Ryan Sullivan - czempion bez korony

Mateusz Makuch 13 Lutego 2016, 12:30

Jeśli w najnowocześniejszej historii prześledzimy nazwiska zawodników, którzy nie zdobyli tytułu Indywidualnego Mistrza Świata, a wyraźnie na to zasługiwali, to na pierwszy plan zaraz obok Leigh Adamsa wysuwa się jego rodak, Ryan Sullivan. "Saletra" miał wszystko, by sięgnąć po światowy czempionat - charyzmę, technikę, refleks, profesjonalny team. A jednak pozostał nieco w cieniu Jasona Crumpa, swojego rówieśnika, na którego nie było mocnych trzy razy w jego karierze. Za to w lidze to często Sullivan dzielił i rządził, rozdawał karty i dyktował warunki. Zawsze był w czubie.

To dlatego jego nazwisko dla nikogo nie jest anonimowe. Bezapelacyjnie jest on jednym z najwybitniejszych żużlowców świata w historii tej dyscypliny. Jego sportowe losy często łączyły się przede wszystkim z Toruniem, Częstochową, czy Markiem Loramem. Pochodzi z Melbourne, drugiego pod względem wielkości miasta w Australii. Urodził się 20 stycznia 1975 roku. 20 lat później sięgnął po swój pierwszy międzynarodowy sukces na żużlu, choć jak mawia Sławomir Drabik, "brąz kochają kobiety". A właśnie medal z tego kruszcu zawisnął na szyi Sullivana w 1995 roku w Indywidualnych Mistrzostwach Świata Juniorów, które rozegrano na stadionie w fińskim Tampere. Uznał wtedy wyższość wspomnianego Jasona Crumpa i Daniela Anderssona.

Jak można wyczytać w jednej z jego biografii, do speedwaya trafił przypadkiem, gdy w dzieciństwie w prezencie otrzymał motocykl. W przeciwieństwie do wielu zawodników, nie pochodził z żużlowej rodziny. O samym czarnym sporcie dużo nauczył się od Shane'a Parkera. Nabyte przy nim doświadczenie przekuł na Indywidualne Mistrzostwa Australii do lat 16 i 21.

Wymarzony debiut

Eksperci poznali się na jego talencie. Jacek Gajewski w końcu namówił go na starty w lidze polskiej i już w 1996 roku został zakontraktowany przez Apator Toruń. Oprócz niego, torunianie posiadali w kadrze Marka Lorama i obaj obcokrajowcy byli powoływani na przemian. Sullivana częściej zapraszano na mecze wyjazdowe. Zadebiutował 7 maja w spotkaniu na torze w Rzeszowie. Jego dorobek wyniósł 9 punktów (w,3,3,3,0). I podobnie jak w tym meczu, tak i w pozostałych przy swoim nazwisku najczęściej zapisywał trójki. W 11 konfrontacjach, w których wystąpił, tylko 2 razy kończył bieg na końcu stawki! A przecież większość torów widział na oczy po raz pierwszy w życiu.

Ryan Sullivan w klubie z Torunia spędził w sumie 11 lat i zdobył z tym klubem wszystko, stając się jednym z najlepszych obcokrajowców ekipy z Grodu Kopernika.

Częstochowa drugim polskim domem

Wzrost formy Australijczyka wraz z początkiem nowego tysiąclecia zbiegły się ze zmianą barw klubowych. Co prawda Sullivan w 1999 roku zamienił Apator na Polonię Bydgoszcz, ale po rocznej przygodzie za miedzą wrócił do Torunia. W Grodzie Kopernika nie zagościł wtedy na dłużej, bowiem już w 2001 roku związał się z Włókniarzem Częstochowa. W zespole Lwów zastąpił… Marka Lorama, ówczesnego Indywidualnego Mistrza Świata.

Do współpracy z częstochowskim klubem Sullivana przekonał Marian Maślanka, wieloletni prezes Włókniarza, a obecnie ekspert i publicysta WP SportoweFakty. Mariaż "Saletry" z Włókniarzem trwał 6 lat. Ten okres obfitował w wielkie sukcesy klubu, zaś sam Sullivan stał się kapitanem drużyny, nieodzownym jej elementem, od którego rozpoczynała się budowa zespołu.

Maślanka opowiedział, jak doszło do nawiązania współpracy przed sezonem 2001: - Wyglądało to tak, że do końca negocjowaliśmy z Markiem Loramem. Byliśmy bardzo zadowoleni z jego startów we Włókniarzu, niemniej jednak żądania jakie mieli wespół z menedżerem przekraczały zdecydowanie nasze możliwości. Nie było szans na porozumienie. Dość długo to trwało i prawdę mówiąc poszukiwaliśmy już wtedy innego zawodnika w miejsce Marka. Ostateczna decyzja zapadła podczas mojego pobytu w Anglii, dokładnie w Coventry. Tam był finał najlepszych jeźdźców ligi brytyjskiej. Prowadziłem tam rozmowy z kilkoma zawodnikami, dla których przygotowaliśmy propozycje, które wypracowaliśmy wtedy wspólnie z wiceprezesem ds. sportowych Romanem Makowskim. Byli to Peter Karlsson, czy Chris Louis. Miałem też taką jeszcze jedną ofertę dla Ryana Sullivana. Podczas tych zawodów zaprezentował się znakomicie, zresztą je wygrał. Po ich zakończeniu uzgodniliśmy, że postawimy na niego i to on będzie startował w naszych barwach. Ryan przyjął to z zadowoleniem.

Sullivan poprowadził Włókniarza do czwartego w historii klubu tytułu DMP. Zdjęcie pochodzi z meczu Lwów z Apatorem Adrianną Toruń o złoty medal (21.09.03r.). Na zdjęciu Sullivan w kasku czerwonym. Oprócz niego jadą: Tony Rickardsson (kask żółty), Grzegorz Walasek (kask niebieski) i Marcin Jaguś. (fot. Roman Koszowski/PAP)

(Ciąg dalszy na kolejnej stronie)