Ekstraklasa: Czekają przy karuzeli - trenerzy do wzięcia

Franciszek Smuda  poza Ekstraklasą od: marca 2015

Z czynnych jeszcze szkoleniowców "Franz" może pochwalić się najdłuższym stażem w polskiej Ekstraklasie. Smuda zadebiutował na ławce trenerskiej w najwyższej klasie rozgrywkowej jako opiekun Stali Mielec w meczu 15. kolejki sezonu 1993/1994 z Polonią Warszawa (1:1).   Ma na koncie trzy mistrzostwa Polski - dwa z Widzewem Łódź (1996 i 1997) i jedno z Wisłą Kraków (1999). Ma też trzy inne medale MP: srebrny z Widzewem (1995) oraz brązowe z Zagłębiem Lubin (2006) i Lechem Poznań (2009). Do tego z Kolejorzem w sezonie 2008/2009 wygrał Puchar Polski, a z Widzewem i Wisłą zdobył też Superpuchar - kolejno w 1996 i 2001 roku. Ponadto jest ostatnim szkoleniowcem, który wprowadził polski zespół do fazy grupowej Ligi Mistrzów - Widzew w sezonie 1996/1997.

Smuda pracował w siedmiu klubach polskiej ekstraklasy, ale podejmował w nich pracę w sumie 13-krotnie. Po Stali pracował w Widzewie Łódź (w sumie cztery razy), Wiśle Kraków (trzy razy), Zagłębiu Lubin (dwukrotnie), Legii Warszawa, Odrze Wodzisław Śląski i Lechu Poznań. Ma na koncie też epizod w II-ligowej Piotrcovii Piotrków Trybunalski, a w 2004 roku trenował cypryjską Omonię Nikozja. W latach 2009-2012 był selekcjonerem reprezentacji Polski. Od stycznia do maja 2013 prowadził niemiecki SSV Jahn Ratyzbona. Najdłużej jednorazowo prowadził Widzew - jego pierwsza kadencja w łódzkim klubie pierwszego trwała 1129 dni.

Ostatnim jego przystankiem w karierze było Reymonta 22. Były selekcjoner reprezentacji Polski pracował w Wiśle od czerwca 2013 do marca 2015 roku. Prowadził Wisłę w sumie w 60 ligowych meczach (23-17-20). Krakowianie zdobyli w nich 86 punktów i był to szósty wynik w Ekstraklasie w branym pod uwagę okresie.

Smuda stracił posadę ze względu na fatalny start rundy wiosennej minionego sezonu, ale żaden z jego następców nie zbliżył się do wyniku, jaki wykręcił "Franz" podczas swojej trzeciej kadencji przy Reymonta 22. Teraz Bogusław Cupiał chciał powierzyć zespół Smudzie jeszcze raz, ale weto postawili kibice i doświadczony szkoleniowiec nie zdecydował się na trzeci powrót do Wisły.

Franciszek Smuda w Ekstraklasie:

Paweł Janas  poza Ekstraklasą od: czerwca 2012

Drugi były selekcjoner reprezentacji i drugi trenerski mistrz Polski, który czeka przy karuzeli na powrót do elity. Były reprezentant Polski wypłynął na szerokie wody, gdy w styczniu 1994 roku przejął po Januszu Wójciku Legię Warszawa, którą w sezonach 1993/1994 i 1994/1995 poprowadził do dubletów, a z którą w 1994 roku zgarnął też Superpuchar Polski. W sezonie 1995/1996 z kolei zaszedł z Wojskowymi aż do ćwierćfinału Ligi Mistrzów.

Z Legią rozstał się w czerwcu 1996 roku, by objąć młodzieżową reprezentację Polski, którą prowadził do 1999 roku. Po odejściu z selekcjonerskiego stanowiska został wiceprezesem Amiki Wronki, w której w maju 2001 roku na osiem kolejek przed końcem sezonu zastąpił Stefana Majewskiego. W grudniu 2002 roku został selekcjonerem reprezentacji Polski, z którą awansował na MŚ 2006.

Następnym przystankiem w jego karierze była Korona Kielce, w której pełnił rolę dyrektora sportowego. Potem krótko prowadził GKS Bełchatów, a w sezonie 2009/2010 wywalczył z Widzewem Łódź awans do Ekstraklasy, ale nie poprowadził czterokrotnych mistrzów Polski w elicie. We wrześniu 2010 roku został wiceprezesem Polonii Warszawa, by po kilku dniach zastąpić Jose Marię Bakero na ławce trenerskiej. W styczniu 2011 roku został zwolniony z Czarnych Koszul, a przed sezonem 2011/2012 objął GKS Bełchatów, z którego odszedł jeszcze w sierpniu 2011 roku.

