Jak sam twierdzi nie jest skazany na żużel. Mógłby rozstać się z tą dyscypliną w każdej chwili i nie ukrywa, że już kilka razy rozważał taką ewentualność. Podczas gdy jego rywale z toru śnią o tytule Mistrza Świata on bez wahania stwierdza,że jego największym marzeniem jest założenie rodziny. Ten sam zawodnik nieustannie dąży do sportowej perfekcji i głęboko przeżywa każde niepowodzenie. Tylko dla portalu SportoweFakty.pl - Janusz Kołodziej jakiego nie znacie.
Janusz nie wyssał pasji do żużla z mlekiem matki. Jako dziecko próbował swoich sił w wielu dziedzinach; śpiewał, grał na instrumentach, tańczył i sklejał modele. Żużel również figurował na jego liście zainteresowań, ale ze względu na sytuację finansową rodziny Janusz koncentrował się na mniej kosztownych zamiłowaniach. Pierwsze treningi na żużlowej maszynie poprzedzały dwuletnie negocjacje ze sceptycznie nastawionymi do tego pomysłu rodzicami. Początki nie napawały optymizmem. Janusz długo powątpiewał w swoje zdolności i nie żywił nadziei na karierę żużlowca. Nawet odnosząc pierwsze sukcesy nie był przekonany, że znalazł sposób na życie. - Zawsze poszukiwałem możliwości rozwijania się i nigdy nie chciałem zamykać się w obrębie jednej pasji. Do dziś ćwiczę grę na fortepianie i organach. Mój rytm życia nie sprzyja podnoszeniu umiejętności w tym zakresie, ale ciągle czuję potrzebę obcowania z muzyką - mówi.
Talent Janusza okazał się większy niż zawodnik śmiał przypuszczać. Żużel pochłonął go bardziej niż inne zainteresowania i szybko stał się jego pracą. Sportowe sukcesy odmieniły jego życie, ale nie uczyniły go łatwiejszym. Renoma kojarząca się z nazwiskiem "Kołodziej" stała się ciężarem i wyzwaniem. - Uwielbiam żużel, ale ten sport nie zaspokaja wszystkich moich pragnień. Poświęcam się tej dyscyplinie całym sercem, ale moje szczęście nie jest uzależnione od tego co osiągnę na torze. Staram się zachować do tego dystans. Męczy mnie to, że wszyscy widzą we mnie wyłącznie żużlowca. Chciałbym, żeby widziano we mnie przede wszystkim człowieka, bo ja potrafię sobie wyobrazić siebie w innej roli. Dla mnie najważniejsze jest czerpanie radości z tego co się robię niezależnie od tego co to jest.
Rok 1997 - jeden z pierwszych treningów żużlowych Janusza Kołodzieja
Janusz Kołodziej w swoim pierwszym kombinezonie z kevlaru
Perfekcjonista
Od 2004 roku Janusz prowadzi notatnik w którym skrupulatnie odnotowuje wszelkie zależności pomiędzy specyfiką toru, pogodą i ustawieniem silników. Szczegółowe analizy nie zawsze przynoszą oczekiwane rezultaty. Często zdarza się, że motocykl zachowuje się inaczej niż wynikałoby z notatek. Janusz nie ukrywa, że takie sytuacje bywają bardzo frustrujące, tym bardziej, że swoje największe sukcesy odnosił angażując się w żużel w mniejszym stopniu niż ma to miejsce teraz. Mimo wielu rozczarowań konsekwentnie dąży do doskonałości. - Często kładę się do łóżka i godzinami nie mogę zasnąć. Nie potrafię przestać myśleć o tym co jeszcze mógłbym poprawić, żeby osiągać lepsze wyniki. Jestem osobą, która nie znajduje satysfakcji w przeciętności. Dążę do perfekcji jako żużlowiec, ale podchodziłbym równie ambitnie do każdej działalności, która zajmowałaby mi tyle czasu.
