W tym artykule dowiesz się o:
Efektowne i bezdyskusyjne zwycięstwo Patryka Dudka w Grand Prix Polski w Toruniu oraz "tylko" przyzwoity występ Jasona Doyle'a pozwolił Polakowi odrobić część strat do australijskiego lidera cyklu. Z 22 punktów na minusie jest na ten moment 14, ale tylko jedne zawody do zakończenia sezonu. Doyle nie musi się przesadnie za siebie oglądać, bo do upragnionego złota brakuje mu 8 punktów. Istnieje więc ewentualność, że w Melbourne po trzech seriach będzie już po zabawie.
Kilkunastopunktowej straty w historii cyklu nie udało się odrobić nigdy. Największej rzeczy dokonał Billy Hamill. W 1996 roku Amerykanin przed finalnymi zawodami w Vojens tracił do prowadzącego Hansa Nielsena (obrońcy tytułu) 9 punktów. Niewielu wierzyło, że duński mistrz da sobie wydrzeć mistrzostwo. Na własnym terenie wpadł jednak w kłopoty, kończąc turniej na piątym miejscu. Rozpędzony Hamill musiał wygrać finał i przy drobnej pomocy rodaków - Grega Hancocka i Sama Ermolenki, udało mu się to. Nielsena wyprzedził o 2 punkty.
W 22-letniej erze Grand Prix do zmiany lidera po ostatnich zawodach doszło jeszcze tylko dwukrotnie. W 1999 roku nie w pełni dysponowanego Tomasza Golloba wyprzedził Tony Rickardsson, natomiast w 2003 roku Jasona Crumpa przegonił Nicki Pedersen. W pozostałych 12-stu przypadkach lider utrzymywał prowadzenie do samego końca. Najczęściej był to komfort większy niż 10 punktów. Tylko Nielsenowi w 1995 (9) i Chrisowi Holderowi w 2012 roku (2) udawało się utrzymać niższą przewagą nad konkurentami. Dodajmy, że 7-krotnie triumfator cyklu przyjeżdżał na kończący turniej pewny złotego medalu.
Zbliżoną stratę do tej Dudka miał w 2014 roku Krzysztof Kasprzak. Reprezentant Polski tracił do Hancocka 12 punktów. Finałową rundę w Toruniu wygrał, ale Kalifornijczyk nie pokpił sprawy i już w trzecim starcie zapewnił sobie mistrzostwo.
ZOBACZ WIDEO ROW ma pierwszeństwo w rozmowach z Tobiaszem Musielakiem (WIDEO)
Chcąc zachować szanse na gigantyczny sukces, Dudek nie tylko musi powtórzyć w Melbourne wyczyn z Motoareny (a najlepiej zdobyć jeszcze więcej niż 18 "oczek"), ale też liczyć na nieudany wieczór Doyle’a. Inaczej mówiąc, Polak prawdopodobnie musiałby odjechać w Australii najlepsze zawody w sezonie w tegorocznej edycji, z kolei przedstawiciel gospodarzy najsłabsze.
Odrabianie strat do liderów klasyfikacji Grand Prix w ostatnim turnieju:
| Sezon | Lider | Wicelider | Różnica | Zmiana na koniec? |
|---|---|---|---|---|
| 1995 | Nielsen | Rickardsson | 9 (pkt straty) | NIE (15 pkt straty) |
| 1996 | Nielsen | Hamill | 9 | TAK |
| 1997 | Hancock | Hamill | 12 | NIE (17) |
| 1998 | Rickardsson | Nilsen | 20 | NIE (12) |
| 1999 | Gollob | Rickardsson | 4 | TAK |
| 2000 | Loram | Rickardsson | 12 | NIE (7) |
| 2001 | Rickardsson | Crump | 18 | NIE (8) |
| 2003 | Crump | N. Pedersen | 1 | TAK |
| 2004 | Crump | Rickardsson | 17 | NIE (3) |
| 2008 | N. Pedersen | Crump | 16 | NIE (22) |
| 2009 | Crump | Gollob | 17 | NIE (15) |
| 2012 | Holder | N. Pedersen | 2 | NIE (8) |
| 2013 | Woffinden | Hampel | 16 | NIE (9) |
| 2014 | Hancock | Kasprzak | 12 | NIE (8) |
| 2016 | Hancock | Doyle* / Woffinden | 11 / 19 | NIE (9) |
* w 2016 roku Jason Doyle nie wystąpił w ostatnich zawodach z powodu kontuzji
Czy Patryk Dudek odrobi w Australii 14 punktów do Jasona Doyle'a? 
Zgłoś błąd w treści
na Instagramie 
na Facebooku 
