonie 2013/2014 nie doczekał się debiutu w I zespole. Grał tylko w IV-ligowych rezerwach klubu i to z przeciętnym efektem - 6 bramek w 22 występach. Przestał otrzymywać powołania do młodzieżowej reprezentacji Polski. Po spadku I drużyny z Bundesligi i exodusie zawodników z Norymbergi wydawało się, że może mieć większe szanse na grę, ale nowy sezon też zaczął w rezerwach (jeden występ) i w sierpniu trafił na wypożyczenie do Wisły Kraków.

Mariusz Stępiński przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Seweryn Michalski

Podobnie jak Mariusz Stępiński, latem 2013 roku z Polski wyjechał też Seweryn Michalski. 19-letni wówczas stoper miał za sobą tylko jedną rozegraną rundę na szczeblu T-Mobile Ekstraklasy, po której spadł z GKS-em Bełchatów do I ligi, ale mimo to KV Mechelen zdecydował się na wykupienie go.

Po bezowocnym półroczu w Belgii, podczas którego zagrał tylko 28 minut w jednym spotkaniu, wrócił do Polski, a konkretniej do Jagiellonii Białystok, ale i w Jadze nie potrafi wywalczyć sobie miejsca w składzie. Podlaski klub z niego zrezygnował, a po powrocie do Belgii piłkarz wylądował w rezerwach Mechelen. W listopadzie rozwiązał kontrakt i wrócił do punktu wyjścia, czyli do macierzystego Bełchatowa.

Seweryn Michalski przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Arkadiusz Milik

Akurat wychowankowi Rozwoju Katowice wyjazd za granicę wyszedł na dobre, ale pierwsze półtora roku na obczyźnie nie było usłane różami. W styczniu 2013 roku, po rozegraniu trzech rund w barwach Górnika Zabrze pod wodzą Adama Nawałki sięgnął po niego Bayer Leverkusen, czyli czołowy klub Bundesligi. [ad=rectangle] 19-letniemu Milikowi trudno było wygrać rywalizację z najlepszym wówczas strzelcem niemieckiej ekstraklasy Stefanem Kiesslingiem i sezon 2013/2014 spędził na wypożyczeniu do FC Augsburg. Nie grał tam regularnie, ale postęp w jego grze było widać gołym okiem, gdy przyjeżdżał na mecze młodzieżowej reprezentacji Polski. W eliminacjach MME 2015 zdobył 9 bramek w 6 występach, co dało mu tytuł króla strzelców rozgrywek.

To wystarczyło, by zainteresował się nim Ajax Amsterdam. Mistrzowie Holandii wypożyczyli go z Aptekarzy, zapewniając sobie prawo do pierwokupu Polaka i wszystko wskazuje na to, że skorzystają z tej opcji, bowiem Milik w rundzie jesiennej był ich najlepszym strzelcem (17 bramek w 19 występach + siedem asyst), a do tego jest podstawowym graczem drużyny narodowej, która jest jedną z rewelacji el. Euro 2016.

Arkadiusz Milik przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Wojciech Pawłowski

Gdy w wieku 18 lat zadebiutował w ekstraklasie, wydawało się, że ma zadatki na "solić golkipera", ale od przenosin do Udinese Calcio, do których doszło przed sezonem 2012/2013, sprawdza tylko wygodę ławek rezerwowych. Tak było w Udinese, później w II-ligowej Latinie Calcio i w Śląsku Wrocław, w którym najpierw przegrał rywalizację z Marianem Kelemenem, a potem z Mariuszem Pawełkiem. W 2,5 roku zaliczył tylko trzy ligowe występy.

Wojciech Pawłowskiprzed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Bartosz Białkowski

"Bartman" nie miał tak udanego wejścia do ekstraklasy jak Pawłowski, który w siedmiu na 16 meczach nie puścił ani jednego gola: w każdym z siedmiu swoich występów w najwyższej klasie rozgrywkowej wyjmował piłkę z siatki.

