Starty reprezentantów Polski w finałach IMŚJ na przestrzeni lat

Polacy zdobywali najwięcej tytułów w historii IMŚJ, ale nie zawsze polscy młodzieżowcy byli dominatorami. Przedstawiamy jak na przestrzeni lat biało-czerwoni radzili sobie w juniorskim czempionacie.

W tym artykule dowiesz się o:

Indywidualne Mistrzostwa Świata Juniorów rozgrywane są 1977 roku i już w pierwszym finale znalazło się dwóch Polaków - Mariusz Okoniewski i Andrzej Huszcza. Obaj byli jednak daleko od złotych medali. W kolejnych sezonach (poza latami 1982 i 1985), biało-czerwoni mieli swoich przedstawicieli, jednak nie udało im się zdobyć medalu. Najbliżej tego byli Marek Kępa i Piotr Podrzycki, którzy zajmowali szóste miejsca.

Pierwszym polskim medalistą był w 1987 roku Piotr Świst, jeżdżący wówczas w Stali Gorzów. Podczas finału rozgrywanego w Zielonej Górze przegrał on jedynie z Garym Havelockiem. Kolejnym żużlowcem, który był bardzo blisko medalu był wychowanek Wybrzeża Gdańsk - Jarosław Olszewski. Podczas finału rozegranego w 1990 roku we Lwowie, wygrał Chris Louis, przed reprezentującym wówczas ZSRR Estończykiem - Rene Aasem i jednym z najlepszych żużlowców świata w historii - Tony Rickardssonem. Gdańszczanin wyjechał do biegu dodatkowego właśnie ze szwedzkim mistrzem, jednak nie zdołał go wyprzedzić w jednym z najważniejszych wyścigów w karierze.

Dwa lata później w niemieckim Pfaffenhofen, najwyższe miejsce w historii swoich startów w finale IMŚJ zajął Tomasz Gollob. Był on piąty, a wygrał wówczas Australijczyk Leigh Adams. W kolejnym finale, w Pardubicach w pierwszej siódemce było trzech biało-czerwonych - Piotr Baron, Piotr Protasiewicz i Tomasz Bajerski. Żaden z nich nie zajął jednak miejsca na podium. Co ciekawe, trzeci był wówczas… Rune Holta, jednak ten wtedy zdobywał medale dla Norwegii.

Wreszcie nadszedł 1996 rok. Piątka młodych Polaków pojechała do niemieckiego Olching, rywalizować m.in. z ówczesnym srebrnym medalistą - Ryanem Sullivanem i młokosem z Danii - Nickim Pedersenem, który zajął wówczas dwunaste miejsce i nikt się nie spodziewał, że wkrótce będzie rządził i dzielił na żużlowych torach. Najlepszy był jednak Polak! Piotr Protasiewicz zdobył złoty medal, wygrywając wszystkie biegi! Rok później szósty w Olching Rafał Dobrucki, zdobył w Mseno srebrny medal, a w finale pojechało łącznie siedmiu żużlowców z naszego kraju. Polacy coraz aktywniej wchodzili na światowe salony, ale to co stało się rok później, przeszło najśmielsze oczekiwania.

W 1998 roku na torze w Pile, biało-czerwoni po raz pierwszy w historii zdobyli naraz złoty i srebrny medal! W tym finale zwyciężył Robert Dados, a drugie miejsce zajął Krzysztof Jabłoński. Dominacja biało-czerwonych stała się faktem! Dwa lata później po raz kolejny Polacy zajęli dwa miejsca na podium. Tym razem jednak Krzysztof Cegielski i Jarosław Hampel musieli ustąpić miejsca Andreasowi Jonssonowi. Ogólnie rzecz biorąc na 17 finałów od 1996 roku, aż czternastokrotnie przynajmniej jeden Polak stawał na podium.

Jeśli chodzi o największą niespodziankę w historii, to sprawił ją w 2001 roku na torze w Peterborough Dawid Kujawa. Już sam udział zielonogórzanina, który rok wcześniej pojechał zaledwie w dwóch biegach w I lidze, a podczas swojego największego sukcesu w historii miał średnią biegową równą 0,943 był ogromną niespodzianką. Na nieznanym sobie angielskim torze, 20-letni Kujawa został mistrzem świata! Ten sukces nie dał mu jednak przysłowiowego kopa. Dwa lata później, po średnio udanych startach w pierwszoligowej Gwardii Warszawa, Kujawa zakończył sportową karierę.