Ostatnim klubem, który prowadził w Ekstraklasie, była w rundzie wiosennej sezonu 2011/2012 Lechia Gdańsk. Ostatnio bez sukcesów pracował w I-ligowej Drutex Bytovii Bytów.

Paweł Janas w Ekstraklasie:

Maciej Skorża  poza Ekstraklasą od: października 2015

44-latek jest najbardziej utytułowanym polskim trenerem w historii. Ma w dorobku trzy mistrzostwa Polski, trzy Puchary Polski, Puchar Ekstraklasy oraz Superpuchar Polski. Po laury sięgał z Groclinem Dyskobolią Grodzisk Wielkopolski, Wisłą Kraków, Legią Warszawa i Lechem Poznań, w którym pracował od września 2014 do października 2015 roku.

W sezonie 2014/2015 sięgnął z Kolejorzem po mistrzostwo Polski, a kolejną kampanię zaczął od triumfu w Superpucharze Polski i awansu do fazy grupowej Ligi Europy, ale Lechowi nie wyszła gra na wielu frontach i gdy po 11. kolejce mistrzowie Polski zamykali ligową tabelę, mając na koncie zaledwie pięć punktów, Skorża został zwolniony. Czarę goryczy przelała wyjazdowa porażka 2:5 z Cracovią.

Lech był pierwszym klubem w karierze szkoleniowej Skorży, z którym ten wylądował w strefie spadkowej.

Maciej Skorża w Ekstraklasie:

Dariusz Wdowczyk  poza Ekstraklasą od: października 2014

Czwarty w tym zestawieniu trener, który może się pochwalić mistrzowskim medalem, a nawet dwoma - zdobył je z Polonią Warszawa (2000) i Legią Warszawa (2006). Pracę szkoleniową zaczął u boku Jerzego Engela przy Konwiktorskiej i od razu sięgnął po tytuł.

Później był słaby epizod w Płocku i bardzo dobry czas w Widzewie Łódź. Bardzo dobry, bo targani problemami łodzianie spokojnie utrzymali się w ekstraklasie. Jesienią 2002 roku związał się z Koroną Kielce i umoczył się w korupcji, co później zahamowało jego karierę trenerską. Nim jednak nadeszła dyskwalifikacja, z Legią zdobył mistrzostwo Polski, a średnia 2,02 pkt/mecz robi wrażenie.

W 2009 roku został zdyskwalifikowany przez PZPN, a na ławkę trenerską wrócił dopiero w marcu 2013 roku, przejmując Pogoń Szczecin. Wykręcił z Portowcami całkiem przyzwoity wynik, bo najpierw utrzymał ich w ekstraklasie, choć po pracy Artura Skowronka to wcale nie było takie pewne, a w sezonie 2013/2014 zajął z nimi 7. miejsce. W październiku 2014 roku po słabym wejściu w rundę jesienną w Szczecinie zastąpił go Jan Kocian.

Dariusz Wdowczyk w Ekstraklasie:

Wojciech Stawowy  poza Ekstraklasą od: maja 2014

Krakowianin zaistniał w Ekstraklasie, gdy w sezonie 2003/2004 wprowadził Cracovię do Ekstraklasy po 20 latach nieobecności. Pasy, które jeszcze w 2002 roku występowały na trzecim poziomie rozgrywkowym, były jedną z rewelacji kampanii 2004/2005, którą ukończyły na 5. miejscu, awans do Pucharu UEFA tracąc dopiero w ostatniej serii spotkań. W kolejnym sezonie Cracovia spisywała się równie dobrze, ale w lutym 2006 roku Stawowy podał się do dymisji, a kierował nim konflikt z władzami krakowskiego klubu. "Wąs" odszedł z Pasów miesiąc po złożeniu podpisu pod 10-letnim kontraktem. Od lipca 2004 do grudnia 2005 roku Cracovia wykręciła czwarty wynik w Ekstraklasie, ustępując tylko Wiśle Kraków, Legii Warszawa i Groclinowi Dyskobolii Grodzisk Wielkopolski.

Cztery miesiące po opuszczeniu Pasów Stawowy objął Arkę Gdynia, z którą w sezonie 2006/2007 zajął 11. miejsce w Ekstraklasie, ale klub został zdegradowany do II ligi za stare grzechy korupcyjne. Stawowy został w Gdynii, ale został zwolniony przed końcem sezonu 2007/2008.

Potem prowadził na zapleczu Ekstraklasy Górnika Łęczna i GKS Katowice, a latem 2012 roku przejął Cracovię, która w sezonie 2011/2012 spadła z Ekstraklasy i po raz drugi w historii wprowadził Pasy na salony. Z Kałuży 1 pożegnał się w maju 2014 roku, a w minionym sezonie jesienią prowadził Miedź Legnica, a wiosną Widzew Łódź. Tego drugiego klubu nie udało mu się uratować przed spadkiem z I ligi.

