WGP: W siatkówce piękne są tylko chwile - statystyki Polek po meczu z Portoryko

to, co widziałem w secie 1, 3 i 4, było żenującym obrazem nędzy i rozpaczy! Te statystyki olać zimnym moczem, bo są nieprawdziwe, po prostu zmanipulowane dla dobra polskiego sztabu szkoleniowego i trenera Nawrockiego. Nie wiem, kto ten zespół przygotowywał, ale pojedynek Polek z Portorykankami był na tak niskim poziomie taktyczno-technicznym, że szok! Jedyną zawodniczką godną pochwalenia za grę była Tamara Kaliszuk i libero Aleksandrę Krzos; reszta pań, winna w Polsce długo trenować, by móc wyjechać na jakieś poważniejsze zagraniczne wojaże! Rozgrywająca?, bez wyobraźni i pomysłów, anemicznie grająca Grejman – przyjmująca, która nie potrafi przyjmować, szok! Wójcik bardzo słabo, choć miała przebłyski dobrego ataku, środkowa Kąkolewska?, w ogóle z Polski nie powinna wyjeżdżać; Efimienko?, jako tako, w sumie gra Polek, mniej niż zero ... J. Nawrocki albo nie potrafił do pań dotrzeć, albo w ogóle nie wie, jak to zrobić. Przerwy techniczne i te wymuszone?, nic nie wnosiły nowego do gry, nasz sztab szkoleniowy kreślił w swoich kajecikach cholera wie co, zamiast zająć się fatalną grą swoich podopiecznych i ich ukierunkowaniem, by unikały tak fatalnych w skutkach błędów! Czwarty set, po pierwszej przerwie technicznej, to wyjątkowo żenująca gra, a po drugiej przerwie technicznej wręcz, tragedia! Nie można jechać w świat z tak nędznie przygotowanym zespołem, moim skromnym zdaniem, bo taki poziom gry, temu pięknemu sportowi, tylko wstyd przynosi na arenie międzynarodowej! Nie rozumiem władz PZPS i prezesa Papke - dumny jest z gry Polek i sztabu szkoleniowego?, bo jak tak, to należy tylko ubolewać nad jego głową!