Mimo usilnych starań Janusz od kilku sezonów nie podnosi swoich umiejętności. Tarnowianin otwarcie przyznaje, że główną przyczyną zmiany barw klubowych jest poszukiwanie bodźca, który pozwoliłby mu cieszyć się jazdą i w konsekwencji rozwijać. -To co teraz prezentuję to nie jest jazda na poziomie, którego bym sobie życzył. Ciągle staram się wykrzesać więcej mocy ze swoich silników, ale postępy w tej kwestii są mizerne. Współpracuje z wieloma dobrymi tunerami i nawet oni nie potrafią mi pomóc. Dysponując dobrze przygotowanym sprzętem łatwiej uwierzyć w swoje możliwości. Kiedy mój motocykl zawodzi, staram się dodać sobie otuchy przekonując samego siebie, że mimo to poradzę sobie. Niestety, podświadomość nie daje się oszukać.
Kołodziej nie ukrywa, że jest przygotowany psychicznie na to, że w pewnym momencie zdecyduje się odpocząć od czarnego sportu i zajmie się czymś innym. Między innymi dlatego stara się nie zamykać w skórze żużlowca i dba o to, żeby jego pozasportowe życie nie było puste.
Ciemna strona żużla
Żużel jest jak spacer na linie zawieszonej 50 metrów na ziemią. Umiejętności i rutyna mogą co najwyżej ograniczyć prawdopodobieństwo popełnienia błędu, nie mogą jednak go wykluczyć. Zawodnicy często unikają rozmowy na temat niebezpieczeństwa jakie niesie ze sobą uprawianie tej dyscypliny sportu. Czyżby zatem nie zdawali sobie sprawy z ryzyka jakie podejmują? Zdaniem Janusza nic nie pobudza wyobraźni bardziej niż wypadek i pobyt w szpitalu. Kołodziej kilkukrotnie zadawał sobie pytanie; czy zdrowie jest warte ryzyka, które podejmuje jako żużlowiec? - Kiedy leżałem w szpitalu i dochodziłem do siebie po wypadku na torze obserwowałem nieuleczalnie chorych ludzi, których jedynym marzeniem było wyzdrowieć. Wtedy dotarło do mnie, że mam to o czym oni marzą, ale tego nie szanuję, igram z losem i niepotrzebnie ryzykuję. Zacząłem myśleć o sprawach, przed którymi wcześniej uciekałem. Moment w którym uświadomiłem to sobie był jednym z trudniejszych w mojej dotychczasowej karierze. To jest ciemna strona żużla.
Rok 2000. - To był mój pierwszy sezon po zdaniu licencji żużlowej. Na zdjęciu jestem razem z moim przyjacielem Pawłem Baranem. On złamał nogę na obozie kondycyjnym, ja na torze.
Wychowanek tarnowskiej Unii uważa, że można odnosić sukcesy na torze prezentując bezpieczny styl jazdy. Nie ukrywa jednak, że odrobina agresji jest niezbędna, żeby budzić respekt rywali. - Przeciwnik musi mieć świadomość, że ściga się z zawodnikiem równie zdeterminowanym. Jestem gotowy zetrzeć się na łokcie z Emilem Sajfutdinovem czy Nickim Pedersenem, ale jest granica ryzyka, której nie mam zamiaru przekraczać. Szanuję zdrowie zdrowie swoich rywali i chciałbym, żeby oni szanowali moje.
Deklaracje Kołodzieja są szczere. Mimo to na torze nie zawsze daje się przewidzieć skutki poszczególnych manewrów. W ferworze walki zdarza się, że emocje biorą górę nad rozsądkiem. Janusz otwarcie przyznaje, że również jemu zdarzało się popełniać błędy. - Z żalem wspominam sytuację, do której doszło w sezonie 2008 w meczu z sąsiadami zza między. Wówczas bardzo ostro zaatakował mnie Dawid Stachyra i cudem utrzymałem się na motocyklu. Kiedy po raz kolejny stanęliśmy pod taśmą byłem bardzo spięty i w łuk wszedłem w taki sposób, żeby go podciąć. Zrewanżowałem się, upadliśmy obaj. Kiedy wstaliśmy z toru Dawid podszedł do mnie i zapytał - czy teraz jesteśmy "fifty - fifty"? Odpowiedziałem "tak", ale jednocześnie zdałem sobie sprawę, że to co zrobiłem było głupie i niepotrzebne. Mogłem przecież spokojnie porozmawiać z nim w parkingu zaraz po tym jak mnie sfaulował. Niestety nie opanowałem emocji.Aktorzy
Wszyscy znamy ten obrazek... Prezentacja, spiker odczytuje nazwisko nielubianego w danym mieście żużlowca, trybuny odpowiadają druzgocącą porcją gwizdów, zbesztany zawodnik z uśmiechem pozdrawia publiczność. Jesteśmy aktorami - przyznaje Janusz - potrafimy zachować w takich sytuacjach kamienną twarz, ale to zostawia ślad w naszych głowach.
Kołodziej nie lubi szowinistycznych zachowań publiczności. Jednocześnie przyznaje, że gwizdy często wpływają na niego mobilizująco. Jego zdaniem reakcje kibiców często świadczą o tym, że nie rozumieją żużlowców. W ferworze walki granica faulu czasami się zaciera. Zawodnicy często mają poczucie winy po zbyt ostrych atakach i wyjaśniają sobie wszystko w parkingu. Kibice nie mają jednak we zwyczaju wybaczać. Jesteśmy ludźmi i popełniamy błędy, chciałbym, żeby publiczność o tym pamiętała. Przełamywanie lęków- Nie lubię być spięty, ale często jestem. Przed zawodami najczęściej jestem kłębkiem nerwów. Czasami człowiek przestaje być sobą, niektórym przeszkadzają nawet rozmowy w parkingu. Czuję ulgę, kiedy zjeżdżam po swoim pierwszym wyścigu do parkingu. Nawet jeśli poszło źle myślę już tylko o tym co poprawić przy sprzęcie - mówi zawodnik.
W tym roku Janusz rozpoczął współpracę z psychologiem. Dzięki jego pomocy uczy się sposobu radzenia sobie z własnymi emocjami. Tarnowianin stara się przełamywać lęki nie związane z żużlem. Przed finałem MPPK rozegranym w tym roku w Lesznie Kołodziej wspólnie z trenerem Romanem Jankowskim odbyli lot samolotem nad Lesznem. Początkowo byłem przerażony, kurczowo trzymałem się fotela i bałem się spojrzeć za okno. W pewnym momencie coś we mnie pękło, strach ustąpił i poczułem przyjemność latania. Przełamałem lęk wysokości. Myślę, że tak właśnie należy postępować ze swoimi słabościami - trzeba im rzucić wyzwanie. Nikt nie rozwiąże moich problemów za mnie.Rodzina
Mimo młodego wieku Janusz nie przepada za imprezami. Wysoko jednak ceni sobie spotkania z przyjaciółmi, podczas których nie musi poruszać tematu swojej profesji. Trudno się temu dziwić, zawodowy żużel to trudny chleb. Szczególnie dla kogoś kto ma wiele pasji i niezrealizowanych marzeń. Kiedy zapytałem Janusza jak wyobraża sobie siebie za pięć lat nie wspomniał o żużlu. - Chciałbym móc brnąć przez życie z kimś kogo kocham i komu ufam. Potrzebuje osoby, do której mógłbym się odezwać po powrocie do domu i przytulić. Moim celem jest założenie rodziny. Marzę o tym, żeby to się stało jak najszybciej, ale niestety miłości nie można mieć na zawołanie.