Po sezonie 2004/2005 - w wieku 18 lat - zdecydował się jednak na wyjazd na Wyspy Brytyjskie. W latach 2006-2012 był zawodnikiem Southampton FC, z którym lawirował między II a III ligą. W barwach Świętych przez sześć lat zagrał tylko siedem razy.   Dopiero przenosiny do III-ligowego Notts County, do których doszło latem 2012 roku, czyli w siedem lat po wyjeździe z Polski, nadały tempa jego karierze. W minionym sezonie Polak był jednym z ojców sukcesu, jakim dla Srok było pozostanie na III szczeblu rozgrywek, a latem przeniósł się do występującego ligę wyżej Ipswich Town, z którym na poważnie włączył się do walki o awans do Premier League.

Bartosz Białkowski przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Marcin Siedlarz

Wychowanek krakowskiego Hutnika był jednym z bardziej utalentowanych graczy w swoim roczniku w Polsce. W ekstraklasie zadebiutował już jako 17-latek i od razu był podstawowym graczem Górnika. W przerwie zimowej sezonu 2005/2006 przeniósł się jednak na zaplecze ekstraklasy do Widzewa Łódź, w którym nie mógł się odnaleźć, a latem 2006 roku dość niespodziewanie wylądował we włoskiej Sienie.

Jego przygoda z Serie A trwała sezon i ograniczyła się do oglądania spotkań kolegów z perspektywy trybun. Po powrocie do Polski Siedlarz w ekstraklasie już nie zagrał - błąkał się między I a II ligą, z tym, że na zapleczu ekstraklasy nie potrafił przebić się do składu GKS-u Katowice i Floty Świnoujście. Teraz występuje w III-ligowej Garbarni.

Marcin Siedlarz przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe:

Kamil Król

Rosły, ale mało skuteczny napastnik, to kolega Białkowskiego i Siedlarza z Górnika Zabrze. Podobnie jak ten drugi, wyjechał do Włoch po sezonie 2005/2006 i zakotwiczył w II-ligowej Brescii. Na zapleczu Serie A zagrał trzy razy i wrócił do Polski śladem Siedlarza, czyli do I- i II-ligowych klubów. W 2010 roku wyruszył na podbój Grecji B, gdzie gra do dzisiaj.

[b]Kamil Król przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe[/b]:

Kamil Oziemczuk

Po dobrym wejściu do ekstraklasy w wieku nastu lat wyjechał do AJ Auxerre, ale dwa lata spędzone we Francji nie były udane. Bez debiutu w I drużynie wrócił w rodzinne strony, ale nawet nie do ekstraklasy. Grał w I lidze w barwach Motoru Lublin i Górniku Łęczna, by potem przenieść się do III-ligowych Orląt Radzyń Podlaski, a teraz gra na tym samym szczeblu w Avii Świdnik.

- Trenowałem przy przy pierwszym zespole i dużo pracowałem. Podpatrywałem ich treningi i starałem się trzymać ten sam poziom. Zdarzyła się jednak fatalna w skutkach kontuzja Zerwałem wiązadła krzyżowe. Najgorsze było to, że zaprowadzono mnie do jakiegoś rzeźnika, bo lekarzem tego pana nigdy nie nazwę. Źle wykonał cały zabieg. Wyobraź sobie sytuację jak w czeskim filmie: po miesiącu rehabilitacji dowiadujesz się, że tak naprawdę nie miałeś zoperowanego wiązadła, a zdrową nogę! Dla mnie to był totalny szok. Musieli powtórzyć zabieg, który nie dawał mi szansy na szybki powrót do zdrowia nie mówiąc już o grze. Ten pseudodoktor zaprzepaścił moją szansę na dołączenie do pierwszego zespołu i pozostanie w klubie - opowiadał Oziemczuk na łamach SportoweFakty.pl w lipcu minionego roku.

Kamil Oziemczuk przed wyjazdem z T-ME i po wyjeździe: