Żużel. Grand Prix. Nowa punktacja nie wybacza. Jeden wyścig jest tutaj w stanie wiele zmienić

WP SportoweFakty / Michał Szmyd / Na zdjęciu: Bartosz Zmarzlik i Fredrik Lindgren

Tomasz Janiszewski 02.10.2020, 08:00

Przy starej punktacji obowiązującej w Grand Prix w poprzednich latach do odrobienia obecnej przewagi Bartosza Zmarzlika nad Fredrikiem Lindgrenem potrzeba byłoby minimum trzech wyścigów. Przy obecnym systemie komfort Polaka już taki nie jest.

W tym artykule dowiesz się o:

SGP/IMŚ

Żużel. Grand Prix. "F16" frunie po drugie złoto. Toruń znów może być szczęśliwy dla Zmarzlika [ZAPOWIEDŹ]

W czwartek w zapowiedzi piątkowo-sobotniej imprezy Grand Prix w Toruniu wspomnieliśmy o tym, że stary system punktowany dawałby teraz Bartoszowi Zmarzlikowi aż 17-punktową nad drugim rywalem. I to nawet nie Fredrikiem Lindgrenem, jak jest to na obecny moment z 7 punktami zapasu nad nim, tylko nad Taiem Woffindenem tracącym ich 10. Szwed byłby trzeci i traciłby aż 19 "oczek". Bo to on właśnie on najbardziej korzysta na zmianie, jaką wprowadzono w tym sezonie.

Zasady, które obowiązują, są rzecz jasna zawsze równe dla wszystkich, dlatego o tym, dlaczego wprowadzono nowe, nie ma w zasadzie najmniejszego sensu rozmawiać. Krytycznych słów nie brakuje, mówi się, że jest to "wymierzone" w ubiegłorocznego mistrza Zmarzlika. Fakty są jednak takie, że Polak i tak musiałby wygrywać, chcąc obronić tytuł. To nie zmieni się nigdy. Musi mieć się jedynie jeszcze bardziej na baczności w kluczowych momentach, bo przewaga duża nie jest, wciąż sporo wyścigów.

Gdy do dorobku był liczony każdy kolejny wyścig, odrobienie obecnej straty zajęłoby Lindgrenowi - i to przy najlepszym układzie - trzy biegi, a Woffindenowi nawet cztery. Tymczasem tutaj margines błędu jest przynajmniej o połowę zwężony, bo nawet znakomita runda zasadnicza przy pechowym starcie w półfinale może dać niewiele w porównaniu do stawek przyznawanym finalistom. Wyścigi numer 21-22 w programie zawodów są więc arcyważne. To głównie w nich można wiele stracić lub zyskać. Zdobyć 9 punktów za 8. miejsce, a aż 20 za 1. to przecież duża różnica.

ZOBACZ WIDEO Żużel. Prezes GKM Grudziądz był zarażony koronawirusem. Marcin Murawski zabrał głos!

W Toruniu Zmarzlik musi uważać na Lindgrena tym bardziej, że w tym roku to rywal zanotował od niego więcej udanych startów w półfinałach. Szwedzki zawodnik w 5 na 6 turniejów awansował dalej, natomiast Polak w jednym mniej. Dlatego m.in. różnica między nimi jest w tej chwili niezbyt duża na korzyść młodszego z nich.

Poniższa tabela pokazuje, jak system punktowy z przyznawaniem ich za miejsca, a nie za pojedyncze wyścigi, może wywracać sytuację w klasyfikacji między sąsiadującymi w niej żużlowcami. Za przykłady służą m.in. szalone pod tym względem lata 1996 i 1999, choć przy nieco innej punktacji niż obowiązuje ona teraz, ale też w tzw. formule "za miejsce". W ścisłej czołówce doszło wtedy do sporych zmian, a właśnie 7 czy 9 punktów przewagi na dwie rundy przed końcem nie starczało liderom do szczęścia i zdobyciu tytułu.

Rok	Stawka	Rywalizacja	2 rundy przed końcem	2 ostatnie rundy	Koniec sezonu
1996	1. miejsce	Hans Nielsen vs	77	34	111
		Billy Hamill	70	43	113
1996	3. miejsce	Tony Rickardsson vs	68	18	86
		Greg Hancock	54	34	88
1999	1. miejsce	Tomasz Gollob vs	75	23	98
		Tony Rickardsson	66	45	111
1999	3. miejsce	Jimmy Nilsen vs	64	9	73
		Hans Nielsen	33	43	76
2001	2. miejsce	Tomasz Gollob vs	75	14	89
		Jason Crump	63	50	113
2003	1-3. miejsce	Tony Rickardsson vs	115	12	127
		Nicki Pedersen vs	114	38	152
		Jason Crump	113	31	144