4 
A jednak! Fakt, takie klimaty w naszym żużlu zdarzają się rzadko. Właściwie tylko w Lesznie przy okazji nagradzania najpopularniejszych ludzi w polskim speedwayu. Bycie na finale plebiscytu "Tygodnika Żużlowego" to zawsze jest duża przyjemność. Tradycja i historia. I honor jeszcze większy, gdy ma się tę galę prowadzić. Nie dość, że ucha nadstawiają wszystkie najważniejsze persony w kraju, to jeszcze niektórzy pytają czy warto czekać do najważniejszej części wieczoru. - Ja mam tu jeszcze zostać czy mogę już jechać do siebie - zastanawiał się w sobotę narodowy trener. Został, i dobrze.
Tygodnik zadbany
Takie wieczorne spotkania zawsze budzą wspomnienia i nadzieje. Że kiedyś to się działo i że dziś niestety trudno się nastawiać na imprezowanie z żużlowcami do białego rana. Zawodnicy żyją bardziej indywidualnie, każdy w biegu i niedoczasie, przejęty zimowymi przygotowaniami albo tym, kto i co może wrzucić z plebiscytowego świętowania do sieci. Nie wszyscy ogarniają, że nadarza się właśnie okazja do kuluarowych, niecodziennych rozmów ze sponsorami, działaczami, kibicami czy dziennikarzami. Rzadka okazja.
Ale i tak jest wyjątkowo. Wystarczy na początek wejść do plebiscytowej sali na Smoczyku i rozejrzeć się wokół siebie. Kevlary wiszące, banery i ścianki wszechogarniające, a przede wszystkim motocykle parkujące tuż obok głównej areny wydarzeń. Familia Zająców, jak przystało na miejsce imprezy, potrafi o wszystko finezyjnie zadbać. - W sumie mamy 21 sponsorów, bez nich byłaby totalna klapa - opowiadają Mateusz i Artur czyli tygodnikowi ludzie od czarnej, jakże ważnej roboty. - Staramy się, bo tradycja zobowiązuje - podkreśla naczelny Adam Zając. No tak, w końcu rok temu stuknęło plebiscytowi ćwierć wieku.
Przyjacielskie uściski
Para nie idzie w gwizdek. Z zaproszeń korzysta znakomita większość gości. Wystarczy spojrzeć na dolną część sali. Cieślak, Dzikowski, Gollob, Hampel, Kołodziej, Protasiewicz, Skórnicki, Zengota. A na górze przeważnie młodzież - Drabik, Janowski, Pawliccy, Przedpełski, Zmarzlik. Bohaterowie torów plus wielu klubowych oraz związkowych działaczy, którzy mogą nagadać się do woli, bez codziennej szarpaniny. Przenikają się wszystkie żużlowe światy, bo jak prezes mistrzów kraju słyszy o budżecie drugoligowego klubu to wytrzeszcza oczy i obejmuje rozgadanego kolegę po przyjacielsku. Nikt z nikim się nie kłóci, ba, nawet były prezes Ostrovii delikatnie podpytuje o byłego trenera swojego klubu. Czary jakieś czy co?
Trochę dalej, w innym kultowym miejscu trwa rozmowa dwóch ważnych nazwisk w naszym sporcie. Gestykulują i uśmiechają się szelmowsko. Starszy z braci Gollobów, który na gali zastępuje zapracowanego Tomka, bez wahania odpowiada na pytanie o powrót do ścigania. - Jak inni nie potrafią, to jakoś trzeba ratować dyscyplinę - rzuca z przymrużeniem oka. Zresztą Jarek też nie stroni od żartów. - Walczymy z nią o mocny powrót - pokazuje palcem na kontuzjowaną nogę.
To idzie młodość
Długo można też słuchać czwartego w plebiscycie Janusza Kołodzieja, który dokładnie opowiada o przygotowaniach do sezonu. Koldi wszystko co trzeba ma na wyciągnięcie ręki. Sala, tor, motocykle, no i młodzieńczy powiew w postaci własnej szkółki dla dzieci. Ale najgłośniej słychać w ten wieczór młode nazwiska. Bartek, Piotrek i Maciek mają razem 68 lat, więc na głowę wypada 22 z okładem. Rzutko. Jak wspólnie wychodzą na scenę, mają wesołe miny. Zresztą jak schodzą też. Zmarzlik trzecie miejsce przyjmuje ze spokojem, Pawlicki junior wyrywa się ochoczo do drugiego, a Janowski czaruje jako zwycięzca. Wszyscy trzej pojadą w Grand Prix 2016, a wracający po ciężkiej kontuzji doświadczony Hampel będzie ich przewodnikiem albo motywatorem. Wychodzi na to, że zmianę warty czas zacząć.
Gabriel Waliszko, dziennikarz nc+
Jarosław Hampel: Najtrudniejsza zima w karierze
