W tym artykule dowiesz się o:
Najbardziej utytułowany zawodnik w historii rawickiego żużla. Obecnie patron tamtejszego stadionu. Jeszcze jako zawodnik Kolejarza dwukrotnie sięgnął po tytuł Indywidualnego Mistrza Polski. Złoto zdobywał łącznie cztery razy (1953, 1956, 1961, 1962).
Poprowadził Kolejarza do dwóch medali DMP (srebro 1955, brąz 1954). W 1961 roku, już jako zawodnik Stali Rzeszów, zwyciężył w finale DMŚ we Wrocławiu. Dwukrotny uczestnik jednodniowego finału IMŚ.
Jan Siekalski
Jeden z liderów rawickiego zespołu w sezonach 1948-1950. Ścigał się także w Stali Ostrów. W sezonie 1950 wystartował w finale IMP, w którym zajął 14. miejsce zdobywając 4 punkty.
Czytaj także: Po bandzie: Panie sędzio, sprowokował mnie! [FELIETON]
Mieczysław Mendyka Startował w Rawiczu w latach 1956-1958. Następnie przez ponad dekadę stanowił o sile zespołu z Zielonej Góry. Dwukrotnie startował w półfinale IMP (1968, 1969), zaliczył także udział w Złotym Kasku.
Na żużlu ścigał się przez ponad dwadzieścia lat. Dziewięć sezonów bronił barw klubu z Rawicza (1949-1956, 1959), sięgając z tym zespołem po dwa medale DMP. Piąty zawodnik IMP w 1963 roku. Po zakończeniu kariery był m.in. trenerem reprezentacji Polski. Jak napisał Robert Noga w książce "Asy żużlowych torów. Florian Kapała", został ojcem chrzestnym syna Floriana Kapały.
Barw klubu z Rawicza bronił niemal przez całą swoją karierę (2001-2004, 2008-2011). W sezonie 2004 był liderem swojego zespołu, osiągając średnią na poziomie 1,841 pkt/bieg. Zaowocowało to transferem do Ekstraligi, gdzie ścigał się w ZKŻ Zielona Góra. Przed sezonem 2012 postanowił zrobić sobie roczną przerwę, aby zbudować formę na kolejne rozgrywki, do ligowej jazdy jednak nie wrócił.
W Kolejarzu ścigał się przez siedem sezonów (2006-2008, 2014-2016, 2020). Jeden z najlepszych wychowanków rawickiego klubu ostatnich lat. W 2008 roku reprezentował Polskę na DMEJ oraz IMEJ - w Stralsundzie zajął 13. miejsce. Rok wcześniej w Srebrnym Kasku był 5. Zaliczył także epizod w Ekstralidze, jako zawodnik Włókniarza. Po sezonie 2020 podjął decyzję o zakończeniu kariery.
Jeden z największych pechowców polskiego żużla. Miał złamany kręgosłup, kilka kości w nogach. W 2019 roku reprezentował Polskę w turnieju eliminacyjnym do Grand Prix w Glasgow.
- Uważam, że tę nominację trochę dostałem na odczepkę. Zająłem w Ostrowie 2. miejsce w eliminacji do ZK. Finał tej imprezy w Pile nie odbył się, a ja zostałem pominięty przy rozdzielaniu nominacji. Nieżyjący już mój tata wówczas o mnie bardzo powalczył. Dzięki niemu reprezentowałem kraj - mówił w rozmowie z WP SportoweFakty. Podobnie jak Kajzer zakończył karierę po sezonie 2020.
na Instagramie 
na Facebooku 
