Starty reprezentantów Polski w finałach IMŚJ na przestrzeni lat

Zdjęcie okładkowe artykułu:
zdjęcie autora artykułu

Polacy zdobywali najwięcej tytułów w historii IMŚJ, ale nie zawsze polscy młodzieżowcy byli dominatorami. Przedstawiamy jak na przestrzeni lat biało-czerwoni radzili sobie w juniorskim czempionacie.

W tym artykule dowiesz się o:

Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów rozgrywane są 1977 roku i już w pierwszym finale znalazło się dwóch Polaków - Mariusz Okoniewski i Andrzej Huszcza. Obaj byli jednak daleko od złotych medali. W kolejnych sezonach (poza latami 1982 i 1985), biało-czerwoni mieli swoich przedstawicieli, jednak nie udało im się zdobyć medalu. Najbliżej tego byli Marek Kępa i Piotr Podrzycki, którzy zajmowali szóste miejsca.

Pierwszym polskim medalistą był w 1987 roku Piotr Świst, jeżdżący wówczas w Stali Gorzów. Podczas finału rozgrywanego w Zielonej Górze przegrał on jedynie z Garym Havelockiem. Kolejnym żużlowcem, który był bardzo blisko medalu był wychowanek Wybrzeża Gdańsk - Jarosław Olszewski. Podczas finału rozegranego w 1990 roku we Lwowie, wygrał Chris Louis, przed reprezentującym wówczas ZSRR Estończykiem - Rene Aasem i jednym z najlepszych żużlowców świata w historii - Tony Rickardssonem. Gdańszczanin wyjechał do biegu dodatkowego właśnie ze szwedzkim mistrzem, jednak nie zdołał go wyprzedzić w jednym z najważniejszych wyścigów w karierze.

Dwa lata później w niemieckim Pfaffenhofen, najwyższe miejsce w historii swoich startów w finale IMŚJ zajął Tomasz Gollob. Był on piąty, a wygrał wówczas Australijczyk Leigh Adams. W kolejnym finale, w Pardubicach w pierwszej siódemce było trzech biało-czerwonych - Piotr Baron, Piotr Protasiewicz i Tomasz Bajerski. Żaden z nich nie zajął jednak miejsca na podium. Co ciekawe, trzeci był wówczas… Rune Holta, jednak ten wtedy zdobywał medale dla Norwegii.

Wreszcie nadszedł 1996 rok. Piątka młodych Polaków pojechała do niemieckiego Olching, rywalizować m.in. z ówczesnym srebrnym medalistą - Ryanem Sullivanem i młokosem z Danii - Nickim Pedersenem, który zajął wówczas dwunaste miejsce i nikt się nie spodziewał, że wkrótce będzie rządził i dzielił na żużlowych torach. Najlepszy był jednak Polak! Piotr Protasiewicz zdobył złoty medal, wygrywając wszystkie biegi! Rok później szósty w Olching Rafał Dobrucki, zdobył w Mseno srebrny medal, a w finale pojechało łącznie siedmiu żużlowców z naszego kraju. Polacy coraz aktywniej wchodzili na światowe salony, ale to co stało się rok później, przeszło najśmielsze oczekiwania.

W 1998 roku na torze w Pile, biało-czerwoni po raz pierwszy w historii zdobyli naraz złoty i srebrny medal! W tym finale zwyciężył Robert Dados, a drugie miejsce zajął Krzysztof Jabłoński. Dominacja biało-czerwonych stała się faktem! Dwa lata później po raz kolejny Polacy zajęli dwa miejsca na podium. Tym razem jednak Krzysztof Cegielski i Jarosław Hampel musieli ustąpić miejsca Andreasowi Jonssonowi. Ogólnie rzecz biorąc na 17 finałów od 1996 roku, aż czternastokrotnie przynajmniej jeden Polak stawał na podium.