Po Kujawie, mistrzami świata zostawali jeszcze w latach 2003-06 Jarosław Hampel, Robert Miśkowiak, Krzysztof Kasprzak oraz Karol Ząbik. Po czterech zwycięstwach z rzędu, nasi reprezentanci musieli ustąpić asom z zagranicy - Emilowi Sajfutdinowowi i Darcyemu Wardowi. W momencie, w którym zagraniczni juniorzy mogli jechać na pozycji młodzieżowca, przyszła chwilowa zadyszka jeśli chodzi o sukcesy Polaków. Od 2007 do 2010 roku jedynie Paweł Hlib i Maciej Janowski potrafili zajmować miejsca na podium - gorzowianin był brązowym medalistą, a wrocławianin srebrnym. W ubiegłym sezonie Janowski wygrał jednak z Wardem i zdobył złoty medal. W tym roku odbędzie się aż siedem rund w ramach Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów. Z pewnością siedmiu Polaków, którzy się do nich zakwalifikowali, będzie chciało powalczyć o wszystko.

W całej historii do finałów Indywidualnych Mistrzostw Świata Juniorów, awansowali reprezentanci aż siedemnastu klubów. Poniżej przedstawiamy tabelę, przedstawiającą ilość reprezentantów w finałach młodzieżowego czempionatu na przestrzeni lat.

KlubIlość występów w finałach IMŚJ
Falubaz Zielona Góra 17
Stal Gorzów 14
Apator Toruń 13
Sparta Wrocław 12
Unia Leszno 12
Polonia Piła 11
Wybrzeże Gdańsk 9
Unia Tarnów 7
Start Gniezno 6
ROW/RKM Rybnik 6
GKM/GTŻ Grudziądz 4
Motor Lublin 3
Polonia Bydgoszcz 3
Stal Rzeszów 2
Włókniarz Częstochowa 2
Kolejarz Opole 1
Iskra Ostrów Wlkp 1

Medaliści finałów IMŚJ oraz miejsca Polaków:

1977 - Vojens (Dania)

1. Alf Busk (Dania)
2. Joe Owen (Wielka Brytania)
3. Les Collins (Wielka Brytania)
8. Mariusz Okoniewski
10. Andrzej Huszcza

1978 - Lonigo (Włochy)

1. Finn Rune Jensen (Dania)
2. Kevin Jolly (Wielka Brytania)
3. Neil Middleditch (Wielka Brytania)
9. Henryk Olszak
10. Ryszard Romaniak
14. Mieczysław Kmieciak
16. Roman Jankowski

1979 - Leningrad (ZSRR)

1. Ron Preston (USA)
2. Airat Fajzulin (ZSSR)
3. Ari Koponen (Finlandia)
8. Marek Kępa

1980 - Pocking (Niemcy)

1. Tommy Knudsen (Dania)
2. Tony Briggs (Nowa Zelandia)
3. Denis Sigalos (USA)
6. Marek Kępa
15. Mirosław Berliński

1981 - Slany (Czechosłowacja)

1. Shawn Moran (USA)
2. Antonin Kasper (Czechosłowacja)
3. Jiri Hrdinak (Czechosłowacja)
6. Piotr Podrzycki
8. Mirosław Berliński

1982 - Pocking (Niemcy)

1. Antonin Kasper (Czechosłowacja)
2. Mark Courtney (Wielka Brytania)
3. Peter Ravn (Dania)

1983 - Lonigo (Włochy)

1. Peter Baker (Australia)
2. David Bargh (Nowa Zelandia)
3. Marvyn Cox (Wielka Brytania)
10. Zenon Kasprzak

1984 - Kings Lynn (Wielka Brytania)

1. Marvyn Cox (Wielka Brytania)
2. Neil Evitts (Wielka Brytania)
3. Steve Lucero (USA)
15. Wojciech Załuski

1985 - Abensberg (Niemcy)

