Trudna misja Antonio Conte - tylko jeden z dziewięciu jego poprzedników nie był z Chelsea zwalniany!

[tag=2516]

Claudio Ranieri[/tag] (wrzesień 2000 - maj 2004)

Włoch zaczął swoją pracę przed wejściem do klubu Romana Abramowicza. Początki miał trudne, ale w sezonie 2002/2003 wywalczył 4. miejsce i awans do Ligi Mistrzów, dzięki czemu rosyjski miliarder od początku swoich inwestycji mógł się cieszyć występami w pucharach. Ranieri zachował stanowisko jeszcze na rok, a później musiał odejść, mimo że w edycji 2003/2004 wywalczył wicemistrzostwo Anglii i półfinał Ligi Mistrzów.

Jose Mourinho (czerwiec 2004 - wrzesień 2007)

Pierwsza kadencja "The Special One" to pasmo sukcesów, choć tylko na arenie krajowej. Portugalczyk dał Chelsea dwa mistrzostwa Anglii (2005, 2006), dwukrotnie wygrał Puchar Ligi Angielskiej (2005, 2007), dorzucił do tego także jeden triumf w Superpucharze Anglii (2005) i Pucharze Anglii (2007).

Dlaczego więc stracił pracę? Nie poprawił wyniku poprzednika w Lidze Mistrzów. Dwa razy wprawdzie zagrał w półfinale (dwukrotnie londyńczycy ulegali tam Liverpoolowi), a odejść musiał we wrześniu 2007 roku - po remisie u siebie w fazie grupowej z Rosenborgiem Trondheim.

Avram Grant (październik 2007 - maj 2008)

Schedę po Mourinho przejął dość niespodziewanie Avram Grant i udało mu się osiągnąć całkiem dobre wyniki. Sezon 2007/2008 Chelsea zakończyła na 2. miejscu w Premier League, zaś w Lidze Mistrzów dotarła do finału, gdzie dopiero po rzutach karnych uległa Manchesterowi United. Mourinho nigdy później, ani wcześniej tak wysoko z Chelsea w pucharach nie dotarł. Grant jednak i tak nie zachował posady.

Luiz Felipe Scolari (lipiec 2008 - luty 2009)

Gdyby Roman Abramowicz wiedział jaką klapą okaże się zatrudnienie Luiza Felipe Scolariego, niewykluczone, że zatrzymałby na stanowisku Granta. Były selekcjoner reprezentacji Portugalii dobrze wszedł w sezon, ale w połowie listopada 2008 roku The Blues zaczęli mieć problemy i po bezbramkowym remisie u siebie z Hull City brazylijski szkoleniowiec został zdymisjonowany.

Guus Hiddink (luty 2009 - maj 2009)

To od początku była tylko zmiana tymczasowa, bowiem Guus Hiddink równolegle pełnił funkcję selekcjonera reprezentacji Rosji. Na Stamford Bridge wyniki miał znakomite. Wywalczył z klubem Puchar Anglii, w Premier League zanotował jedenaście zwycięstw, jeden remis i tylko jedną porażkę, zaś w Lidze Mistrzów dotarł z drużyną do półfinału, gdzie uległ dopiero Barcelonie - po rewanżu, który do dziś jest wspominany jako ten, w którym londyńczyków straszliwie skrzywdzono. Mimo świetnych statystyk, Chelsea nie miała szans zatrzymać Holendra i w maju 2009 jego misja dobiegła końca.

Carlo Ancelotti (czerwiec 2009 - maj 2011)

Włoch był jednym z najlepszych trenerów Chelsea w erze Romana Abramowicza i w sezonie 2009/2010 (jako jedyny w najnowszej historii poza Jose Mourinho) zapewnił jej mistrzostwo Anglii. To nie koniec, The Blues strzelili rekordowe 103 bramki w rozgrywkach, dorzucili też Puchar Anglii. Później jednak Ancelottiemu nie szło już tak fantastycznie (zabrakło choćby sukcesu w Lidze Mistrzów, gdzie londyńczyków wyeliminował Inter Mediolan Mourinho) i w maju 2011 roku nastąpiła kolejna zmiana na ławce.

