Grzegorz Tkaczyk dla SportoweFakty.pl: Mamy jeszcze rezerwy

gorzej niż nakazywałby posiadany skład zawodniczy". Okrągłe zdania mnie nie zwiodą. Nie mam żalu o takie gadanie do Grześka, bo przecież nie będzie krytykował chłopaków z reprezentacji, ale niesmak mam. Z powodu poprowadzenia w tym meczu (a także wcześniejszych) naszej drużyny. Dotychczas nie krytykowałem Bieglera. Po kolejnych słabych występach mówiłem sobie: trzeba dać mu czas rozpoznać naszą ligę, wybrać wykonawców i ich wdrożyć do konkretnych zadań, do walki o konkretne cele. Powtarzałem sobie: spokojnie, może ten facet ma pomysł, może jest "rekinem", dam mu kredyt zaufania. Po dwu ostatnich meczach ten mój kredyt absolutnie się skończył. Podobno Niemiec pierwszy nasz mecz przeciwko swoim rodakom o katarski awans traktował jako najważniejszy mecz naszej kadry w tym roku. Kto oglądał, wie jaki ten mecz był. Zero, powtarzam - zero pomysłu na zawiązanie ataku pozycyjnego: zero reakcji na wysuniętą obronę rywala, zero pomysłu na agresywne niemieckie ustawienie 6 : 0 z wysuwającymi się co jakiś czas bocznymi obrońcami (którą to ponoć obronę Biegler rozpracował do perfekcji. Tak głosił. Uśmiać się tylko można). Naprawdę nie mam żalu do naszych zawodników. Powiem więcej: gdyby nie indywidualne zdolności kilku chłopaków, bylibyśmy świadkami wielkiego blamażu u siebie w domu z przeciętną drużyną. I to każdego: Wiśniewskiego, Jureckich, Jurkiewicza, a nawet skrzydłowych. Gdyby nie ich wola walki, nieustępliwość i zadziorność, byłby pogrom. Mimo, że Niemcy grali w tym meczu dużo gorzej niż nas przyzwyczaili, wygraliśmy dużym fuksem tylko jedną bramką. Nie lubię porównań, ale nie wyobrażam sobie, by po takim meczu jak ten w Gdańsku, Bogdan Wenta będąc trenerem kadry, zasnął spokojnie. Wiele można o nim złego i dobrego powiedzieć, ale nie to, że prowadząc reprezentację Polski umiał przegrywać. A obawiam się, że po drugim, rozgrywanym w Płocku, meczu z Hiszpanią prawdopodobnie dopuściłby się kilku morderstw na zawodnikach. A co mówi Biegler? Że jest zadowolony z pojedynku z Hiszpanami, bo sporo w tym meczu zobaczył i zyskał odpowiedzi na wiele pytań. Przepraszam bardzo, ale odpowiedzi na pytanie, kogo wystawić do składu w meczu z konkretnym przeciwnikiem (w tym wypadku Niemcami), a kogo pominąć, można uzyskać pod warunkiem, że ma się ustaloną jakąś taktykę na przeciwników, do której to taktyki dobiera się konkretnych jej wykonawców. Ja ani w pierwszym meczu z Hiszpanią, ani w meczu z Niemcami, ani w płockim meczu z Hiszpanami, żadnej taktyki w ofensywie nie widziałem. Naprawdę żadnej. I szkoda mi tylko płockich kibiców, że musieli na to patrzeć. Powinno im się oddać za bilety. Wie ktoś po co, w jakim celu zorganizowano ten mecz z Hiszpanami? Ja kompletnie nie mam pojęcia. Przygotowanie taktyki na Niemców? Nie zauważyłem żadnej taktyki, a nawet próby jej zorganizowania. Mecz miał być promocją piłki ręcznej w kraju? Jeśli tak, gratuluję. Był najbardziej dotkliwą anty promocją, największą jako można sobie wyobrazić. Bo na poziomie reprezentacyjnym. Z wakacyjnie nastrojonymi do meczu i wakacyjnie w nim grającymi Hiszpanami graliśmy jak małe dzieci. Jeśli byłbym osobą nie znającą się na handballu i nie oglądającą tego sportu na co dzień, po przypadkowym obejrzeniu tego meczu w telewizji, dałbym sobie spokój chyba na zawsze. Pytanie: co dalej? Jak już mówiłem, na dzień dobry dałem Bieglerowi duży kredyt zaufania, ale jest on już u mnie na wyczerpaniu, bo minęło okropnie dużo czasu, a postępów w grze ofensywnej nie ma żadnych. A nawet, z każdym miesiącem, fatalnie się uwsteczniamy. Jeśli Niemcy odwalą nas w sobotę w Magdeburgu z katarskiej przygody, natychmiast poszukałbym na miejscu ZPRP innego człowieka. Czas będzie na to jedyny, bo później (mając na uwadze nadchodzącą wielką imprezę w Polsce na którą wszyscy bardzo liczymy) będzie już po prostu za późno. Szaleńcze, emocjonalne podskoki Niemca przy linii bocznej (szczere czy udawane), zaangażowanie (szczere czy udawane), rady i wskazówki (niezwykle "cenne i precyzyjne": szybko wracajcie, brońcie agresywnie, odcinajcie kołowego) to dla mnie za mało. Biegler mnie rozczarował.