WTA Stuttgart: Naomi Osaka powstała z kolan i jest w półfinale. Wygrana Petry Kvitovej

tenisa miałoby się dość na jakiś tydzień albo i więcej. Od dawna bowiem wiem, że nie jest to jej silną stroną i tego po prostu chyba ogólnie nie można się nauczyć i na zawołanie być mocną psychicznie. Dużo zależy od charakteru i Donna może tylko ciągle próbować jakoś lepiej sobie radzić z przypływem stresu. Ten ostatni bardzo wyraźnie się pojawił przy prowadzeniu w decydującym secie 5:1 - przy wyniku wydawałoby się bardzo komfortowym, który nie powinien był jej usztywnić. Choć przez chwilę widziałem już ją w półfinale, to tak się niestety stało. Po prawdzie jednak mówiąc, Osaka choć była bardzo bliska odpadnięcia, to w przekroju całego spotkania, nie mogłem wyzbyć się przekonania, że to jednak od jej gry i postawy nieco więcej zależało. Gdy wychodziła na prowadzenie, to dlatego, że serwowała nie tylko, że jak zawsze mocno, ale z bardzo dobrą skutecznością wygrywanych po serwisie piłek. Donna w tym elemencie nie odstawała zbytnio i końcowe statystyki tylko to potwierdzają, że serwis jakkolwiek ważny i będący największą bronią Japonki i całkiem niezły u Donny, mimo wszystko najważniejszy nie był. W tie breaku trochę może, ale to jest zawsze nieco inna gra w tym często loteryjnym gemie. Naomi przede wszystkim sprawniej poruszała się po korcie, lepiej operowała forhendem, którym w przeciwieństwie do Donny lepiej potrafiła zagrać z samej tylko ręki po krótkim odprowadzeniu rakiety. Tak samo bekhend u Japonki był lepszym zagraniem i wynikało to także z tego, że szybciej ustawiała się do piłek i przez to to zagranie było mniej obronne, jak u Donny, która z tej swojej lewej strony robiła użytek tylko z naprawdę dobrze przygotowanych pozycji, gdy miała i czas i miejsce na lepsze poprowadzenie rakietą i pokierowanie piłką. Niestety przy wielu okazjach była jednak trochę spóźniona, owego czasu na krok w tył nie miała i przez to szarpane zagrania lądowały parokrotnie na aucie - choć po błędzie nazwałbym to jednak bardziej wymuszonym, mimo wszystko. O tym meczu można by jeszcze naprawdę dużo powiedzieć, ale wyniku to i tak nie zmieni. Jako fan Donny powiem na koniec, że smutek, jak duży by teraz nie był, miesza się z poczuciem, że doszła i tak dalej, niż przed turniejem się spodziewałem. Po losowaniu, którego sama zresztą dokonała, pierwotnie miała zagrać z Kerber, a wtedy dzisiejszej walki z jej udziałem o półfinał prawdopodobnie by w ogóle nie było. Dostała od losu trochę szczęścia, za które może podziękować w największej mierze kontuzjowanej, aczkolwiek zapewne bardziej, niż kontuzjowanej, to zmęczonej fizycznie i psychicznie Halep, która wycofała się tuż po ogłoszeniu par meczowych. To w następnie pozwoliło Donnie uniknąć pojedynku z Angie, a przez ro rozegrać w tym tygodniu nie jedno, a 3 spotkania. Taka ilość, jak na Donnę na ziemi jest wynikiem na miarę jej możliwości. Gdyby ta dzisiejsza porażka miała miejsce na trawie - czy to w Nottingham albo na Wimbledonie, czułbym się dużo bardziej zasmucony, a i sama ona na pewno byłaby mocniej przybita (choć i dziś, gdy schodziła po meczu, tego zawodu i pewnej sportowej złości, nie dało się nie zauważyć i razem z nią nie czuć tego zawodu). Kolejne turnieje przed nią i cieszę się, że miała w tym tygodniu okazję zagrać na ziemi trochę więcej i dzięki temu w kolejnych występach też nie najgorzej pójdzie.