Jeśli chodzi o największą niespodziankę w historii, to sprawił ją w 2001 roku na torze w Peterborough Dawid Kujawa. Już sam udział zielonogórzanina, który rok wcześniej pojechał zaledwie w dwóch biegach w I lidze, a podczas swojego największego sukcesu w historii miał średnią biegową równą 0,943 był ogromną niespodzianką. Na nieznanym sobie angielskim torze, 20-letni Kujawa został mistrzem świata! Ten sukces nie dał mu jednak przysłowiowego kopa. Dwa lata później, po średnio udanych startach w pierwszoligowej Gwardii Warszawa, Kujawa zakończył sportową karierę.

Po Kujawie, mistrzami świata zostawali jeszcze w latach 2003-06 Jarosław Hampel, Robert Miśkowiak, Krzysztof Kasprzak oraz Karol Ząbik. Po czterech zwycięstwach z rzędu, nasi reprezentanci musieli ustąpić asom z zagranicy - Emilowi Sajfutdinowowi i Darcyemu Wardowi. W momencie, w którym zagraniczni juniorzy mogli jechać na pozycji młodzieżowca, przyszła chwilowa zadyszka jeśli chodzi o sukcesy Polaków. Od 2007 do 2010 roku jedynie Paweł Hlib i Maciej Janowski potrafili zajmować miejsca na podium - gorzowianin był brązowym medalistą, a wrocławianin srebrnym. W ubiegłym sezonie Janowski wygrał jednak z Wardem i zdobył złoty medal. W tym roku odbędzie się aż siedem rund w ramach Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów. Z pewnością siedmiu Polaków, którzy się do nich zakwalifikowali, będzie chciało powalczyć o wszystko.

W całej historii do finałów Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów, awansowali reprezentanci aż siedemnastu klubów. Poniżej przedstawiamy tabelę, przedstawiającą ilość reprezentantów w finałach młodzieżowego czempionatu na przestrzeni lat.

Klub Ilość występów w finałach IMŚJ
Falubaz Zielona Góra17
Stal Gorzów14
Apator Toruń13
Sparta Wrocław12
Unia Leszno12
Polonia Piła11
Wybrzeże Gdańsk9
Unia Tarnów7
Start Gniezno6
ROW/RKM Rybnik6
GKM/GTŻ Grudziądz4
Motor Lublin3
Polonia Bydgoszcz3
Stal Rzeszów2
Włókniarz Częstochowa2
Kolejarz Opole1
Iskra Ostrów Wlkp1

Medaliści finałów IMŚJ oraz miejsca Polaków: 1977 - Vojens (Dania)

1. Alf Busk (Dania) 2. Joe Owen (Wielka Brytania) 3. Les Collins (Wielka Brytania) 8. Mariusz Okoniewski 10. Andrzej Huszcza 1978 - Lonigo (Włochy)

1. Finn Rune Jensen (Dania) 2. Kevin Jolly (Wielka Brytania) 3. Neil Middleditch (Wielka Brytania) 9. Henryk Olszak 10. Ryszard Romaniak 14. Mieczysław Kmieciak 16. Roman Jankowski 1979 - Leningrad (ZSRR)

1. Ron Preston (USA) 2. Airat Fajzulin (ZSSR) 3. Ari Koponen (Finlandia) 8. Marek Kępa 1980 - Pocking (Niemcy)

1. Tommy Knudsen (Dania) 2. Tony Briggs (Nowa Zelandia) 3. Denis Sigalos (USA) 6. Marek Kępa 15. Mirosław Berliński 1981 - Slany (Czechosłowacja)

1. Shawn Moran (USA) 2. Antonin Kasper (Czechosłowacja) 3. Jiri Hrdinak (Czechosłowacja) 6. Piotr Podrzycki 8. Mirosław Berliński 1982 - Pocking (Niemcy)

1. Antonin Kasper (Czechosłowacja) 2. Mark Courtney (Wielka Brytania) 3. Peter Ravn (Dania) 1983 - Lonigo (Włochy)

1. Peter Baker (Australia) 2. David Bargh (Nowa Zelandia) 3. Marvyn Cox (Wielka Brytania) 10. Zenon Kasprzak 1984 - Kings Lynn (Wielka Brytania)

1. Marvyn Cox (Wielka Brytania) 2. Neil Evitts (Wielka Brytania) 3. Steve Lucero (USA) 15. Wojciech Załuski 1985 - Abensberg (Niemcy)