Rok 1997 - jeden z pierwszych treningów żużlowych Janusza Kołodzieja
Janusz Kołodziej w swoim pierwszym kombinezonie z kevlaru
Rok 2000. - To był mój pierwszy sezon po zdaniu licencji żużlowej. Na zdjęciu jestem razem z moim przyjacielem Pawłem Baranem. On złamał nogę na obozie kondycyjnym, ja na torze.
-
![]()
Janusz z Tarnowa
Zgłoś komentarz
Pragne podziękować Autorowi i Panu Januszowi za ten artykuł. Mój syn zaczyna włąsnie przygodę z żużlem. Po 3 latach przekonywania nas rodziców. Zdecydowliśmy ze nie pozbawimy go Czytaj całość
pasji, któ¶a ma w sobie.
Wczoraj miałem przyjemnosc rozmawiać na treningu z Panek Kołodziejem. To była rozmowa bardziej ,, technuiczna " niż hmmm, ludzka. Ten artykuł ukazał idola mojego syna jako wspaniałęgo człowieka, wrażliwego i pełnego przemyśleń.
Dziękuję. I życzymy wspolnie z rodziną wiele sukcesów na torze i zyciu codziennym.
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
obserwator
Zgłoś komentarz
skad wy mozecie wiedziec z jakiego powodu on przeszedl do Leszna co????????/czy przez jankowskeigo??czy przez dziewczyne czy obojetnie przez kogo To jest jego sprawa::)
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
zks17
Zgłoś komentarz
dzięki Janusz On zrobil zdecydowanie dla UNI dla Tarnowa najwięcej przez ostatnie lata gdyby nie on to nie awansowalibyśmy do e-ligi i nie zdobylismy 2 mistrzostw polski w 200472005
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
delek
Zgłoś komentarz
Tak, tak... bardzo mądry i dojrzały.... szczególnie wtedy, kiedy jeździł w trzech ligach i rozmienił się na drobne... jego właśnie punktów bardzo brakowało w momencie, gdy UT leciała Czytaj całość
z e-ligi. Dajcie spokój, papier wszystko przyjmie, a wy się tu podniecacie...
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Jerzy
Zgłoś komentarz
Bardzo dojrzała ,mąda i nie kłamana refleksja.Januszu,byłeś i jesteś wyróżniającym się człowiekiem w tej grupie sportowców.Mam pewność że osiągniesz w tym narkotycznym sporcie Czytaj całość
szczyty.Liczę również że poradzisz sobie z ludzką niwdzięcznością, brakiem zrozumienia i tak bolesnym szowinizmem.Pamiętaj,nie wszyscy gwiżdżą.W tłumie zobaczysz też przyjazne, podniesione w geście sympatii i podziękowania dłonie .
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
ja
Zgłoś komentarz
Dajcie takie coś z Zengim!!!
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
kasan
Zgłoś komentarz
Janusz, powinieneś bardziej doceniać to, co już osiągnąłeś na żużlu. Ilu ludzi może powiedzieć, że jest w jakiejś dziedzinie jednym z 50 najlepszych na świecie?
Masz powody, żeby Czytaj całość
być dumnym z przebiegu swojej kariery.
Prywatnie Cię nie znam, więc się nie wymądrzam, ale wiem po sobie, że na tą prawdziwą miłość warto czekać. Potem przychodzi nagroda, czego wszystkim czytającym życzę :)
Pozdrowienia
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
penhal
Zgłoś komentarz
Takiego cię Januszku odbieram.Dzięki za szczerość[ale takie są Janusze]
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Ziober-Unia.T
Zgłoś komentarz
Janusz-BĄDŹ SOBĄ (to podstawa i świętość) a w Tarnowie z cierpliwością czekamy. Pozdrawiam prawdziwych KIBICÓW !
