Żużel z Leninem w tle. W Połtawie rywalizowano na opuszczonym stadionie

Materiały prasowe / gorka-speedway.blogspot.com / Na zdjęciu: Stadion w Połtawie (fot: Igor Sokołowskij)
Materiały prasowe / gorka-speedway.blogspot.com / Na zdjęciu: Stadion w Połtawie (fot: Igor Sokołowskij)

Upadek ligowego żużla w Połtawie zbiegł się z rozpadem ZSRR. Miejscowy stadion popadł w ruinę, a w budynku klubowym czas jakby się zatrzymał. Po latach życie wróciło na obiekt, który skrywa w sobie wiele tajemnic.

W tym artykule dowiesz się o:

Rys historyczny

Stadion w Połtawie oficjalnie otwarto 20 września 1970 roku. Długość tamtejszego toru wynosi 400 metrów i jest to najdłuższy owal na terenie Ukrainy. Szerokość na prostych to 11, a na łukach 15 metrów. Co ciekawe, rekord toru od 42 lat dzierży Grigorij Chłynowskij. Mający obecnie 70 lat zawodnik, który reprezentował wówczas Tęczę Równe, pokonał cztery okrążenia w czasie 77,8 sekundy.

Lokalna drużyna po raz pierwszy wystąpiła w rozgrywkach ligowych w sezonie 1972, kiedy jeszcze Połtawa znajdowała się w granicach Związku Radzieckiego. W zmaganiach Klasy B zespół Łtawa Połtawa (Łtawa to historyczna nazwa miasta) zajął szóste miejsce z jednym zwycięstwem na koncie. Największe sukcesy Łtawa, a następnie Awtoagregatnik, odnosiła pod koniec lat 80., kiedy dwukrotnie triumfowała w drugiej klasie rozgrywkowej.

Indywidualnie największy triumf połtawianie święcili w roku 1987. Jak podaje strona historyspeedway.nstrefa.pl, po mistrzostwo Ukrainy sięgnął wówczas Aleksandr Kostienko, a na drugiej pozycji uplasował się Bachtijar Alijew. Podium uzupełnił Wiktor Trofimow, którego syn ściga się obecnie w Polsce.

ZOBACZ WIDEO Lekarz sugerował Gollobowi zakończenie kariery. "To był pierwszy dzwonek, powinienem był zareagować"

Po rozpadzie Związku Radzieckiego żużel praktycznie zniknął z Połtawy. Jeszcze w poprzedniej dekadzie zawodnicy z tego miasta brali udział w turniejach indywidualnych, ale były to raczej występy, które przechodziły bez echa.

Proporczyk z Leninem

Połtawa znajduje się w środkowo-wschodniej części Ukrainy. Zamieszkuje ją blisko 300 tysięcy mieszkańców. Ponadto stosunkowo niedaleko stamtąd (około 200 km) do granicy z Rosją. Stadion położony jest na obrzeżach miasta.

Połtawski obiekt wygląda niczym z postapokaliptycznego świata. Nie ma już bandy okalającej tor, a trybuny, na których pozostało kilka połamanych ławek, porastają wysokie krzaki. Nad stadionem góruje betonowy moloch, pełniący funkcję budynku klubowego.

Dzięki relacji Igora Sokołowskiego, prowadzącego bloga dotyczącego ukraińskiego żużla, dowiedzieć się można co znajduje się w środku. Tam, co ciekawe, wciąż znajdują się pamiątki z czasów świetności połtawskiego żużla. W oknach znajdują się stylizowane witraże, przedstawiające żużlowców, na ścianie z kolei widać obraz z zawodnikami. W klubowej gablotce znajduje się wiele pucharów, dyplomów i proporczyków. W oczy szczególnie rzuca się jeden z nich.

Chodzi o pamiątkę z Pucharu Europy w motoballu, czyli piłki na motocyklach, który rozegrano w 1982 roku. Oprócz sierpa i młota, a więc symboli Związku Radzieckiego, na proporczyku widnieje popiersie... Włodzimierza Lenina, przywódcy rewolucji październikowej.

Proporczyk z Leninem (fot. Igor Sokołowskij)
Proporczyk z Leninem (fot. Igor Sokołowskij)

Ściganie weteranów

11 listopada, po wieloletniej przerwie, do Połtawy powrócił żużel. Stało się to m.in. dzięki staraniom Olega Oniszki oraz Wasyla Wasilenki, który doprowadził nawierzchnię do takiego stanu, aby można było się na nim bezpiecznie ścigać.

Na torze pojawiło się czterech zawodników-weteranów, których starsi kibice mogli pamiętać ze startów w lokalnej drużynie. Zmagania składały się z trzech wyścigów na dystansie dwóch okrążeń każdy. Choć przez wiele lat na torze nic się nie działo, a także mimo braku band, zawodnicy nie odpuszczali i prezentowali jazdę w poślizgu.

W drugim wyścigu niegroźny upadek zanotował Bachtijar Alijew. 55-latek, który startował w Połtawie pod koniec lat 80., zrezygnował z dalszej rywalizacji, choć, na szczęście, nic mu się nie stało.

Zdecydowane zwycięstwo odniósł Anatolij Żadan, w przeszłości finalista Mistrzostw ZSRR Juniorów (1987). Urodzony w 1969 roku zawodnik wywalczył komplet punktów. Drugie miejsce zajął Stanisław Moskowczenko, a trzecie Igor Dawydko. Oprócz żużlowców na torze prezentowali się także kierowcy samochodów.

Wyniki:
1. Anatolij Żadan - 9 (3,3,3)
2. Stanisław Moskowczenko - 4 (2,d,2)
3. Igor Dawydko - 3 (1,2,ns)
4. Bachtijar Alijew - 0 (d,u/ns,ns)

Bieg po biegu:
1. Żadan, Moskowczenko, Dawydko, Alijew (d)
2. Żadan, Dawydko, Moskowczenko (d), Alijew (u/ns)
3. Żadan, Moskowczenko, Dawydko (ns), Alijew (ns)

Co dalej?

Zmagania miały charakter pokazowy. Organizatorzy chcą w ten sposób przyciągnąć uwagę kibiców do wyścigów motocyklowych. Tych na obiekcie pojawiło się około kilkudziesięciu. - Chcielibyśmy, aby w Połtawie odbyły się zawody w sportach motorowych - powiedział na łamach ltava.poltava.ua Siergiej Pieleszok, organizator pokazów.

Wspomniane zawody były nieśmiałą próbą wskrzeszenia żużla w Połtawie. Dużym problemem jest infrastruktura, a raczej jej brak. Aby w przyszłości udało się tam zorganizować prawdziwy turniej konieczny byłby remont trybun, budowa bandy, zakup bądź wypożyczenie tzw. "dmuchańca", a także montaż maszyny startowej i nagłośnienia. Nie jest to jednak rzecz niemożliwa.

Źródło artykułu: