Pierwsze i drugie konkursy Turnieju Czterech Skoczni nie zawsze odbywały się tylko w Niemczech. Piątą edycję zainaugurowano w Oberstdorfie, ale gospodarzem drugiego etapu był wtedy Innsbruck. Według tej samej kolejności rywalizowano w sezonach 1961/1962 i 1962/1963. Jeszcze inaczej działo się w zawodach rozegranych na przełomie lat 1971 i 1972, gdy pierwszy konkurs miał miejsce w Innsbrucku, drugi w Garmisch-Partenkirchen, a dopiero trzeci w Oberstdorfie.
W XX wieku trzy razy prowadzącego po 2/4 zabrakło w czołowej dziesiątce punktacji łącznej. Eino Kirjonen, Yukio Kasaya oraz Jochen Danneberg nie wzięli jednak wtedy udziału we wszystkich konkursach. Podczas czwartej edycji z dalszej rywalizacji już po dwóch etapach wycofał się Kirjonen. Natomiast w TCS 1971/1972 do końca turnieju nie czekał Kasaya. W obu przypadkach wpływ na odpuszczenie końcówki zmagań miały igrzyska olimpijskie, które odbyły się właśnie w latach 1956 i 1972. Z kolei w Vierschanzentournee 1977/1978 Danneberg wycofał się po drugim konkursie.
Rekordzistą pod względem prowadzenia na półmetku Four Hills Tournament jest Jens Weissflog, który do zawodów w Austrii przystępował jako najwyżej sklasyfikowany zawodnik pięciokrotnie. Jedynie raz nie utrzymał on prowadzenia do końca.
W XXI wieku tylko dwukrotnie lidera po niemieckiej części zabrakło wśród dziesięciu czołowych skoczków klasyfikacji końcowej. Na czele 49. TCS znajdował się Noriaki Kasai, który zwyciężył na Nowy Rok. W Innsbrucku wyprzedził go w "generalce" Adam Małysz. Natomiast w Święto Trzech Króli na skoczni imienia Paula Ausserleitnera Japończyk uplasował się na 44. pozycji. W rankingu ogólnym spadł z drugiej lokaty na dwunastą.
Brak awansu do drugiej rundy sprawił również, że w TOP10 TCS 2007/2008 zabrakło Gregora Schlierenzauera. Austriak w ostatnim konkursie zajął 42. miejsce i ostatecznie został sklasyfikowany na dwunastej pozycji rankingu ogólnego. W kolejnych sezonach już każdy lider po zawodach w Garmisch-Partenkirchen zajmował minimum drugie miejsce na koniec.
| Sezon | Lider po 2/4 | Miejsce w klasyfikacji końcowej TCS |
|---|---|---|
| 1952/1953 | Asgeir Doelplads | 3. |
| 1953/1954 | Olaf Bjoernstad | 1. |
| 1954/1955 | Aulis Kallakorpi | 3. |
| 1955/1956 | Eino Kirjonen | 17. |
| 1956/1957 | Pentti Uotinen | 1. |
| 1957/1958 | Nikołaj Kamieński | 3. |
| 1958/1959 | Helmut Recknagel | 1. |
| 1959/1960 | Max Bolkart | 1. |
| 1960/1961 | Juhani Kaerkinen | 5. |
| 1961/1962 | Eino Kirjonen | 1. |
| 1962/1963 | Toralf Engan | 1. |
| 1963/1964 | Torbjoern Yggeseth | 2. |
| 1964/1965 | Torgeir Brandtzaeg | 1. |
| 1965/1966 | Veikko Kankkonen | 1. |
| 1966/1967 | Bjoern Wirkola | 1. |
| 1967/1968 | Bjoern Wirkola | 1. |
| 1968/1969 | Bjoern Wirkola | 1. |
| 1969/1970 | Jiri Raska | 4. |
| 1970/1971 | Ingolf Mork | 2. |
| 1971/1972 | Yukio Kasaya | 56. |
| 1972/1973 | Rainer Schmidt | 1. |
| 1973/1974 | Hans-Georg Aschenbach | 1. |
| 1974/1975 | Willi Puerstl | 1. |
| 1975/1976 | Anton Innauer | 4. |
| 1976/1977 | Jochen Danneberg | 1. |
| 1977/1978 | Jochen Danneberg | 70. |
| 1978/1979 | Pentti Kokkonen | 1. |
| 1979/1980 | Hubert Neuper | 1. |
| 1980/1981 | Hubert Neuper | 1. |
| 1981/1982 | Manfred Deckert | 1. |
| 1982/1983 | Horst Bulau | 3. |
| 1983/1984 | Jens Weissflog | 1. |
| 1984/1985 | Jens Weissflog | 1. |
| 1985/1986 | Ernst Vettori | 1. |
| 1986/1987 | Ulf Findeisen i Thomas Klauser | 3. i 5. |
| 1987/1988 | Matti Nykaenen | 1. |
| 1988/1989 | Dieter Thoma | 4. |
| 1989/1990 | Dieter Thoma | 1. |
| 1990/1991 | Jens Weissflog | 1. |
| 1991/1992 | Toni Nieminen | 1. |
| 1992/1993 | Andreas Goldberger | 1. |
| 1993/1994 | Jens Weissflog | 2. |
| 1994/1995 | Janne Ahonen | 3. |
| 1995/1996 | Jens Weissflog | 1. |
| 1996/1997 | Andreas Goldberger i Primoz Peterka | 2. i 1. |
| 1997/1998 | Kazuyoshi Funaki | 1. |
| 1998/1999 | Martin Schmitt | 4. |
| 1999/2000 | Andreas Widhoelzl | 1. |
| 2000/2001 | Noriaki Kasai | 13. |
| 2001/2002 | Sven Hannawald | 1. |
| 2002/2003 | Janne Ahonen | 1. |
| 2003/2004 | Sigurd Pettersen | 1. |
| 2004/2005 | Janne Ahonen | 1. |
| 2005/2006 | Janne Ahonen | 1. |
| 2006/2007 | Gregor Schlierenzauer | 2. |
| 2007/2008 | Gregor Schlierenzauer | 12. |
| 2008/2009 | Wolfgang Loitzl | 1. |
| 2009/2010 | Andreas Kofler | 1. |
| 2010/2011 | Thomas Morgenstern | 1. |
| 2011/2012 | Gregor Schlierenzauer | 1. |
| 2012/2013 | Anders Jacobsen | 2. |
| 2013/2014 | Thomas Diethart | 1. |
| 2014/2015 | Stefan Kraft | 1. |
Podsumowując, w 42 Turniejach Czterech Skoczni (czyli 2/3 wszystkich edycji) zwycięzcą klasyfikacji końcowej był zawodnik, który prowadził po dwóch konkursach.
