ME juniorek: a mogło być pięknie. Polki minimalnie przegrały półfinał z Rosją

bombę, że nie byłoby co zbierać, ale na lewe skrzydło do siatkarki, która nie powinna wykonywać tego ataku, bo ona nie dorasta nawet do ramion Stysiak, która była kapitalnie dysponowana, ale oczywiście jak jest coś łatwe, to trzeba to kurna zrobić trudniejszym. Ja się pytam, gdzie są trenerzy i ile jeszcze będą dobijać z Kasprzykiem polską siatkówkę żeńską, czy może już ją dobili. Ja obserwowałem te juniorki i obstawiałem sukces w tych ME, bo to chyba najlepsze juniorki od lat 2001-2003, ale trenerzy to nieudacznicy, tak jak nazwał ich w styczniu 2016 śp. trener Niemczyk. Stysiak ma takie parametry i umiejętności, że gdyby jakikolwiek trener z obcego kraju zobaczył, co ona robi na boisku, od razu chciałby mieć ją w drużynie. I właśnie dlatego Abbondanza ściągnął ją do Chemika, bo nie jest kretynem w przeciwieństwie do Nawrockiego i Kawki. Z tych juniorek Bałuk, Górecka i Gryka powinny dostać powołanie do szerokiej pierwszej kadry już w przyszłym roku, a Stysiak powinna grać na ataku w pierwszej szóstce, na przyjęciu Grajber i Smarzek a na libero Stenzel. I z takim składem Polska miałaby szanse na granie o najwyższe cele, nie tylko o awans na igrzyska i MŚ, ale nawet o medale tych zawodów, a nie o puchar pocieszenia w turniejach towarzyskich takich jak LN czy Montreux! Dlatego, że Stysiak i Smarzek dysponują czymś takim, co we współczesnej siatkówce jest kluczowe, czyli siłą zbicia przy wykonywaniu ataku. W Polsce są poza tą dwójką tylko nieliczne siatkarki, które dysponują taką mocą uderzenia. Są to Twardowska, która jest ignorowana przez treneiro Nawrockiego i Ola Rasińska, która będzie grała na ataku we Wrocławiu. Jeśli za przyjęcie i obronę byłyby odpowiedzialne przyjmująca Grajber i libero Stenzel, to w momencie, kiedy szóstkę uzupełniałyby Stysiak na ataku i Smarzek na przyjęciu, reprezentacja miałaby chyba najwyższy blok na świecie w ustawieniu z rozgrywającą w strefie nr 1 przy wykonywaniu zagrywki, a przy siatce byłaby wtedy taka trójka: Kąkolewska w strefie nr 3 na środku, Smarzek w strefie nr 2 i Stysiak w strefie nr 4. W drugiej linii w obronie byłyby: Grajber w strefie nr 5, Stenzel w strefie nr 6 i rozgrywająca (Wołosz/Pleśnierowicz) w strefie nr 1. Grajber i Stenzel harowałyby w obronie, dodatkowo powrót Wołosz mógłby być też motywujący, a w bloku jest lepsza niż Pleśnierowicz, która ma za to wg mnie lepsze samo rozegranie i zagrywkę, obrona na remis, chociaż Wołosz potrafi nieźle bronić bomby. Treneiros Nawrocki i Kawka ustawiają za to drużynę wg sobie tylko znanych kryteriów, z pominięciem jakiejkolwiek logiki siatkarskiej. Na przyjęciu na tzw. "dwójce" zamiast wysokiej albo przynajmniej w miarę wysokiej przyjmującej potrafiącej skończyć jakiś atak, Nawrocki wystawia Mędrzyk albo Murek, a Twardowską to on chyba karnie ćwiczy i pomija ją w grze. Ja się pytam, ile Nawrockiemu i Kawce dano w łapę, żeby nie robili zbyt dużo z polską siatkówką żeńską i żeby stopowali jej rozwój i wyniki, dzięki czemu PZPS nie musi nic robić na jej rzecz i może ograniczać koszty.