1. Per Jonsson (Szwecja) 2. Jimmy Nilsen (Szwecja) 3. Ole Hansen (Dania) 1986 - Równe (ZSRR)

1. Igor Marko (ZSSR) 2. Tony Olsson (Szwecja) 3. Brian Karger (Dania) 10. Zbigniew Błażejczak 1987 - Zielona Góra (Polska)

1. Gary Havelock (Wielka Brytania) 2. Piotr Świst (Polska) 3. Sean Wilson (Wielka Brytania) 13. Cezary Owiżyc 16. Sławomir Drabik

1988 - Slany (Czechosłowacja)

1. Peter Nahlin (Szwecja) 2. Henrik Gustafsson (Szwecja) 3. Brian Karger (Dania) 8. Piotr Świst 10. Waldemar Cieślewicz 12. Zbigniew Błażejczak 14. Sławomir Dudek 15. Jarosław Olszewski 1989 - Lonigo (Włochy)

1. Gert Handberg (Dania) 2. Chris Louis (Wielka Brytania) 3. Niklas Karlsson (Szwecja) 13. Piotr Świst 14. Jarosław Olszewski 15. Sławomir Dudek 1990 - Lwów (ZSRR)

1. Chris Louis (Wielka Brytania) 2. Rene Aas (ZSSR) 3. Tony Rickardsson (Szwecja) 4. Jarosław Olszewski 9. Jarosław Szymkowiak 12. Dariusz Śledź 1991 - Coventry (Wielka Brytania)

1. Brian Andersen (Dania) 2. Morten Andersen (Dania) 3. Jason Lyons (Australia) 12. Piotr Paluch 13. Robert Kużdżał 14. Marek Hućko 16. Jacek Rempała 18. Adam Łabędzki 1992 - Pfaffenhofen (Niemcy)

1. Leigh Adams (Australia) 2. Mark Loram (Wielka Brytania) 3. Joe Screen (Wielka Brytania) 5. Tomasz Gollob 11. Tomasz Bajerski 15. Robert Sawina 1993 - Pardubice (Czechy)

1. Joe Screen (Wielka Brytania) 2. Mikael Karlsson (Szwecja) 3. Rune Holta (Norwegia) 4. Piotr Baron 6. Piotr Protasiewicz 7. Tomasz Bajerski 10. Grzegorz Rempała 13. Adam Łabędzki 1994 - Elgane (Norwegia)

1. Mikael Karlsson (Szwecja) 2. Rune Holta (Norwegia) 3. Jason Crump (Australia) 5. Tomasz Bajerski 8. Grzegorz Rempała 9. Piotr Baron 16. Mirosław Cierniak 1995 - Tampere (Finlandia)

1. Jason Crump (Australia) 2. Daniel Andersson (Szwecja) 3. Ryan Sullivan (Australia) 7. Piotr Protasiewicz 11. Rafał Dobrucki 16. Waldemar Walczak 1996 - Olching (Niemcy)

1. Piotr Protasiewicz (Polska) 2. Ryan Sullivan (Australia) 3. Jesper B. Jensen (Dania) 5. Sebastian Ułamek 6. Rafał Dobrucki 14. Wiesław Jaguś 15. Grzegorz Walasek 1997 - Mseno (Czechy)

1. Jesper B. Jensen (Dania) 2. Rafał Dobrucki (Polska) 3. Scott Nicholls (Anglia) 6. Rafał Kowalski 10. Grzegorz Walasek 12. Tomasz Cieślewicz 13. Paweł Staszek 15. Paweł Łęcki 18. Bartłomiej Bardecki 1998 - Piła (Polska)

1. Robert Dados (Polska) 2. Krzysztof Jabłoński (Polska) 3. Matej Ferjan (Słowenia) 8. Damian Baliński 9. Rafał Okoniewski 11. Robert Kościecha 1999 - Vojens (Dania)

1. Lee Richardson (Wielka Brytania) 2. Ales Dryml (Czechy) 3. Nigel Sadler (Australia) 7. Rafał Okoniewski 9. Mariusz Franków 10. Tomasz Cieślewicz 13. Tomasz Chrzanowski 14. Paweł Duszyński 2000 - Gorzów (Polska)

