Australian Open: Wulkan z Antyli na drodze Agnieszki Radwańskiej do IV rundy

Łukasz Iwanek 21 Stycznia 2016, 18:30

Newspix / Rafał Oleksiewicz/Pressfocus/Na zdjęciu: Agnieszka Radwańska

W poprzedniej rundzie Agnieszka Radwańska zmierzyła się z powoli wracającą do formy Eugenie Bouchard, finalistką Wimbledonu 2014. Polka trochę się tego meczu obawiała. Wygrała 6:4, 6:2, ale w pierwszym secie przegrywała 2:4. - Zawsze są takie zawodniczki nierozstawione, których chciałoby się uniknąć w pierwszych dwóch rundach. Eugenie jest jedną z nich. Trochę spadła w rankingu, ale wciąż jest bardzo groźna - przyznała po awansie do III rundy. - Ten mecz był dla mnie wyzwaniem, ale wszystko poszło po mojej myśli. Wygrałam w dwóch setach, ale nie była to łatwa robota - dodała.

Monica Puig ma za sobą niezwykły mecz z Kristyną Plískovą z obronionymi pięcioma piłkami meczowymi, trzy z rzędu odparła w tie breaku drugiego seta, a kolejne dwie przy 6:7 w trzeciej partii. - Z jednej strony mogłam się po prostu śmiać przy zmianie stron, ponieważ wydawało mi się to wręcz niemożliwe - powiedziała Portorykanka, która pokonała leworęczną Czeszkę 4:6, 7:6(6), 9:7. - Starałam się pozostać w jak najbardziej pozytywnym nastroju, mimo że przeżywałam trudny czas. Gdy jesteś w dołku, a rywalka posyła kolejnego asa, starasz się zrelaksować w najważniejszych momentach - dodała Puig, która rundę wcześniej łatwo rozprawiła się z Magdą Linette.

• Agnieszka Radwańska: Nic nie przychodzi za darmo

Puig od dziecka próbowała dorównać swojemu starszemu bratu. Gdy on uprawiał karate, ona również postanowiła się sprawdzić w tej sztuce walki. Później tak samo było z koszykówką. Rzucanie piłki do kosza jednak ją znudziło i wreszcie mama zaproponowała jej, by zajęła się tenisem. I właśnie z białym sportem związała swoją przyszłość. Mając 15 lat zaczęła myśleć o tym, by zostać zawodową tenisistką.

W 2010 roku Portorykanka została złotą medalistką Igrzysk Ameryki Środkowej i Karaibów, a rok później sięgnęła po srebrny medal Igrzysk Panamerykańskich. Jako juniorka osiągnęła dwa wielkoszlemowe finały (Australian Open i Roland Garros 2011) i została wiceliderką dziewczęcego rankingu. Zaczęła grać w turniejach ITF i w latach 2010-2012 zdobyła łącznie sześć tytułów singlowych. Jej debiut w głównym cyklu miał miejsce w 2011 roku w Charleston, gdzie przeszła kwalifikacje. Pierwsze ćwierćfinały osiągnęła w 2013 roku (Oeiras, Kanton) i najpierw zadebiutowała w Top 100, a następnie w Top 50. W kolejnym sezonie sięgnęła po pierwszy tytuł (Strasburg).

Bardzo dobrze wypadł wielkoszlemowy debiut Puig. Trzy lata temu w Rolandzie Garrosie doszła do III rundy, eliminując po drodze Nadię Pietrową, ówczesną 11. rakietę globu. Jeszcze lepiej spisała się w Wimbledonie. Wygrała cztery mecze, m.in. z Sarą Errani, która była wtedy notowana na piątym miejscu. W kolejnych dziewięciu startach w największych imprezach ani razu nie udało się jej odnieść dwóch zwycięstw z rzędu. Przełamanie przyszło w Australian Open 2016, świeżo po tym, jak w Sydney osiągnęła swój drugi finał w głównym cyklu.

• Monica Puig obroniła pięć meczboli. "Przy zmianie stron mogłam się po prostu śmiać"

Puig stara się uderzać piłkę jak najwcześniej, czyli trochę przypomina Eugenie Bouchard, ale w jej grze nie ma jeszcze takiej powtarzalności. Podobnie jak Kanadyjka gubi się taktycznie i nie wyprowadza swobodnych ataków, złożonych z różnorodnych zagrań. Jest to tenis oparty na mechanicznych nawykach, piłki najczęściej są zagrywane w jednym tempie, co powinno odpowiadać Radwańskiej, która jest niepokonana od 10 meczów. Puig jest jak wulkan, który może eksplodować i zalać rywalkę lawą pocisków, ale Polka siłą intuicji i zmysłu taktycznego nie powinna do tego dopuścić.

Oglądaj mecze WTA Tour z udziałem Igi Świątek, Magdy Linette i innych topowych zawodniczek w serwisie CANAL+ online. (link sponsorowany)