Polscy juniorzy jadą na mistrzostwa świata! Zastąpią Wenezuelę

jest. Nie zgadzam się z przedmówcami, że tam pojadą na wycieczkę. Wobec takich rywali jak Argentyna, Korea, czy Portugalia, Polacy wcale nie są bez szans na wyjście z grupy. Sprawy szkolenia nie mają się w Polsce już tak źle, jak kilka lat temu, a do tego nieprawdą jest rozpowszechniana ciągle na forum informacja o braku systemowego szkolenia w naszym kraju. Około połowę superligowych drużyn prowadzą trenerzy nowego pokolenia, zawodnicy z kadry Wenty, czy nawet jeszcze młodsi. Nawet jak nie ma wyników w reprezentacjach młodzieżowych, to zawodnicy stamtąd na przestrzeni kilku ostatnich lat coraz częściej odnajdują się w najwyższej klasie rozgrywkowej. Prócz od lat funkcjonującego SMS-u ZPRP w Gdańsku dla mężczyzn i w Płocku dla kobiet powstają kolejne szkoły o takiej randze, które już prowadzą nabór(w Kielcach i Lubinie). Sieć Ośrodków Szkolenia Piłki Ręcznej pomaga w jakiś sposób rozpoczynać to poważne szkolenie u nastolatków, związek wprowadza też program dla szkół podstawowych. Przymus zgłoszenia szerokiej kadry(20 zawodników) w Superlidze oznacza w praktyce miejsca w kadrze dla młodych ludzi. Nie zawsze nadających się do grania na tym poziomie, ale przynajmniej trenujący z seniorską drużyną. Wspominałem nieraz, że bardzo podobają mi się francuskie centre de formation. W polskiej lidze może wkrótce być coś podobnego, jeśli kluby właściwie podejdą do nakazu posiadania szerokiej kadry, a nie tylko zgłoszą juniorów do ligi, by potem trzymać ich w juniorskich grupach i rozgrywkach, co niczemu nie służy. A trenerzy? Rzekomo nie rozwijający się, nie mający podejścia? Na pewno tacy są i będą, bo praca z dziećmi i nastolatkami jest wbrew pozorom znacznie trudniejsza, niż z dorosłymi, czy nawet juniorami. Przypomina mi się seria felietonów trenera zdecydowanie tego starszego pokolenia - Jerzego Cieplińskiego - publikowana 3 lata temu na łamach Sportowych Faktów. Jej pierwszy odcinek: https://sportowefakty.wp.pl/pilka-reczna/441387/okiem-trenera-1-pariasi-handballu traktuje właśnie o pracy trenera z najniższymi grupami wiekowymi. Czy dziś przy zorganizowanej strukturze ośrodków, często współpracujących, ale niekoniecznie ściśle, z lokalnym klubem(lub wieloma) praca trenera grup młodzieżowych i niższych nadal jest taka niewdzięczna? Chyba już nie tak.

Teltelwskim daje choć promyk nadziei na dobry warsztat, wśród polskich trenerów. Wenta poszedł w politykę. Reszta ... zasłona milczenia..