1. Andreas Jonsson (Szwecja) 2. Krzysztof Cegielski (Polska) 3. Jarosław Hampel (Polska) 5. Rafał Okoniewski 9. Paweł Duszyński 18. Mariusz Węgrzyk 2001 - Peterborough (Wielka Brytania)

1. Dawid Kujawa (Polska) 2. Lukas Dryml (Czechy) 3. Rafał Okoniewski (Polska) 9. Łukasz Romanek 11. Jarosław Hampel 12. Roman Chromik 14. Krzysztof Kasprzak 15. Tomasz Chrzanowski 2002 - Slany (Czechy)

1. Lukas Dryml (Czechy) 2. Krzysztof Kasprzak (Polska) 3. David Howe (Wielka Brytania) 6. Rafał Kurmański 7. Łukasz Jankowski 2003 - Kumla (Szwecja)

1. Jarosław Hampel (Polska) 2. Chris Harris (Wielka Brytania) 3. Rafał Szombierski (Polska) 7. Rafał Kurmański 12. Robert Miśkowiak 17. Łukasz Romanek 2004 - Wrocław (Polska)

1. Robert Miśkowiak (Polska) 2. Kenneth Bjerre (Dania) 3. Matej Zagar (Słowenia) 5. Piotr Świderski 7. Adrian Miedziński 9. Krzysztof Kasprzak 2005 - Wiener Neustadt (Austria)

1. Krzysztof Kasprzak (Polska) 2. Tomas Suchanek (Czechy) 3. Fredrik Lindgren (Szwecja) 4. Paweł Hlib 5. Marcin Rempała 9. Krystian Klecha 14. Adrian Miedziński 2006 - Terenzano (Włochy)

1. Karol Ząbik (Polska) 2. Antonio Lindbaeck (Szwecja) 3. Christian Hefenbrock (Niemcy) 5. Paweł Miesiąc 6. Adrian Miedziński 7. Paweł Hlib

2007 - Ostrów (Polska) 1. Emil Sajfutdinow (Rosja) 2. Chris Holder 3. Paweł Hlib (Polska) 5. Karol Ząbik 18. Adrian Gomólski

2008 - Pardubice (Czechy) 1. Emil Sajfutdinow (Rosja) 2. Chris Holder (Australia) 3. Jurica Pavlic (Chorwacja) 7. Grzegorz Zengota R2. Kamil Brzozowski

2009 - Gorican (Chorwacja) 1. Darcy Ward (Australia) 2. Jurica Pavlic (Chorwacja) 3. Patrick Hougaard (Dania) 5. Maciej Janowski 7. Grzegorz Zengota 14. Michał Mitko

2010 - Gdańsk (Polska), Daugavpils (Łotwa), Pardubice (Czechy) 1. Darcy Ward (Australia 2. Maciej Janowski (Polska) 3. Maksim Bogdanow (Łotwa) 12. Patryk Dudek 16. Przemysław Pawlicki 18. Artur Mroczka 19. Damian Sperz

2011 - Poole (Wielka Brytania), Holsted (Dania), Pardubice (Czechy), Gniezno (Polska) 1. Maciej Janowski (Polska) 2. Darcy Ward (Australia) 3. Przemysław Pawlicki (Polska) 4. Patryk Dudek 8. Bartosz Zmarzlik 9. Piotr Pawlicki 12. Oskar Fajfer 15. Kacper Gomólski 24. Tobiasz Musielak

Źródło artykułu:
Komentarze (7)
avatar
RECON_1
20.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Pasuje zeby nasze Orly chociaz w juniorce w tym sezonie cos osiagnely wobec zonka w seniorce:)  
Antas
20.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Czy w tv będą zawody z Lonigo :) ? Chodzi mi oczywiście o zagraniczną relację , bo u nas lipa ;d  
zordon
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Rok 2005 i zwycięstwo Kasprzaka dzięki rzucie monetom.  
łysyy
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Rok zabrakło Okoniowi do mistrza ;-), a zaczynał od 9 m-ca.  
avatar
Vanpraag
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Mistrz z 1983 roku miał na imię Steve