1. Per Jonsson (Szwecja)
2. Jimmy Nilsen (Szwecja)
3. Ole Hansen (Dania)

1986 - Równe (ZSRR)

1. Igor Marko (ZSSR)
2. Tony Olsson (Szwecja)
3. Brian Karger (Dania)
10. Zbigniew Błażejczak

1987 - Zielona Góra (Polska)

1. Gary Havelock (Wielka Brytania)
2. Piotr Świst (Polska)
3. Sean Wilson (Wielka Brytania)
13. Cezary Owiżyc
16. Sławomir Drabik


1988 - Slany (Czechosłowacja)

1. Peter Nahlin (Szwecja)
2. Henrik Gustafsson (Szwecja)
3. Brian Karger (Dania)
8. Piotr Świst
10. Waldemar Cieślewicz
12. Zbigniew Błażejczak
14. Sławomir Dudek
15. Jarosław Olszewski

1989 - Lonigo (Włochy)

1. Gert Handberg (Dania)
2. Chris Louis (Wielka Brytania)
3. Niklas Karlsson (Szwecja)
13. Piotr Świst
14. Jarosław Olszewski
15. Sławomir Dudek

1990 - Lwów (ZSRR)

1. Chris Louis (Wielka Brytania)
2. Rene Aas (ZSSR)
3. Tony Rickardsson (Szwecja)
4. Jarosław Olszewski
9. Jarosław Szymkowiak
12. Dariusz Śledź

1991 - Coventry (Wielka Brytania)

1. Brian Andersen (Dania)
2. Morten Andersen (Dania)
3. Jason Lyons (Australia)
12. Piotr Paluch
13. Robert Kużdżał
14. Marek Hućko
16. Jacek Rempała
18. Adam Łabędzki

1992 - Pfaffenhofen (Niemcy)

1. Leigh Adams (Australia)
2. Mark Loram (Wielka Brytania)
3. Joe Screen (Wielka Brytania)
5. Tomasz Gollob
11. Tomasz Bajerski
15. Robert Sawina

1993 - Pardubice (Czechy)

1. Joe Screen (Wielka Brytania)
2. Mikael Karlsson (Szwecja)
3. Rune Holta (Norwegia)
4. Piotr Baron
6. Piotr Protasiewicz
7. Tomasz Bajerski
10. Grzegorz Rempała
13. Adam Łabędzki

1994 - Elgane (Norwegia)

1. Mikael Karlsson (Szwecja)
2. Rune Holta (Norwegia)
3. Jason Crump (Australia)
5. Tomasz Bajerski
8. Grzegorz Rempała
9. Piotr Baron
16. Mirosław Cierniak

1995 - Tampere (Finlandia)

1. Jason Crump (Australia)
2. Daniel Andersson (Szwecja)
3. Ryan Sullivan (Australia)
7. Piotr Protasiewicz
11. Rafał Dobrucki
16. Waldemar Walczak

1996 - Olching (Niemcy)

1. Piotr Protasiewicz (Polska)
2. Ryan Sullivan (Australia)
3. Jesper B. Jensen (Dania)
5. Sebastian Ułamek
6. Rafał Dobrucki
14. Wiesław Jaguś
15. Grzegorz Walasek

1997 - Mseno (Czechy)

1. Jesper B. Jensen (Dania)
2. Rafał Dobrucki (Polska)
3. Scott Nicholls (Anglia)
6. Rafał Kowalski
10. Grzegorz Walasek
12. Tomasz Cieślewicz
13. Paweł Staszek
15. Paweł Łęcki
18. Bartłomiej Bardecki

1998 - Piła (Polska)

1. Robert Dados (Polska)
2. Krzysztof Jabłoński (Polska)
3. Matej Ferjan (Słowenia)
8. Damian Baliński
9. Rafał Okoniewski
11. Robert Kościecha

1999 - Vojens (Dania)

1. Lee Richardson (Wielka Brytania)
2. Ales Dryml (Czechy)
3. Nigel Sadler (Australia)
7. Rafał Okoniewski
9. Mariusz Franków
10. Tomasz Cieślewicz
13. Tomasz Chrzanowski
14. Paweł Duszyński