Andre Villas-Boas (czerwiec 2012 - marzec 2013)

Zatrudnienie Portugalczyka okazało się totalnym niewypałem. Chelsea nie błyszczała ani w lidze, ani w pucharach, szkoleniowiec nie najlepiej też dogadywał się ze starszymi zawodnikami. Efekty były mizerne i po marcowej porażce z West Bromwich Albion (0:1) Villas-Boas stracił pracę. Tego co wydarzyło się później nie spodziewał się jednak nikt!

Roberto Di Matteo (marzec 2012 - listopad 2012)

Di Matteo był asystentem Villasa-Boasa i to jemu awaryjnie powierzono zespół. Włoch dokonał rzeczy niebywałej - w 1/8 finału Ligi Mistrzów jego zespół odrobił straty z pierwszego pojedynku z Napoli i po dogrywce (4:1) awansował dalej. Później ograł jeszcze Benfikę, Barcelonę, zaś w finale pokonał po rzutach karnych w Monachium Bayern. To pierwszy, historyczny triumf The Blues w Champions League i sukces, którego nie spodziewał się absolutnie nikt - zwłaszcza biorąc pod uwagę, z jakimi problemami londyńczycy borykali się wcześniej.

Di Matteo miał pracować w Londynie tylko do końca sezonu, ale wobec spektakularnego triumfu w LM, dostał nową umowę. Edycję 2012/2013 Chelsea pod jego wodzą zaczęła świetnie, problemy pojawiły się jednak po pechowej porażce w Premier League z Manchesterem United. Londyńczykom kiepsko szło też w Lidze Mistrzów i po przegranej 0:3 z Juventusem Włoch został zwolniony.

Rafael Benitez (listopad 2012 - maj 2013)

Następcą Di Matteo został Rafael Benitez, który od początku miał na Stamford Bridge pod górkę. Niespecjalnie akceptowały go trybuny, niezbyt dobrze układała się też jego współpraca ze starszymi zawodnikami. Mimo to Hiszpan wypełnił swoją misję bardzo dobrze. Zapewnił Chelsea udział w Lidze Mistrzów w kolejnym sezonie, wywalczył z nią także triumf w Lidze Europy. W Londynie nie mógł kontynuować pracy, ale wyrobił sobie na tyle pozytywną opinię, ze zgłosiło się po niego SSC Napoli.

Jose Mourinho (czerwiec 2013 - grudzień 2015)

Na ten powrót wielu czekało w Londynie z wielkimi nadziejami. Druga kadencja Portugalczyka zaczęła się bez trofeum, ale sezon 2013/2014 i tak nie był zły, bo Chelsea zajęła 3. miejsce w Premier League i dotarła do półfinału Ligi Mistrzów. Rok później natomiast świętowała już mistrzostwo Anglii i Puchar Ligi Angielskiej, choć kompletnie nie poszło jej Champions League, gdzie w 1/8 finału musiała uznać wyższość Paris Saint-Germain.

To niepowodzenie było jednak niczym przy skali zapaści, jaką przeżywała Chelsea w sezonie 2015/2016. Koszmarny początek i miejsce blisko strefy spadkowej to już było za wiele i w grudniu ubiegłego roku - choć z żalem i wbrew opinii części kibiców - Chelsea pożegnała Mourinho.

Guus Hiddink (grudzień 2015 - maj 2016)

Po drugiej kadencji "The Special One" nadszedł czas na drugą kadencję Guusa Hiddinka. To znów będzie kandydatura tylko tymczasowa, bo już teraz wiadomo, że Holender latem opuści stanowisko. Podobnie jak w 2009 roku, pozostawi jednak po sobie niezłe wrażenie. Chelsea pod jego wodzą wyszła z największego kryzysu i choć nie osiągnie żadnego znaczącego sukcesu, to latem Antonio Conte przejmie drużynę przynajmniej w pewnym stopniu odrodzoną, a nie będącą w całkowitym rozkładzie, jaki miał miejsce jeszcze w grudniu.

Antonio Conte (czerwiec 2016 - ?)

Włoch będzie dziesiątym menedżerem w erze Romana Abramowicza, ale musi mieć świadomość jak gorącą posadę obejmuje. Rosyjski miliarder dokonywał zmian na ławce już jedenastokrotnie i tylko Hiddink po pierwszej kadencji nie odchodził jako trener niechciany. We wszystkich pozostałych przypadkach współpraca była kończona z woli klubu.