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
rafik
Zgłoś komentarz
Jankowi powoli siada psychika,gdzie moze to płacze jak on to by kochał,sralala zaccznij chłopie miec jaja a nie buczec jak dziecko
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Rz
Zgłoś komentarz
Nasze mecze derbowe powoduja ze adrenalina zastepuje rozum. Udziela sie to zarowno zawodnikom jak i kibica.Chec pokonania lokalnego rywala powoduje ze wszyscy dostaja malpiego rozumu. I tak np: Czytaj całość
w 2008 r. w Tarnowie z calkiem przecietnego Dawida Stachyry stal sie nagle mega walczak,poczym wrocil do normalnosci! Janusz jest wspanialym zawodnikiem i powiem szczerze ze przykro mi ze nie bedzie rajderem "Buczy" Oby po epizodzie w Lesznie powrocil do domu w jeszcze lepszej dyspozycji sportowej i psychicznej!Bedzie nam wszystkim brakowac derbow w tym roku, no ale co? - Taki jest ten nasz ukochany sport! Pozdro Janusz! Jezeli myslisz ze nie jestes u nas lubiany ze wzgledu na tarnowskie pochodzenie, - To sie mylisz! Chocby ja jestem tego przykladem,a takich mnie podobnych jest ogromna masa! Uwierz mi! i za rok wracaj do Buczy! No bo bez Kolodzieja to nie te same derby, a i Dawid z zalu szalikiem by nie machal!
0
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
Kk
Zgłoś komentarz
Fantastyczny artykuł i świetny pomysł na cykl!!! Trochę za mało archiwalnych zdjęć, choć te zamieszczone są niesamowite, rewelacyjnie "ubarwiają" i wzbogacają treść! Jeśli chodzi o Czytaj całość
Kołodzieja to powiem jedno, gość jest jedyny w swoim rodzaju! Doskonale wiedzą o tym wszyscy, którzy go znają bądź śledzą uważnie jego karierę spportową! Utalentowany ale i bardzo pracowity, ambitny i konsekwentny! Podoba mi się jego szczerość wypowiedzi i logiczne podejście do tego co robi! Ponadto wydaje mi się, że psychicznie mimo wszystko był i jest mocny, bo na torze (mimo licznych wypadków i ciężkich kontuzji) zawsze był WOJOWNIKIEM! Sam kiedyś stwierdził w jakimś wywiadzie, że ekstremalne sytuacje dodatkowo go mobilizują. Myślę, że w tych sytuacjach nie boi się "wyzwań i skutecznie stosuje zasady przełamywania własnych słabości", czyli mocno nad sobą pracuje a to świadczy jego pełnym profesjonaliźmie! Kołodziej mimo młodego wieku to bardzo utytułowany zawodnik, jego spore osiągnięcia wzbogaciłbym o nagrodę FAIR-PLAY! W minionym sezonie przynajmniej dwa razy na to zasłużył, swoją postawą na torze i poza nim (zainteresowanych odsyłam choćby do archiwalnych artykułów SF) Szkoda, że odchodzi z Tarnowa i to w trochę niefortunnym momencie (sporo kibiców może mieć o to żal), ale myślę, że niedługo wróci a za to co zrobił do tej pory dla klubu wielki szacun! Na koniec, wracając do artykułu, sporo w nim bardzo cennych przemyśleń i sugestii, które każdy z nas mógłby z powodzeniem zastosować w swoim zarówno zawodowym jak i prywatnym życiu! Pozdrowiam dla wszystkich kibiców żużla, szczególnie tych zza miedzy - sąsiadów!
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
-
![]()
przemko
Zgłoś komentarz
Wielki szacunek dla człowieka, który nie wstydzi się przyznać do błędów, podziwiam go za bycie sobą. Często na polskich torach brakuje inteligentnych ludzi, widać to po wypowiedziach. Czytaj całość
Janusz jest wyjątkowy. Życzę powodzenia w życiu i sukcesów na torze.
1
0
Odpowiedz
Pokaż odpowiedzi
Zobacz więcej komentarzy (49)