Wojciech Stawowy w Ekstraklasie:

Kazimierz Moskal  poza Ekstraklasą od: listopada 2015

Były reprezentant Polski w Ekstraklasie pracował jedynie w Wiśle Kraków, ale prowadził Białą Gwiazdę aż trzykrotnie. Pierwszą szansę otrzymał w kwietniu 2007 roku, ale wówczas pracował tylko do końca sezonu 2006/2007. Drugi raz zatrudniony został w listopadzie 2011 roku, ale na stanowisku wytrwał tylko do marca 2012 roku, choć w międzyczasie w cudownych okolicznościach awansował z Wisłą do 1/16 finału Ligi Europy.

W dwóch pierwszych przypadkach Moskal przejmował zespół po szkoleniowcach, których był asystentem, a w marcu 2015 roku wrócił na Reymonta 22 jako człowiek z zewnątrz, bogatszy o doświadczenie z pracy w Termalice Bruk-Bet Nieciecza i GKS-ie Katowice.

Gdy w marcu objął Białą Gwiazdę, zespół był w głębokim kryzysie, ale Moskal szybko wyszedł z nim na prostą. Ogólny bilans jego III kadencji przy Reymonta 22 jest jednak bardzo słaby - to trzeci wynik najgorszy w "erze Tele-Foniki". Drugi najgorszy bilans ma sam Moskal, a najsłabszym trenerem Wisły w "erze Cupiała" jest Tadeusz Pawłowski (0,33).

Moskal stracił pracę po porażce w 191. derbach Krakowa. 49-latek na własnej skórze przekonał się, że Bogusław Cupiał nie wybacza wpadek w prestiżowych meczach przed własną publicznością.

Ostatnio był wymieniany jako kandydat do zastąpienia Leszka Ojrzyńskiego w Górniku Zabrze, ale 14-krotnych mistrzów Polski przejął ostatecznie Jan Żurek.

Kazimierz Moskal w Ekstraklasie:

Mariusz Rumak  poza Ekstraklasą od: czerwca 2015

Najmłodszy w tym zestawieniu, ale choć ma dopiero 39 lat, usiadł na ławce trenerskiej w meczach Ekstraklasy już 112 razy. Gdy miał niespełna 35 lat, przejął mającego mistrzowskie aspiracje Lecha Poznań po Jose Marii Bakero, którego był asystentem.

Można psioczyć na to, że jego Kolejorz grał bezstylowo, ale jednak Lech w okresie jego pracy był słabszy tylko i wyłącznie od Legii Warszawa, tworząc z Wojskowymi ligowy duopol. Rumak stracił pracę w Poznaniu nie ze względu na grę w lidze, a przez kompromitujące wpadki w rozgrywkach UEFA. W żadnej z trzech prób za jego kadencji Lechowi nie udało się awansować do fazy grupowej Ligi Europy. Ekipa z Bułgarskiej 17 odpadała kolejno ze szwedzkim AIK-iem Solna, litewskim Żalgirisem Wilno i islandzkim i Stjarnan FC.

Z Lecha został zwolniony 12 sierpnia 2014 roku, a już niespełna trzy tygodnie później był trenerem Zawiszy Bydgoszcz. Nie udało mu się utrzymać niebiesko-czarnych w Ekstraklasie, ale zadecydował o tym fatalny start sezonu pod wodzą Jorge'a Paixao, kiedy Zawisza zdobył jedynie trzy punkty w siedmiu meczach. Za kadencji Rumaka bydgoszczanie wykręcili 10. wynik w lidze, ale to nie wystarczyło do utrzymania.

Po spadku z Ekstraklasy pozostał w Zawiszy, ale na początku września 2015 roku opuścił bydgoski klub za porozumieniem stron.

Mariusz Rumak w Ekstraklasie:

Tomasz Hajto  poza Ekstraklasą od: czerwca 2013

Jego doświadczenie w Ekstraklasie to półtoraroczna praca z Jagiellonią Białystok, której pod jego wodzą nie groził spadek z ligi, ale też "nie groziła" walka o europejskie puchary. Latem 2013 roku władze Jagi zamieniły "Gianniego" na Piotra Stokowca, który z mocniejszym składem osiągnął dokładnie takie same wyniki jak swój poprzednik i dopiero Michał Probierz spełnił oczekiwania działaczy.

Były reprezentant Polski był na bezrobociu półtora roku, a przed rundą wiosenną minionego sezonu przejął I-ligowy GKS Tychy. Niestety nie udało mu się utrzymać tyszan na zapleczu Ekstraklasy. Czy po takim wyniku zaufa mu któryś z klubów elity?

Tomasz Hajto w Ekstraklasie:

Zobacz wideo: Tomasz Jodłowiec: Musieliśmy zmazać plamę po meczu z Termaliką

{"id":"","title":"","signature":""}

Źródło: TVP S.A.