2000 - Gorzów (Polska)

1. Andreas Jonsson (Szwecja)
2. Krzysztof Cegielski (Polska)
3. Jarosław Hampel (Polska)
5. Rafał Okoniewski
9. Paweł Duszyński
18. Mariusz Węgrzyk

2001 - Peterborough (Wielka Brytania)

1. Dawid Kujawa (Polska)
2. Lukas Dryml (Czechy)
3. Rafał Okoniewski (Polska)
9. Łukasz Romanek
11. Jarosław Hampel
12. Roman Chromik
14. Krzysztof Kasprzak
15. Tomasz Chrzanowski

2002 - Slany (Czechy)

1. Lukas Dryml (Czechy)
2. Krzysztof Kasprzak (Polska)
3. David Howe (Wielka Brytania)
6. Rafał Kurmański
7. Łukasz Jankowski

2003 - Kumla (Szwecja)

1. Jarosław Hampel (Polska)
2. Chris Harris (Wielka Brytania)
3. Rafał Szombierski (Polska)
7. Rafał Kurmański
12. Robert Miśkowiak
17. Łukasz Romanek

2004 - Wrocław (Polska)

1. Robert Miśkowiak (Polska)
2. Kenneth Bjerre (Dania)
3. Matej Zagar (Słowenia)
5. Piotr Świderski
7. Adrian Miedziński
9. Krzysztof Kasprzak

2005 - Wiener Neustadt (Austria)

1. Krzysztof Kasprzak (Polska)
2. Tomas Suchanek (Czechy)
3. Fredrik Lindgren (Szwecja)
4. Paweł Hlib
5. Marcin Rempała
9. Krystian Klecha
14. Adrian Miedziński

2006 - Terenzano (Włochy)

1. Karol Ząbik (Polska)
2. Antonio Lindbaeck (Szwecja)
3. Christian Hefenbrock (Niemcy)
5. Paweł Miesiąc
6. Adrian Miedziński
7. Paweł Hlib

2007 - Ostrów (Polska)
1. Emil Sajfutdinow (Rosja)
2. Chris Holder
3. Paweł Hlib (Polska)
5. Karol Ząbik
18. Adrian Gomólski

2008 - Pardubice (Czechy)
1. Emil Sajfutdinow (Rosja)
2. Chris Holder (Australia)
3. Jurica Pavlic (Chorwacja)
7. Grzegorz Zengota
R2. Kamil Brzozowski

2009 - Gorican (Chorwacja)
1. Darcy Ward (Australia)
2. Jurica Pavlic (Chorwacja)
3. Patrick Hougaard (Dania)
5. Maciej Janowski
7. Grzegorz Zengota
14. Michał Mitko

2010 - Gdańsk (Polska), Daugavpils (Łotwa), Pardubice (Czechy)
1. Darcy Ward (Australia
2. Maciej Janowski (Polska)
3. Maksim Bogdanow (Łotwa)
12. Patryk Dudek
16. Przemysław Pawlicki
18. Artur Mroczka
19. Damian Sperz

2011 - Poole (Wielka Brytania), Holsted (Dania), Pardubice (Czechy), Gniezno (Polska)
1. Maciej Janowski (Polska)
2. Darcy Ward (Australia)
3. Przemysław Pawlicki (Polska)
4. Patryk Dudek
8. Bartosz Zmarzlik
9. Piotr Pawlicki
12. Oskar Fajfer
15. Kacper Gomólski
24. Tobiasz Musielak

Komentarze (7)
avatar
RECON_1
20.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Pasuje zeby nasze Orly chociaz w juniorce w tym sezonie cos osiagnely wobec zonka w seniorce:) 
Antas
20.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Czy w tv będą zawody z Lonigo :) ? Chodzi mi oczywiście o zagraniczną relację , bo u nas lipa ;d 
zordon
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Rok 2005 i zwycięstwo Kasprzaka dzięki rzucie monetom. 
łysyy
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Rok zabrakło Okoniowi do mistrza ;-), a zaczynał od 9 m-ca. 
avatar
Vanpraag
19.07.2012
Zgłoś do moderacji
0
0
Odpowiedz
Mistrz z 1983 roku miał na imię Steve