ATP Cincinnati: Federer pokonał Murraya, Djoković znów wybronił się przed przegraną

szczególnie zawiedziona grą Andy'ego. Bo zagrał całkiem nieźle, lecz, niestety, nie dało się nie zauważyć dysproporcji w dyspozycji serwisowej obu panów. Kiedy Roger trafiał "jedynką", to w zasadzie nie było co zbierać. W swoich gemach Szwajcar był bardzo agresywny i nie dawał Szkotowi dojść do głosu, spychając go do defensywy. Co prawda miał mniejszy procent trafionego pierwszego serwisu od rywala, ale absolutnie nie przeszkodziło mu to w robieniu z tego narzędzia lepszego użytku. Murray potrafił walnąć asa ponad 200 km/h, ale takie serwisy przeplatał słabymi "dwójkami", które nie robiły na oponencie większego wrażenia. Chwilami bywał zbyt pasywny, ale aż tak bardzo bym na to nie narzekała. Podejrzewam, że w tym pierwszym secie nie zaczął wystarczająco skoncentrowany i w efekcie natychmiast został przełamany. Jak w samochodzie zerknęłam na Livescore, to już było 2:1 i serwis Helweta. W drugiej partii szli naprawdę równo i śmiem twierdzić, że zdecydowała jedna piłka. Tamten szczęśliwy odbiór Rogera, coś jakby skrót z returnu. Muzz nie zareagował wtedy przytomnie, co zaowocowało mini-breakiem, z którym Rog już doskonale wiedział, co robić. No niestety, piąta porażka ze Szwajcarem z rzędu. Brytyjczyk po raz ostatni wygrał z Maestro podczas...półfinału Australian Open 2013. Uświadomiłam to sobie dopiero dziś. Wcześniej tak bardzo koncentrowałam się na fatalnej passie z Djokoviciem, że nawet nie zauważyłam, jak ma się jego head-2-head z Federerem. To bardzo niepokojące, ale wierzę, że i ta seria zostanie przez Murraya prędko przełamana. Tymczasem pozostaje mi życzyć Rogerowi powodzenia w dzisiejszym finale, choć też nie chcę sobie robić nadziei. W Wimblu też mu bardzo kibicowałam w finale, ale wówczas serwis nie zafunkcjonował tak świetnie jak z Muzzą i mieliśmy wznoszącego złoty puchar "monopolistę". Bardzo bym chciała, by tam razem stał się inaczej.

nie trzymaja się odwiecznych zasad. A Roger króluje. Oby tak dalej